اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
وَ مَنْ اَحْسَنُ ديناً مِمَّنْ اَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ وَ اتَّبَعَ مِلَّةَ اِبْراهيمَ حَنيفاً وَ اتَّخَذَ اللهُ اِبْراهيمَ خَليلاً﴿125﴾ وَ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْاَرْضِ وَ كانَ اللهُ بِكُلِّ شَیْءٍ مُحيطاً﴿126﴾
ترجمه: و کیست نیکوکارتر از لحاظ دین (دینداری) از کسی که تسلیم کرد چهره اش (چهرۀ جانش) را برای خداوند، درحالی که او نیکوکار است و تبعیّت کرد آئین حضرت ابراهیم حق گرای را و گرفت خداوند حضرت ابراهیم را دوست﴿125﴾ و برای خداوند است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و هست خداوند به هر چیزی محیط (علم خداوند به هر چیزی احاطه دارد)﴿126﴾
مُحسن: بجا آورندۀ کار نیک است، چه در مورد وظایف دینی و فردیِ خود و چه برای دیگران (خدمت به مردم و برآورده شدن حاجات مؤمنین).