:
خداوند متعال انسان را به هر چه که دعوت فرموده، ميل به آن را نيز به صورت نيازي اصيل در نهاد او قرار داده است؛ لذا وقتي که در دين مبين اسلام، انسانهايي را به عنوان الگو و اُسوه معرّفي نموده، الگوپذيري و ميل به داشتن الگو را نيز در نهاد بشر مقرّر فرموده است.
در مکتب انسانساز اسلام، الگوهاي معرّفي شده براي کمال بشري، در تمام جنبهها و زمينهها الگو هستند و الگو بودن ایشان مطلقيّت دارد؛ يعني اين الگوها نه تنها در بخش عبادات و اعمال و اخلاق، بلکه در جزئيترين امور زندگي اعم از کيفيّت سخن گفتن و نحوة راه رفتن و چگونگی پوشاک و مسکن و حتی خوردن و خوابيدن و ... به عنوان اُسوه معرّفي شدهاند.
مسئلة ازدواج نيز از جمله مواردي است که خداوند متعال، الگوهايي از کاملان و واصلان را در اين زمينه براي انسان ارائه فرموده است که در رأس آنها زندگاني وجود مقدّس حضرت امام علي(عَلَيهِالسَّلام) و حضرت فاطمة زهرا(سَلامُاللهعَلَيها)، قرار دارد که عاليترين نمونة يک زندگي بهشي و ملکوتي است و تشکیل یک زندگی متعالی فقط با پيروي از چنين الگوهايي ميسور خواهد بود.
خداي سبحان وجود مقدّس حضرت پيامر اسلام(صَلَّياللهُعَلَيهِوَآله) را اسوة حسنه معرّفي فرموده است «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»[1] و از آنجايي که اهلبيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) همگي نور واحده و مظهر اسماي حسناي الهي ميباشند «کُلُّنا واحِدٌ مِنْ نُورٍ واحِد»[2]، لذا وجود مقدّس حضرت فاطمة زهرا(سَلامُاللهعَلَيها) نیز اسوة حسنه و کامله در تمام زمينهها براي تمام انسانها تا قيام قيامت ميباشند. يکي از مهمترين زمينههاي الگو بودن آن بزرگوار، ازدواج نورانی و مبارک ایشان با وجود مقدّس حضرت علی(عَلَيهِالسَّلام) میباشد که آنچنان دارای اهداف متعالی و ثمرات گرانقدری بود که حقيقت و معنای باطنی بخشی از سورة مبارکة الرّحمن در شرح و وصف آن خانوادة نورانی میباشد که فرمود: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ﴿19﴾ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ﴿20﴾ فَبِاَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ﴿21﴾ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤلُؤُ وَ الْمَرْجانُ﴿22﴾»[3]. منظور از دو دريا که به هم درآميختند، وجود مقدّس حضرت اميرالمؤمنين علی(عَلَيهِالسَّلام) و فاطمة زهرا(سَلامُاللهعَلَيها) میباشند که درياي معرفت و ايمان و بصيرت و محبّت هستند و مراد از «بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغيانِ»، حدّ فاصل آن دو بزرگوار، یعنی وجود مقدّس حضرت پيامبراسلام(صَلّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) هستند و «اللُؤلُؤ وَ الْمَرْجانُ»، حضرات حسنين(عَلَيهِماالسَّلام) میباشند.
1- البته به تحقیق میباشد برای شما در رسول خدا(صَلّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) اسوة حسنه (مبارکة احزاب/21).
2- همة ما یکی هستیم از نوری واحد (بحارالانوار، ج 26، ص 16).
3- روان کرد دو دريا را که ملاقات میکنند همديگر را﴿19﴾ بين آن دو حدّ فاصلی است که به همديگر زيادتی نمیکنند﴿20﴾ پس کداميک از نعـمتهای پروردگارتـان را تـکذيـب ميکنيد﴿21﴾ خارج میشود از آن دو مرواريد و مرجان﴿22﴾ (مبارکة الرّحمن/19الی22).