ماه مقدّس ذیحجة الحرام، ماه اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِم السَّلام) است و سرشار از برکات می باشد و بالاترین برکتش، عید سعید غدیر است که بزرگترین افتخار حضرت علی(عَلَيهِ السَّلام) و شیعیان آن بزرگوار می باشد. در روز مقدّس غدیر، چهار برکت بر روی زمین نازل شده است که عبارتند از: اکمال دین، اتمام نعمت، رضایت پروردگار و یأس دشمنان «اَلْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتی‏ وَ رَضيتُ لَكُمُ الْاِسْلامَ دينا»[1].

     یکی دیگر از افتخارات شیعه، روز بیست و چهارم ذیحجة الحرام است که همانند عید غدیر روز شادی و سرور اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) و شیعیان آن بزرگوار است و چهار برکت نیز در این روز بر زمین نازل شده که عبارتند از:

     ۱- نزول آیۀ شریفۀ شصت و يکم مبارکۀ آل عمران (آیۀ مباهله) است، که خداوند متعال به پیامبرش می فرماید: «فَمَنْ حاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ اَبْناءَنا وَ اَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ اَنْفُسَنا وَ اَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ»[2]، با نزول این آیۀ شریفه، اتمام حجّت و تثبیت مقام رسالت صورت گرفت. اگر عید غدیر روز یأس دشمنان اسلام است، روز مقدّس مباهله نیز روز شکست مسیحیان می باشد که حاضر به مباهله نشدند.

     ۲- نزول آیۀ شریفۀ سی و سوّم مبارکه احزاب (آیۀ تطهیر) است که خداوند متعال می فرماید: «اِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً»[3]، که در شـأن اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِم السَّلام) و حقّانیّت آن بزرگواران می باشد.

     ۳- نزول آیۀ شریفۀ پنجاه و پنجم مبارکۀ مائده است که می فرماید: «اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»[4]، این آیۀ شریفه آیۀ ولایت است و در شأن و عظمت مقام حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) می باشد و اشاره به جریان انفاق انگشتری حضرت علی(عَلَيهِ السَّلام) در مسجد و در حال رکوع دارد.

     ۴- حدیث شریف کساء که در شأن اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) است، در اين روز توسّط جناب جبرائیل(عَلَيهِ السَّلام) بر حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی­ اللهُ­ عَلَيهِ­ وَ ­آلِهِ) نـازل شده است. در این حدیث شریفه، وجود اقدس حضرت فاطمه(سَلامُ ­اللهِ ­عَلَيها)، محور اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) و حلقۀ ارتباط بین رسالت و نبوّت و ولایت و امامت قرار گرفته اند «هُمْ اَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ وَ هُمْ فاطِمَةُ وَ اَبُوها وَ بَعْلُها وَ بَنُوها»[5].

     این چهار برکت مذکور در روز مقدّس بیست و چهارم ذیحجة الحرام اتفاق افتاده است. اگر در عید غدیر، حضرت علی(عَلَيهِ السَّلام) برادر و جانشین و خلیفۀ رسول الله(صَلَّی­ اللهُ­ عَلَيهِ­ وَ ­آلِهِ) معرّفی شدند، در روز مقدّس مباهله، آن بزرگوار روح و جان رسول الله(صَلَّی­ اللهُ­ عَلَيهِ­ وَ ­آلِهِ) معرّفی گشتند «اَنْفُسَنا وَ اَنْفُسَكُمْ».

     یکی دیگر از افتخارات اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) و شیعیانِ آن بزرگواران و عامل تثبیت مقام رسالت و نبوّت و امامت و ولایت، روز بیست و پنجم ذیحجة الحرام است که روز نزول مبارکۀ دهر می باشد که تجلیل از مقام اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) و در اثبات حقّانیّت ایشان است.

     همانطور که عید قربان و عید جمعه با هم مصادف بودند، عید مباهله و عید جمعه نیز با یکدیگر مصادف شده اند و روز بسیار عظیمی است و همانگونه کـه شیعیـان به شکرانۀ عید غدیر، روزه می گیرند، به شکرانۀ مباهله و روز نزول سورۀ دهر نیز روزه می دارند که البته لازم به توضیح است که روزه های مستحبّی به شرط رضایت خانواده مقبول می باشد. روز بیست و چهارم ذیحجة الحرام که شیعیان به شکرانۀ تثبیت مقام ولایت و امامت روزۀ شکر می گیرند و با توجه به اینکه روزۀ سه روزِ پنجشنبه و جمعه و شنبه از ماه های حرام دارای فضیلت بسیاری است، لذا امید است با روزه داری این سه روز پشت سرهم و توأم نمودن روزۀ ظاهر با روزۀ باطن ان شاء الله تعالی از تمام این فضیلت ها بهره مند شد.

 

[1]- امروز نااميد شدند کسانی که کافر گشتند از دين شما، پس نترسيد از آنها و از من بترسيد، امروز کامل کردم برای شما دينتان را و تمام نمودم بر شما نعمتم را و راضی شدم برای شما اسلام را به عنوان دين (مبارکه مائده/3).

[2]- پس کسی که محاجّه کرد در آن از بعد از آنچه آمد تو را از علم، پس بگو: بیایید بخوانیم پسرانمان  را و پسرانتان را و زنانمان را و زنانتان را و نفس هايمان را و نفس هايتان را، سپس مباهله کنيم، پس قرار دهیم لعنت خداوند را بر دروغگویان (مبارکه آل عمران/۶۱).

[3]- این است و جز این نیست که اراده نموده خداوند تا ببرد از شما اهل بیت پلیدی را و پاک و طاهر کند شما را پاک کردنی (مبارکه احزاب/۳۳).

[4]- همانا ولی شما خداوند و رسولش و کسانی که ایمان آوردند، هستند کسانی که به پا می­دارند نماز را و می­دهند زکات را درحالی که ایشان رکوع کنندگانند (مبارکه مائده/۵۵).

[5]- ايشان هستند اهل بيت نبوّت و معدن رسالت، و ايشان فاطمه و پدر او و شوهر او و پسران او هستند (مفاتيح­الجنان، فرازی از حدیث شریف کساء).