روز اول ذیقعدة الحرام، مصادف با ولادت باسعادت حضرت فاطمه معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) است. آن بزرگوار بعد از حضرت امام رضا(عَلَيهِ السَّلام) برترین فرزندِ حضرت امام موسی کاظم(عَلَيهِ السَّلام) هستند. چند مطلب در مورد شخصیت و عظمت مقام حضرت فاطمه معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) قابل توجه می باشد که عبارتند از:
اول اینکه: حضرت فاطمه معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) مورد تأیید حضرات اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) هستند، بطوری که چهار معصوم(حضرات امام صادق، امام کاظم، امام رضا و امام جواد(عَلَيهِم السَّلام)) آن حضرت را تأیید کردند و بیاناتی در تجلیل آن بزرگوار فرموده اند. حضرت امـام رضا(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «مَنْ زارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زارَنى»[1] هر کس خواهرم را عارفاً بحقه در قم زیارت کند، گویا مرا زیارت کرده است. از اینرو معلوم می شود که در کشور ما یک مدینۀ کوچک، یک نجف الاشرف و کربلا و مشهد کوچک وجود دارد، ولی مظلوم مانده است و مهمترین مظلومیّت حضرت معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) همانند اجداد بزرگوارشـان ناشناخته ماندن آن حضرت است. حضرت امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «...تُدْخَلُ بِشَفاعَتِها شيعَتِی الْجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِم»[2] تمام شیعیان به شفاعت آن بزرگوار وارد بهشت می شوند. زیارت حضرت معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) مأثوره است، یعنی از طرف حضرت امام رضا(عَلَيهِ السَّلام) وارد شده است. از اینرو با توجه به عظمت اجر زیارت آن بزرگوار که درواقع زیارت اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) می باشد، حیف است که انسان خود را از این زیارت محروم کند.
دوم اینکه: با توجه به مطالب مذکور و عظمت مقام حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) معلوم می شود که در دین اسلام، ذکورت و انوثت مطرح نیست. دین اسلام، دین توحید و دین تقوا و طهارت است. حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) نه مرد بودند و نه معصوم، لکن به دلیل ایمان و تقوایشان به آن رفعت مقام نائل شدند. دختری بیست و دو يا بيست و هشت ساله آنچنان مقامی برای خود کسب کردند که این همه مورد تجلیل اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) قرار گرفتند، درحالی که همواره از سوی دشمنان اسلام سمپاشی ها صورت می گیرد که دین اسلام زن را خوار داشته و زن در مکتب اسلام جایگاهی ندارد. خداوند متعال می فرماید: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ اَوْ اُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً»[3]. آری، تنها ملاک و معیار برتری، تقواست، نه ذکورت و انوثت.
سوم اینکه: همـانطور که مقامـات رفیعۀ حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) بیانگر این حقیقت است که در دین مبین اسلام ذکورت و انوثت مطرح نیست، همانگونه هم دین اسلام، دین روابط نیست و دین ضوابط می باشد. حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها)، نه به دلیل دختر امام و یا خواهر امام بودن، بلکه به دلیل قابلیّت و شایستگی خود به آن جایگاه رفیعه نائل شدند، همچنان که مقامات رفیعۀ مادر بزرگوارشان، حضرت فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) به دلیل دختر پیامبر بودن و همسر امام بودن نبود. پس، اسلام دین روابط نیست، بلکه دین ضوابط است. تمـام مقامـات عالیه را حضرت فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) و حضرت فاطمه معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) خود کسب نمودند. اگر حضرت امام کاظم(عَلَيهِ السَّلام) در شأن دخترشان فرمودند: «فِداها اَبُوها»[4]، همانطور حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) در مورد حضرت فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) فرمودند: «فِداها اَبُوها»[5]، تماماً به دلیل تقوا و مقامات عالیۀ معنویِ خودِ آن بزرگواران بود.
[1]- کسی که زيارت کند معصومه را در قم، مانند کسی است که مرا زيارت کرده است (ناسخ التواريخ، ج٣، ص٦٨؛ به نقل از كريمه اهل بيت(عَلَيهِم السَّلام)، ص٣٢).
[2]- و داخل کرده می شود به شفاعت او شیعۀ من به بهشت همگی (بحارالانوار، ج۵۷، ص۲۲۸).
[3]- کسی که عمل صالح انجام دهد از مرد یا زنی، درحالی که او مؤمن باشد، پس البته البتّه زنده میکنیم او را به زندگانی پاکیزه (مبارکه نحل/۹۷).
[4]- فدای او باد پدرش (بحارالانوار، ج43، ص86).
[5]- فدای او باد پدرش (قصص الانبياء(عَلَيهِم السَّلام)، (قصص قرآن)، ص720).