شب ولادت حضرت فاطمه معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها)، شب اول مـاه ذيقعده میباشد که از ماه های حرام است. سه ماه ذيقعده، ذيحجه و محرّم، از ماههای حرام هستند. ماه ذيقعدةالحرام گويی ماه خاندان حضرت امام رضا(عَلَيهِ السَّلام) است. آغاز اين ماه به نام خواهر بزرگوارشان، حضرت فاطمه معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) مزيّن شده، يازدهم ماه، ولادت باسعادت حضرت امام رضا(عَلَيهِ السَّلام) و پايان آن، شهادت حضرت امام جوادالائمه(عَلَيهِ السَّلام) است و بنا به روايتی بيستو سوّم ماه ذيقعدةالحرام، شهادت حضرت امام رضا(عَلَيهِ السَّلام) می باشد. بيست و پنجم ماه ذيقعدةالحرام نيز، مصادف با روز مقدّس «دحوالارض» است و يکی از چهار روزی است که به فضيلت روزه ممتاز شده است. البتّه با توجّه به اينکه ماه ذيقعده، از ماههای حرام است، روزة روزهای پنجشنبه، جمعه و شنبة آن به صورت متوالی دارای فضيلت است و هر کس که اوّل و وسط و آخر ماه را روزه بگيرد، گويی تمام ماه را روزه گرفته است.
برکت ديگر ماه ذيقعدةا الحرام که بزرگان و اهل معرفت بهره های بسياری از آن برده اند، آغاز ميقات چهل روزة حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) است. حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) از اول ماه ذيقعدةالحرام به ميقات و ميهمانی پروردگار مشرّف شدند که در ابتدا يک ماه بود و بعد دهة اول ماه ذيحجةالحرام نيز به آن اضافه شد و چهل روز گشت «وَ واعَدْنا مُوسی ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ اَتْمَمْناها بِعَشْرٍ»[1]. اهل معرفت و اوليای الهی و انسانهای والا، از اين فرصت طلايی برای چلّه گيری استفاده میکنند و حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) را در ميقاتشان همراهی می نمايند. چه زيباست که ما هم همراه با حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) چلّه گيری را شروع نماييم و از بد بندگیها و بيراهه رویها و غفلتها که هيچ کس جز خداوند و خودمان به آن واقف نيست، توبه نماييم «بَلِ الْاِنْسانُ عَلی نَفْسِهِ بَصيرَةٌ﴿14﴾ وَ لَوْ اَلْقی مَعـاذيرَة﴿15﴾»[2]. بـه فرمودة استـاد جوادی آملی، «کسـانی که به اربعين گيری اقدام می کنند، از همان روز اوّل بهره مند میگردند» و جوانان عزيز در اين مسير با توفيقات بالاتر و توجّهات بيشتری از طرف خداوند متعال و محبوبين او مواجه هستند.
1- و وعده داديم موسی را سی شب و تمام کرديم آن را به ده (شب) (مبارکه اعراف/142).
2- بلکه انسان بر نفس خود بيناست﴿14﴾ هرچند بيفکند عذرهايی را﴿15﴾ (مبارکه قيامت/14و15).