:
حضرت امام رضا(عَلَيهِالسَّلام) در معرفی امام(عَلَيهِالسَّلام) فرمودند: «اَلْاِمامُ الْاَنيسُ الرَّفيقُ وَ الْوالِدُ الشَّفيقُ وَ الْاَخُ الشَّقيق»[1] امام، انیس و مونسی دلسوز و رفيق، و پدری مهربان و برادری همدل است. یکی از القاب حضرت امام رضا(عَلَيهِالسَّلام) رئوف است، همانطور که یکی از اسمای مقدّس خدای تبارک و تعالی رئوف میباشد. حضرت امام رضا(عَلَيهِالسَّلام) در بيانی نورانی فرمودند: «پدرم(عَلَيهِالسَّلام) را در خواب ديدم كه فرمودند: اي پسرم آنگاه كه در شدت و سختي قرار گرفتي، ذكر «یا رَئوفُ یا رَحیم» را زياد بگو»[2]. حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيهِمُالسَّلام) مظاهر اوصاف خداوند و از جمله مظهر صفت رأفت حق سبحان هستند. حضرت امام رضا(عَلَيهِالسَّلام) نیز مظهر اتمّ و اکمل صفات خداوند از جمله صفت رئوف پروردگار هستند، فلذا وقتی به مشهد مقدّس و به محضر مقدّس امام رضا(عَلَيهِالسَّلام) مشرّف میشویم، زمانی مقبولیّت و پذیرش داریم که از صفت رأفت آن حضرت بهره داشته باشیم. رأفت و شفقت نسبت به همة افراد وظیفه انسان است، ولیکن پدر و مادر و همسر و فرزندان و سایر اعضای خانواده در اولویّت قرار دارند. اگر انسان رئوف نباشد، در قلب امام رئوف جایگاهی ندارد. به میزان رئوف بودن میتوان با امام رئوف ارتباط برقرار نمود و به قلب مقدّس آن حضرت راه پیـدا کرد. امـام رئوف، انسـان رئـوف را میپذیرد. بـاید رئوف و هادی بود تا از رأفت و هدایتِ امـامِ مهربانیها بهرهمند شد.
متأسّفانه دشمنان اسلام امروزه با تهاجم فرهنگی و تبلیغات مسموم میخواهند جلوۀ امام(عَلَيهِالسَّلام) را با خشم و غضب به مردم بشناسانند و میگویند: امام زمان(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) با شمشیر ظهور خواهند کرد و قلع و قمع خواهند نمود، درحالی که امام(عَلَيهِالسَّلام) همانند جدّ بزرگوارشان حضرت پیامبر اسلام(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) که پیامبر رحمت بودند «وَ مـا اَرْسَلْنـاكَ اِلّـا رَحْمَةً لِلعـالَمينَ»[3]، امـام رحمت میباشند. آن بزرگوار شمشیر دارند، ولی شمشیرشان، شمشیر رحمت است. امام(عَلَيهِالسَّلام) مونسی دلسوز و پدری مهربان و برادری همدل و مشفق هستند و با شمشیر مهر و محبّت و رحمت همه را به سوی خود جلب و جذب میکنند.
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همة ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همة ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) مقرر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
1- الکافی، ج1، ص200
2- بحارالانوار، ج95، ص283
3- و نفرستادیم تو را مگر مایة رحمت برای جهانیان (مبارکة انبیاء(عَلَيهِمالسَّلام)/107).