حضرات انبیاء(عَلَيهِم السَّلام) و به دنبالشان حضرات اوصیاء و اولیاء(عَلَيهِم السَّلام) در دوران رسالت خود، روی مسائلی دست گذاشتند که جامعه را در معرض خطر قرار می داد، ولذا مربّیان و معلّمان محترم نيز که ورثۀ آن بزرگواران هستند «اِنَّ الْعُلَماءَ وَرَثَةُ الْاَنْبِياء»[1]، شایسته است که به تأسّی از آنان، مخاطرات و دردهای جامعه را مورد توجه قرار دهند و بازگو نمایند. مخاطرات و هجوم و حملات جنّی و انسی در هر زمانی وجود داشته و یکی از این مخاطرات در حال حاضر، عبارت از مسائلی است که در مورد مدّعیان دروغین مهدویّت مطرح می باشد. جوانان عزيز از طرف شیاطین و دشمنان مورد هجوم و حملۀ دشمن قرار دارند که مدّعیان دروغین مهدویّت نیز یکی از بخش های آن است که دامی گسترده برای ایشان دارند که تماماً از سوی دشمنان اسلام، طرّاحی و برنامه ریزی شده است. در حال حاضر، امام زمان های قلّابی بسیاری در زندان ها و بیمارستان های روانی وجود دارد و این هشداری برای تمام مردم، علی الخصوص جوانان عزیز است که مراقب دام های مدّعیان دروغین باشند و توجه کنند که «هرچه تلألؤ کند الماس نیست!».
یکی از شُبَهاتی که امروزه وارد ساخته اند و به شدّت دستاویز دشمن قرار گرفته، استناد به احادیثی از حضرت پیامبراسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) است که فرمودند: «مَنْ رَآنی فی مَنامِهِ فَقَدْ رَآنی لِاَنَّ الشَّيْطانَ لا يَتَمَثَّلُ فی صُورَتی وَ لا فی صُورَةِ اَحَدٍ مِنْ اَوْصِيائی وَ لا فی صُورَةِ اَحَدٍ مِنْ شيعَتِهِم»[2] و یا «مَنْ رَآنی فِی الْمَنامِ فَقَدْ رَآنی فَاِنَّ الشَّيْطانَ لا يَتَمَثَّلُ بی فِی النَّوْمِ وَ لا فِی الْيَقَظَةِ وَ لا بِاَحَدٍ مِنْ اَوْصِيائی اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ»[3]. دشمنان و مدّعیان دروغین با استناد به این احادیث شریفه، چنین شبهه افکنی می کنند که شیطان چه در خواب و چه در بیداری، هرگز نمی تواند بصورت حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) ظاهر شود، ولذا ما در خواب، حضرت پیامبر(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و یا امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) يا ساير ائمه(عَلَيهِم السَّلام) را دیدیم و ایشان گفتند: شما برو از طرف من فلان کار را انجام بده، درحالی که آنچنان که استفاده شد، شیطان برای کسانی که حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) را در عالم بيداری دیده اند، نمی تواند بصورت آنان در خواب یا بیداری متمثّل شود، ولی طبیعی است برای افرادی که آن بزرگواران را ندیده اند، می تواند به شکل آنان متمثّل شود و تصویرسازی کند و خود را امام(عَلَيهِ السَّلام) یا پیامبر(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) معرّفی نمايد. تمام غفلت ها و قربانی شدن جوانان از این رهگذر است که چنین فکر می کنیم که همۀ خواب ها و مشاهدات، خواب ها و مشاهدات الهی هستند، درحالی که قسمت اعظم این خواب ها يا مشاهدات در بیداری، خوابها و کشف و شهودات شیطانی و کاذبی هستند که صاحبش، آن ها را حقیقی و الهی و قدسی می پندارد.
شیخ مفید(عَلَيهِ الرَّحمَة)، آن شخصیتی که وجود مقدّس حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) به ایشان نامه نوشته و ایشان را چنین مورد خطاب قرار می دهند که: «لِلْاَخِ السَّدیدِ وَ الْوَلِیِّ الرَّشیدِ الشَّیْخِ الْمُفیدِ»[4]، می فرمـایند: «خواب حجّيّت ندارد و تکلیف آور نیست». علّامه حلّی(عَلَيهِ الرَّحمَة) هم بعد از اینکه به صراحت اعلام می دارند که خواب حجّت نیست، در ادامه می فرمایند: اگر در خواب، پیغمبر(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) یا امام(عَلَيهِ السَّلام) از تو خواستند که عملی انجام دهی، برای تو واجب نیست آن را انجام بدهی. خواب فقط برای حضرات انبیاء(عَلَيهِم السَّلام) حجت است که بخشی از وحی الهی برای آنان در خواب صورت می گیرد «رُؤْيَا الْاَنْبِياءِ وَحْیٌ»[5]، همانطور که وظایفی برای حضرت ابراهیم(عَلَيهِ السَّلام) در خواب وحی شد. یکی از مراحل وحی برای حضرات انبیاء(عَلَيهِم السَّلام)، وحی در خواب است، ولیکن برای عموم مردم، خواب هیچگونه حجّيّتی ندارد.
لازم به توضیح است: اينکه انسانِ غیرمعصوم مؤظّف نیست به آنچه که پیغمبر(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) یا امام(عَلَيهِ السَّلام) در خواب از او خواسته عمل کند، در مورد امور خیر می باشد، ولذا معلوم می شود که دعوت به گناه و معصیت، بمانند ترک نماز و غیره به طریق اولی قابل توجه و عمل کردن نمی باشد.
پس همین که کسی خوابی دید یا صدایی شنید، گرچه علی الظاهر رحمانی باشد و در زیارت یا حرم حضرات معصومین(عَلَيهِم السَّلام) صورت گیرد، نبـاید بلافاصله مهر تـأیید بر آن زند و به آن اعتماد کند و ذوق زده شود که دارای مقامی شده است. شیطان به همراه انسان به حرم و زیارت و حج می آید، در نماز و شب قدر هم حاضر می شود و نقاط ضعف انسان، پايگاه مطمئنّی برای نفوذ و حملات شیطانی است.
«هر بیشه گمان مَبَر که خالیست شاید کـه پلنگ خفته بـاشد»[6]
نمونه های فراوانی وجود دارد که چطور عدّ ه ای، بخصوص جوانانِ پاکدل و بی تجربه و ناآگاه درگیر این خواب ها و مشاهدات غیر الهی شده و قربانی تمثیلات و اغواهای شیطانی گشته اند.
از جملۀ ادّعاها این است که فلانی را در خواب به شکل حیوان و چهرۀ غیرانسانی دیدم و این تصوّر حاصل می شود که این، یک القای باطنی است، درحالی که امکان ندارد خدای «سَتّار العُیُوب»، باطن یک مسلمان را به دیگری نشان دهد. این امر، خود دلیل شیطانی بودنِ مطلب است و مانند سایر اغواها، اغوای شیطانی و دسیسه و توطئۀ ابلیس می باشد و نباید آن را قبول و باور کرد.
همچنین مدّعیان دروغینِ مهدویّت، استدلال می کنند به اینکه دستورِ ساخته شدنِ مسجد جمکران در خواب داده شده است، درحالی که جناب «حسن بن مُثله جمکرانی» می گوید: «من، شبِ سه شنبه، هفدهم ماه مبارک رمضان سال سيصد و هفتاد و سه هجری قمری در خانۀ خود خوابيده بودم که جماعتی به درِ خانۀ من آمده، مرا از خواب بيـدار کردنـد و گفتنـد: برخيز و مولای خود حضرت مهدی(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) را اجابت کن که تو را طلب نموده است، آنگاه مرا به محلّی که اکنون مسجد جمکران است آوردند». یعنی در بیداری دستور آن را داده اند. یا استدلال می کنند به روز مقدّس عاشورا که امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) در خواب به خیمۀ «وَهَب» رفته اند، درحالی که آن حضرت در بیداری به خیمۀ «وَهَب» رفته بودند.
مرحوم «ملّاهاشم خراسانی»، شاگرد مرحوم «صاحب کفايه»، کتابی دارد به نام «منتخب التّواریخ» که از کتاب های معتبر و مورد تأیید عُلمای عظام می باشد. در صفحۀ هشتصد و چهل و سوم اين کتاب، داستانی از فردی به نام «ملّاصادق يزدی» نقل شده و آمده است: «مردی به نام مُلّاصادق تصمیم گرفت سالک شود و راه سلوک بپیماید، به قبرستان رفت و مشغول ریاضت هایی شد و دستورالعمل ها و اذکار و اورادی پیشه کرد، می گوید: قبل و بعد این عمل، صداهایی می شنیدم که فلانی! مرگِ تو فرا رسیده ولی خدا به تو عنایت کرده تا زمان مرگِ تو را به تأخیر بیندازد. من خیال کردم این سروش رحمانی است که نداهایی به من می رسد و عارف شده ام. همین ندا روزی به من گفت: بلند شو و در پشت بام اذان بگو. من رفتم به پشت بام و شروع کردم به اذان گفتنِ بی موقع، وقتی مردم برای اعتراض آمدند که این چه وقتِ اذان گفتن است؟ آن ندا به من گفت: به مردی که سمت راست توست بگو: تو دیروز فلان کار بدی را کردی و زندگی او را برملا کن. مُلّاصادق می گوید: تا این جمله را به طرف گفتم، رنگش پرید و بقیه نيز از ترس رسوا شدنِ خودشان برگشتند. زمانی دیدم آن صدای آسمـانی گفت: فلان روحانی کـه در مسجد نمـاز می خواند آدم بدی است، تو او را بکُش! همـانطور کـه حضرت خضر(عَلَيهِ السَّلام) آن کودک را کُشت. مُلّاصادق می گوید: در اینجا ترسیدم و گفتم: کُشتن یک آدم دلیل قطعی می خواهد و من نمی توانم با یک سروش، آدم بکشم. صدای آسمانی گفت: تو تخلّف کردی، ولی ما به تو فرصت دادیم و فقط یکبار دیگر به تو فرصت خواهیم داد. روزی به من گفت: که امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) در مکه ظهور کرده و تو جزء سیصد و سیزده نفر هستی، برو پشت بام و از آنجا خودت را پایین بینداز، آنجا سوار ابر می شوی و از آنجا به امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) در کعبه می رسی. مُلّاصادق می گوید: من رفتم بالای پشت بام، ولی ترسیده و گفتم که نمی خواهم اين گونه به نزد امام زمانم بروم و من می خواهم زمینی بروم. آن ندا به من گفت: مُلّاصادق دوباره تخلّف کردی و دیگر این قدرت هایی را که به تو دادیم و همدم بودن و ندای آسمـانی را از تو می گیریم و بـه علی محمد می دهیم. مُلّـاصـادق می گوید: من آرام آرام کنار کشیدم و به خداوند پناه بردم. مشخّص شد که تمام این صداها از اول تاکنون، صدای ابلیس بوده و من گمان می کردم که جبرئیل و فرشتگان هستند که با من سخن می گویند و متوجه شدم که آن روحانی کسی بوده که دعوت به دین می کرده و جلوی انحرافات را می گرفته و شیطان می خواسته که به وسیلۀ من، او را از بین ببرد و بعد که می بیند من تخلّف می کنم، خواسته که مرا بالای پشت بام ببرد و از بین ببرد، بگونه ای که خودکشی محسوب شود. بعد از سال ها دیدم در شیراز جوانی به نام علی محمّد ادّعاهایی را مطرح می کند، یادم آمد که شیطـان به من گفت که ما آن نیرو را از تو گرفته و به علی محمّد می دهیم و مرادش، علی محمّد شیرازی، بنیان گذارِ فرقۀ «بابیه» بوده است».
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فـرسـت و در امـر ظـهـور و فـرج مـولا و مقتـدایـمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همۀ ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطۀ هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما و توفيق هجرت معنوی و باطنی به همۀ ما عنايت بفرما. پروردگارا! همۀ ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ السَّلام) مقرّر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهره مند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرمـا. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- همانا عالمان ورثة انبياء هستند (بيان نورانی حضرت پيامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)؛ امالی صدوق، ص60).
[2]- هر كه مرا در خواب ببيند، خود مرا ديده، زيرا شيطان در صورت من درنيايد و نه در صورت احدى از اوصيايم و نه در صورت احدى از شيعيانشان (امالی الصدوق، ص64).
[3]- هر كه مرا در خواب ببيند، خود مرا ديده، زيرا شيطان نمي تواند بصورت و شكل من درآيد، نه در خواب و نه هم در بيدارى، و نيز نمي تواند به شكل هيچ يك از جانشينان من تا روز قيامت درآيد (ارشاد القلوب الى الصواب، ج2، ص393).
[4]- برای برادر با ایمان و دوست رشید، شيخ مفيد (احتجاج مرحوم طبرسی، ج2، ص495).
[5]- رويای انبياء(عَلَيهِم السَّلام) وحی است (بيان نورانی امام علی(عَلَيهِ السَّلام)؛ بحارالانوار، ج58، ص181).
[6]- گلستان سعدی(عَلَيهِ الرَّحمَة)