يکي ديگر از موارد تأثيرگذار در سکونت و آرامش خانواده، توجه و احترام زن نسبت به خانواده همسر میباشد. چراکه مرد تعصّب خاصی نسبت به اقوام خود مخصوصاً پدر و مادر و خواهر و برادرش داشته و انتظار دارد که همسرش آنان را محترم بشمارد و با احترام و تکریم از ایشان یاد نماید. البته این امر، جزء خواستههای قلبی زن نیز میباشد که همسرش، پدر و مادر او را محترم بدارد و دوستی و الفت مابین ایشان برقرار باشد. پس لازم است که زن در زندگی با تدبیر و کیاست رفتار کند و به جای حساسّیت به خرج دادن در مورد اقوام همسر، همواره والدین همسر را به او سفارش نماید و سعی کند که خود نیز اقوام همسر را دوست داشته و به ایشان احترام قائل گردد و رفتار فی ما بین را در حدّ توان اصلاح نماید که این کار یکی از بزرگترین وظایف مؤمنین و مهمترین عبادتها میباشد؛ همانطور که خداوند متعال در قرآن کریم فرمود: «اَصْلِحُوا ذاتَ بَیْنِکُمْ»[1].
چراکه احترام و محبت عروس به خانوادة همسر علاوه بر اینکه موجب محبوبیّت او شده و بدین وسیله خانوادة همسر یـار و حامی او میگردند، احترام و محبت شوهر به خانواده او را نیز به دنبال خواهد داشت و بالاتر از تمام موارد مذکور این کار خداپسندانه موجبات رضایت پروردگار را فراهم آورده و دارای اجر و پاداش اُخروی نیز میباشد «وَ لَاَجْرُ الْاخِرَةِ اَکْبَرُ»[2]. پس شایسته است مادران محترم به دختران خود بیاموزند که پدر و مادر همسر، پدر و مادر دوم ایشان است و اولین نفع و سود محبت به ایشان، عاید خود عروس میگردد.
از ديگر آثار مبارکِ به نیکی ياد نمودن اقوام همسر، این است که مرد نيز هرگز اجازة بدگويي از اقوام و خانواده و مخصوصاً پدر و مادر همسرش را به خود نمیدهد و از آنها به احترام و نيکي ياد مینمايد. زيرا مردم با ما آنگونه رفتار ميکنند که ما با آنها رفتار ميکنيم. به عبارت ديگر مردم رفتار ما را به خودمان برميگردانند. پس زن، زمينة احترام به خود و خانوادهاش را با احترام به همسر و خانوادة او فراهم ميسازد.
مطلب بسیار مهم در این زمینه این است که زن باید وجود و حضور مادر همسرش را در زندگی شوهرش اصل بداند و این حقیقت را بپذیرد که همسر او محصول سالیان سال رنجها و تلاش و ثمرة جوانی و عمر مادرش میباشد و حق عظیمی بر گردن همسرش دارد و این قضاوت در صورتی درست و عادلانه و منصفانه خواهد بود که خود را در جایگاه مادر همسرش تصور نماید کـه بعد از سالها رنج و تلاش اکنون کـه زمان بهرهمندی از حاصل عمر و جوانیش میباشد، این چنین مورد کملطفی و بیتوجهی از طرف فرزند و عروسش قرار گرفته است.
عروس اگر در مقابل مادر شوهر قدری تواضع کند و به او احترام کرده و اظهار محبت نماید و در کارها با او مشورت کند و مأنوس شود، همان مادرشوهر بزرگترین پشتیبانش خواهد شد. پس چه مانعی دارد که زن برای ایجاد صلح و دوستی و روابط صمیمانه در حضور و غیاب همسرش، به مادر شوهرش چنین اظهار نماید که: مادرجان! از شما سپاسگزارم، چرا که همسر شایسته خویش را از شما دارم.
از مادر شوهران محترم نیز درخواست می شود که در رفتار با جوانان، با صبر و بردباری و سعة صدر و عفو و اغماض و گذشت بیشتر، احترام و جایگاه خود را حفظ کرده و آرامش و صفا و محبت و دوستی را بیش از پیش در زندگی خود و فرزند و عروسشان، حاکم سازند.
1- و اصلاح کنید میان خودتان را (مبارکة انفال/1).
2- و البتّه اجر و پاداش اُخروی بزرگتر است (مبارکه نحل/41).