مطلب پـایـانی که خدمت مربّیـان و مبلّغـان محترم یادآوری میگردد، در مورد مسئلۀ مهم وقت شناسی است. همان طور که در جلسۀ سابق استفاده شد، مسئلۀ رستگاری و شقاوت یک مربّی و مبلّغ بسیار نزدیک به هم است و همانطور که یک مربّی میتواند باعث هدایت جمع کثیری شود، همانگونه هم می تواند باعث ضلالت جمع کثیری گردد. یکی از موارد مهمی که عدم رعایت آن موجب صدمه و آسیب معنوی شدیدی میگردد، مسئلۀ وقت شناسی است. حضور مربّی و مبلّغ، دقایقی قبل از ساعت مقرّر در جلسه، ضروری و الزامی است. شاید مربّی تصوّر کند که چند دقیقه تأخیر زیاد مهم نیست، درحالی که همین چند دقیقه ها، میتواند اندوخته های مربّی را خاکستر کند، چراکه برای متعلّمان الگوی منفی میدهد و کسانی که در برنامههای تبلیغی خود، اعم از ثابت و غیر ثابت، در ساعت معیّن حضور پیدا نمیکنند، چگونه میتوانند آیۀ شریفۀ «يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ»[1] را تفسیر نمایند؟ مسئلۀ رعایت عهد و پیمان آنچنان اهمیّت دارد که خداوند متعال در سورۀ مبارکۀ مؤمنون، آن را از اوصاف مؤمنان بیان میفرماید «وَ الَّذينَ هُمْ لِاَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ»[2].
عزیزان، توجه کنیم که ما در جایگاه حضرت رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) جلوس کرده ایم و یقین بدانیم که آن درون بینان و باطن نگران به ما توجه کامل دارند، ولذا بسیار مواظب و مراقب باشیم، چراکه از نگاه تیزبین آنان دور نیستیم. مرّبی وظیفه دارد که خود را خادم متعلّمان بداند. توجه کنیم که هرچه داریم از حقّ مطلق است، علم ما، قدرت ما، حافظه و دریافت ما، هوش و ادراک ما، همه و همه از اوست و توفیق تبلیغ، توفیق عالیۀ الهی است که نصیبمان شده است، ولذا مبادا گرفتار عجب و غرور شویم. حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) میفرمایند: «كُلُّ عالِمٍ غَيْرُ اللهِ مُتَعَلِّمٌ»[3]، «كُلُّ مالِكٍ غَيْرُ اللهِ سُبْحانَهُ مَمْلُوك»[4].
«ما که باشیم ای تو ما را جان جان
تـا که ما بـاشیم بـا تو در میـان»[5]
«اَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ اَصْحـابِ الْحُسَيْنِ الَّـذينَ بَـذَلُـوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْن(عَلَيهِالسَّلام)»[6].
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فـرسـت و در امـر ظـهـور و فـرج مـولا و مقتـدایـمـان حضـرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همۀ ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطۀ هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما و توفيق هجرت معنوی و باطنی به همۀ ما عنايت بفرما. پروردگارا! همۀ ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ السَّلام) مقرّر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهره مند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- ای کسانی که ایمان آوردید، چرا می گوئید آنچه را که انجام نمی دهید (مبارکة صف/2).
[2]- و کسانی که ایشان بر امانت هایشان و عهدشان رعایت کنندگانند (مبارکة مؤمنون/8).
[3]- هر عالمی غیر از خداوند متعلّم است (تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص82).
[4]- هر مالکی غیر از خداوند سبحان، مملوک و بنده است (تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص83).
[5]- مولوی(عَلَيهِ الرَّحمَة)
[6]- خداوندا، روزيم کن شفاعت امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) را در روز ورود و برجا دار گام راستينم را نزد خودت با امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) و اصحاب امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) کسانی که بذل کردند خون قلبشان را در راه امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) (مفاتيح الجنان، فرازی از زيارت عاشورا).