در مسئلة همسرگزینی انتخاب توحیدی که از ایمان و تقوا نشأت گرفته، آثار بسیار مبارکی به همراه دارد؛ در حقیقت سعادت دنیوی و اُخروی زوجين در ساية انتخاب توحيدی طرفين تحقّق خواهد یافت. پُرواضح است که انسانِ خداترس و باايمان که تقوای الهی در قلبش حاکم است، در هر حال رضایت خداوند را در نظر میگيرد، و دارای تقوای اعتقادی و عملی و اخلاقی است، حقّ همسر و فرزندان را ضايع نمیسازد و پشتيبان و همراه شايستهای برای همسر بوده و او را به تقوا و عمل صالح و ترک گناه تشويق و ترغيت مینماید و در پيمودن مسير حق و طيّ مدارج کمـال و تکـميل نفس، مددکـار و تکيهگاه محکمی میباشد و در چنين صورتی، خانوادة مقدّسی تشکيل مييابد که مورد توجّه خداوند و حضرات معصومين(عَلَيهِمالسَّلام) است.
خانوادهای که اعضای آن را انسانهای الهی و باايمان و متعهّد به اخلاق و احکـام و ضوابط اسلامی تشکيل داده باشند، صاحب چنان عظمتی میگردند که لحظات زندگی آنان عبادت و تسبيح و ذکر خداوند بوده و پيوسته ياد الهی سرلوحة زندگیشان ميباشد و چنین خانوادهای حقیقتاً مصداق آیة شريفة «في بُيُوتٍ اَذِنَ اللَّهُ اَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ»[1] میباشند.
پس معلوم ميشود که همسر با ايمان، نقش عظيمی در سعادت انسان و رسيدن به حُسن عاقبت دارد؛ چراکه مسير انسان را به سوی خداوند هموار میسازد و در مسیر کمال او را یاری مینماید.
مؤيّد اين مطلب جريان ازدواج حضرت فاطمه(سَلامُاللهِعَلَيها) و حضرت امام علی(عَلَيهِالسَّلام) میباشد که وقتی حضرت پيامبر اسلام(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَاله) از اميرالمؤمنين علی(عَلَيهِالسَّلام) سؤال کردند که فاطمه را چگونه همسری يافتی؟ در جواب عرض کردند: «نِعْمَ الْعَوْنُ عَلیٰ طاعَةِ اللهِ»[2] خوب يار و ياوری است در اطاعت و بندگي خداوند.
پس جوانان عزيز: شايسته است که به هنگام انتخاب همسر، به دنبال کسی نباشيد که فقط دارای امکانات مادی و ظاهری بوده و کاميابيها و خوشیهای دنيوی را برای شما فراهم کند. دنيا ناپايدار است و شايستة دلبستگی نميباشد و از اينرو سزاوار است که بـه فکر جهان پايدار و بیزوال نیز باشيد و همسری باتقوا و باايمان برگزينيد تا شما را در رسيدن به سعادت جاويدان ياری نمايد. البته در صورتیکه انسان، سود باقی و جاويدان را انتخاب و اختيار نمايد، طبق وعدههای الهی، به سود دنيوی هم خواهد رسيد؛ چون اين امر، معامله با پروردگار است و هيچ کس در معاملهای که طرف مقابلش خداوند باشد، ضرر نمیکند. مؤمن، قبل از آخرت، در دنيا از آثار پرخير و برکت ايمان و عمل صالح، بهرهمند میگردد و لذا اوّلين سود برنده، خودِ معاملهگر میباشد.
امروزه در انتخاب همسر برای پسر يا قبول خواستگار برای دختر، اکثراً آنچه که در اولويّت قرار ميگيرد، امتيازات ظاهری بمـانند شغل پُردرآمد، تجمّلات زندگی و چگونگی برگـزاری مـراسم عروسی و ... میباشد و به تقوا و دیانت که مهمترین مسئله بوده و سعادت فرزند و جوانِ در آستانة ازدواج، در گرو آن میباشد، چندان توجهی نمیگردد. به اين صورت که اگر فرد مورد نظر دارای امتيازات ظاهری مذکور بود، ايمان و تقوا و عفّت و تديّن او، همه ناديده گرفته میشود و اين امتيازات، چشم را پر کرده و عقل را مستور مینمايد و به همين سبب با معیار قرار گرفتن آنها چه بسیار دختران يا پسران پاک و فهيم و با تقوا، با قلبی سرشار از ايمان، به خاطر اينکه خود يا خانوادهاش از ثروت سرشار و امکانات رفاهی بهرهمند نيستند، مورد بيتوجّهی قرار ميگيرند.
امّا خداوند متعال که خالق انسانها و تضمين کنندة سعادت ايشان است، میفرمايد: البته کنیز مؤمنه بهتر از زن ممتاز مشرکه است «وَ لَاَمَةٌ مُؤمِنَةٌ خَيرٌ مِنْ مُشْرِکَةٍ»[3]. برای اينکه خير حقيقی، در ايمان و ارتباط با پروردگار متعال است و اين خير، مطلق و همه جانبه بوده و خیر دنیوی، اُخروی، فردی، اجتماعی و جسمی و روحـی و مادّي و معنوی را دربر میگيرد. پس با انتخاب همسر متديّن و شايسته، انسان به خيری نائل میشود که محدود در هيچ زمينهای نيست؛ و چنين بندهای، عبد شايستهای برای خداوند، زوج شايستهای برای همسرش، پدر و مادر شـایستهای برای فرزندانش، فرد شايستهای برای جامعه و معلّم شايستهای برای جوانان و کودکان ميباشد.
1- در خانههايي که خداوند اذن داده تا رفعت يابند و نام او در آنها ياد شود، خداوند را منزّه شمارند در آن، بامدادان و شامگاهان (مبارکة نور/36).
2- بحارالانوار، جلد43، ص117
3- مبارکه بقره/221.