خداوند متعال را شاکر و سپاس گزاریم که ما را در دین توحید به دنیا آورد نه در ایام جاهلیّت، و از امّت حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) قرار داد که اشرف اعتقادات و اعمال را دارند. یکپارچگیِ دین در بخش اصول و رسالت و امامت و اتّحاد آن در عالَم تشریع و تکوین، به مؤمنان پیام دارد و آن اینکه: پیروان دین متّحد و کامل که نظم و نظام در آن حاکمیّت دارد، باید با همدیگر یکپارچه بوده و اتّحاد و اتّفاق داشته باشند. پیام آیۀ شریفۀ مورد بحث، پیام یکپارچگی و اتّحاد مسلمانان و مؤمنان است. دین اسلام، دین قدرت است و قدرت و اقتدار در یکپارچگی و اتّحاد و انسجام می باشد و پیروان چنین دینی باید وحدت و اتّحاد در میانشان عینیّت داشته باشد.
خدای سبحـان در قرآن کریم، زیبایی خلقت را به رخ بندگانش می کشد، همانطور که در سورۀ مبارکه ملک می فرماید: «اَلَّذی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَرى فی خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى مِنْ فُطُورٍ»[1] آن خدايی که خلق نمود هفت آسمان را طبقه طبقه، نمی بينی در خلقت (خدای) رحمان تفاوت و تضادّی، پس برگردان نگاهت را، آیا شکاف و اختلافی (در عالم خلقت) می بینی؟ خداوند متعال در قرآن کریم درس عبودیّت و بندگی می دهد. به دنبال اعتقاد به دین و ایمان، به لوازم دین که فروع دین است، باید عامل بود. ای مسلمانان، زمانی ایمانتان ایمان راستین و مورد امضای اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) است که میان شما و تمام بندگان خداوند و مؤمنان، پیوند روحی و معنوی و ایمانی و مکتبی و پیوند قلوب برقرار باشد و این پیوند قلوب، همان پیوند توحیدی است و مسلمانان باید پیوسته و در همه جا و تمام موارد و شئونات، قوی ترینِ ملت باشند. منظور از آیۀ شریفۀ «وَ اَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ»[2] فقط قدرت معنوی نیست، بلکه مسلمانان باید هم نیروی ایمانی و هم نیروی انسانی و تجهیزات جنگیِ کافی داشته باشند.
علت اینکه مسلمانان در اقصٰی نقاط عالم، ضعیف قرار داده شده و تحت ظلم و ستم قرار میگیرند، این است که اتّحاد و وحدت و یکپارچگی میان آنان کم رنگ شده یا از بین رفته است. هرجا اتّحاد و اتّفاق است، قدرت و اقتدار است، و اتّحاد و اتّفاق، رمز پیروزی و موفقیّت، و تفرقه و جدایی، عامل ضعف و شکست می باشد و به همین علّت دشمن سعی در تجزیۀ کشورها دارد و میخواهد یمن و عراق و سوریه و به دنبال آنها، ایران را تجزیه کند.
پس دین اسلام به شرط یکپارچگی در بخش اعتقاد و عمل، دین قدرت است و متدیّنین، به شرط اتّحاد و وحدت، قدرتمند و صاحب اقتدارند. شاخه های جدا جدا، به راحتی قابل شکستن هستند، ولی اگر این شاخه ها با طناب محکم به هم بسته شوند، قابل شکستن و جدا شدن و ضعیف شدن نیستند. امام خمینی(رَحمَةُ اللهعَلَیه) میفرمودند: «اگر هر مسلمانی یک سطل آب ریخته بود، اسرائیل را آب برده بود». خداوند متعال بندگانش را به اتّحاد و وحدت دعوت میفرماید «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا»[3]، «اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ»[4] و حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) بیست و سه سالِ تمام برای اتّحاد مردم زحمت ها کشیده و خون دلها خوردند، چراکه میدانستند اقتدار و قدرت در اتّحاد و وحدت و یکپارچگی است.
بنابراین معلوم میگردد مهم ترین مسئله ای که در تعجیل ظهور حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) مؤثر است، اتّحاد مؤمنین، و عامل تأخیر ظهور، اختلاف و تفرقه میان مسلمین است. در اوصاف یاران حقیقیِ حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) آمده است: «قُلُوبُهُمْ مُجْتَمِعَةٌ بِالْمَحَبَّةِ وَ النَّصیحَة»[5]. اما متأسّفانه اکثریّت بشر امروزی با تشتّت و پراکندگی، به خودش ظلم و جفا نموده و خود را از سعادت ابدی و قدرت دینی و توحیدی محروم می سازد و پرواضح است کسانی که در این وانفسای روزگار، اتّحادشان را حفظ کردند و به عبارتی بندگان و مؤمنان متّحد، بی شک نتیجۀ مثبتِ اتّحاد و وحدت را خواهند دید و سرانجام این اتّحاد، سعادت دنیا و عقبای آنان را تأمین خواهد نمود. مؤمنان متّحد، با وحدتشان، به دین پروردگار و رسالت بیست و سه سالۀ حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) کمک و یاری نموده و مورد تأیید خدای سبحان و محبوبانش هستند. آن بزرگواران ممات ندارند و اوضاع پریشان ما را در این آشفته بازار می بینند. کسانی که میـان مسلمانان و یـا در جمع خانواده اختلاف ایجـاد نمی کنند و پیوسته در ایجـاد اتّحاد و اتّفـاق و صلح و صفـا تلاش می نمايند، به دین اسلام و حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و قرآن کریم خدمت می کنند و مورد عنایت و توجه خدای سبحان و حضرات اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) هستند و حقیقتاً که منتظران حقیقی حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و شیعیان واقعی حضرت امیرالمؤمنین علی(عَلَيهِ السَّلام) می باشند و چنین کسانی در جامعه، نقش آفرین و سازنده هستند و تلاش و کوشش و اتّحادِ آنان در ظهور حضرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) نقش مهمی دارد و در مقابل، کسانی که در میان مؤمنین و شیعیان و خصوصاً خانواده ایجاد اختلاف و تفرقه می نمایند، بزرگترین ضربات را به دین اسلام و اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ السَّلام) و حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) وارد کرده و موجب تأخیر ظهور و خشم و غضب حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و ناخشنودیِ قلب مقدّس آن حضرت می گردند.
اگر افراد و اعضای خانواده در انسجام و اتّحاد خانواده بکوشند، خانواده های فاضل ایجاد می شود و خانواده های فاضل، مدینۀ فاضله تشکیل می دهند. با توجه به اینکه خانواده، واحدِ جامعه است، لذا اگر هر فردی به نوبۀ خود در اتّحاد خانواده تلاش نماید، به همان میزان از عنایات خدای سبحان بهره مند شده و در ایجاد خانواده های فاضل نقش مهمی خواهد داشت. در مقابل، اختلاف در میان اعضای خانواده بمانند اختلاف میان پدر و پسر، یا مادر و دختر، یا دو خواهر یا دو برادر و... موجب خشم و غضب خدای سبحان و محبوبانش می باشد «فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ فیهِ تَخْتَلِفوُنَ»[6].
مطلبی که در راستای ایجاد اتّحاد و وحدت میان مؤمنین قابل توجه می باشد، این است که ایجاد اتّحاد و انسجام و جلوگیری از تشتّت و پراکندگی و اختلاف در میان همۀ مردم و افراد جامعه و خانواده لازم و ضروری است و کسانی که در این مورد گام های مثبت برمی دارند، در پیشگاه الهی مأجورند، لکن در میان مربّیان و معلّمان و مبلّغان محترم از اهمیّت بالاتری برخوردار است، چراکه این قشر از افراد جامعه، حالت الگویی برای سایر مردم دارند، ولذا اتّحادشان باعث اتّحاد و وحدت سایرین بوده و به نفع اسلام و مسلمین است و اختلافشان موجب تشتّت و اختلاف در میان دیگران می شود و ضربات جبران ناپذیری به اسلام و مسلمین وارد می سازد.
وجود مقدّس حضرت امام حسن عسکری(عَلَيهِ السَّلام) که در هفتۀ جاری سالروز ولادتشـان قرار داشت، در یک بیان مبارک و نورانی می فرمایند: «مَنْ يَزْرَعْ خَيْراً يَحْصُدْ غِبْطَةً وَ مَنْ يَزْرَعْ شَرّاً يَحْصُدْ نَدامَةً لِكُلِّ زارِعٍ ما زَرَع»[7] هر کس نيکی بکارد، آن را درو می کند، درحالی که به او غبطه می خورند، و کسی که شرّ بکارد، حسرت و پشيمانی درو خواهد کرد، برای هر زارعی، همان است که کشت و زرع کرده است. یعنی هر کس نیکی و خیر بکارد، خیر و نیکی درو می کند و هر کس شرّ و بدی بکارد، همان را درو می نماید. بیان نورانی مذکور این حقیقت را می رساند که دنیا مزرعه و محل زراعت و تجارت است «اَلدُّنْيا مَزْرَعَةُ الْآخِرَة»[8]. دنیا محل کاشت، و آخرت محل برداشت است، ولذا کسی که در دنیا اتّحاد و اتّفاق کاشت، در آخرت سعادت را برداشت خواهد نمود. تمام انسانها زارع هستند، هیچ کس بار دیگری را برنمی دارد و هیچ کس کاشتۀ دیگری را درو نخواهد کرد «وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرٰی»[9]. اما کسی که باعث هدایت دیگری شود، کارِ خودِ او محسوب می شود و کسی که باعث گمراهی دیگری گردد، عمل او محسوب می شود، بدون اینکه از اجر صاحب عملِ خیر، یا کیفرِ صاحب گناه چیزی کاسته شود «لِيَحْمِلُوا اَوْزارَهُمْ كامِلَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ مِنْ اَوْزارِ الَّذينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ اَلا ساءَ ما يَزِرُونَ»[10].
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرسـت و در امر ظهـور و فـرج مـولا و مقتـدایـمـان حضرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همۀ ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطۀ هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما و توفيق هجرت معنوی و باطنی به همۀ ما عنايت بفرما. پروردگارا! همۀ ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِم ُالسَّلام) مقرّر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- مبارکۀ ملک/3
[2]- و مهیّا کنید برای آنها (کافران) آنچه که در استطاعت دارید از قوّه (مبارکه انفال/60).
[3]- و چنگ بزنید به ریسمان الهی همگی و متفرّق نشوید (مبارکۀ آل عمران/103).
[4]- این است و جز این نیست که مؤمنان برادرند (مبارکۀ حجرات/10).
[5]- قلب های آنان جمع شده بر محبّت و خيرخواهی (الزام الناصب، ج۲، ص۲۰).
[6]- پس در آنچه اختلاف دارید شما را آگاه خواهد ساخت (مبارکۀ مائده/48).
[7]- بحارالانوار، ج75، ص373
[8]- دنيا محلّ زراعت برای آخرت است (بيان نورانی حضرت پيامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)؛ مجموعۀ ورام (تنبيه الخواطر)، ج1، ص183).
[9]- و هیچ کس بار گناهان دیگری را به دوش نمی گیرد (مبارکۀ فاطر/18).
[10]- تا حمل کنند بارِ گناهانشان را بطور کامل (در) روز قیامت، و از بارهای کسانی که گمراه کردند ایشان را بدون علم، آگاه باشید بد است آنچه که برمی دارند (مبارکۀ نحل/25).