اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

وَ مَنْ يُهاجِرْ فی سَبيلِ اللهِ يَجِدْ فِی الْاَرْضِ مُراغَماً كَثيراً وَ سَعَةً وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً اِلَى اللهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ اَجْرُهُ عَلَى اللهِ وَ كانَ اللهُ غَفُوراً رَحيماً﴿100﴾

     ترجمه: و کسی که مهاجرت کند در راه خداوند، می يابد در زمین سرزمین­های امن بسیاری (که مناسب برای زندگی است) و گشایش در کار و کسی که خارج شود از خانه­اش درحالی که هجرت­کننده است به سوی پروردگار و پیامبرش، سپس درک کند او را (برسد او را) مرگ، پس به تحقیق قرار یافته (واقع شده) اجر او بر خداوند و هست خداوند آمرزندۀ مهربان﴿100﴾

     «یا اَبَا الْحَسَنِ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ یا عَلِیَّ بْنَ اَبی طالِبٍ یا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ ‏وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَیْ حاجاتِنا یا وَجیهاً عِنْدَ اللهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ»[1].

 «دل را زِ علی اگر بگیـرم چـه کنـم        

                                               بـی مهـر علی اگر بمیـرم چـه کنـم

فردا که کسی را به کسی کاری نیست                                 

                                               دامـان علی اگر نـگیـرم چـه کنـم»

     ولادت باسعادت حضرت مولی الموحّدین امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب(عَلَيهِ السَّلام)، ولیّ­الله الاعظم، قرآن ناطق، مولود کعبه، دُردانۀ خدای تبارک و تعالی بعد از رسول الله(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ)، به پیشگاه مقدّس و منوّر حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ) و آل طاهرین آن حضرت و فرزند بزرگوارشان حضرت بقیةاللهِ الاعظم(عجِّل ­اللهُ ­تعالی فَرَجَهُ ­الشَّريف) و تمام پیروان حقیقی و منتظران واقعی و محبّین اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) علی­ الخصوص خواهران محترم تبریک و تهنیت عرض می­شود. «خداوند به عظمت وجودی آن حضرت، همۀ ما را در دنیا و عقبی با آن حضرت محشور بفرماید و در روزی ­که هر امّتی را به نام امامشان به صحنۀ محشر فرامی­خوانند، ما را هم به نام نامی حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) محشور بفرماید. «اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیایَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ) وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ)»[2].

 

[1]- اى اباالحسن، اى امیرمؤمنان، اى على بن ابیطالب، اى حجت خداوند بر خلق، اى آقاى ما و سرور ما، ما رو آوردیم و شفیع گرفتیم و توسل جستیم بوسیلۀ شما به درگاه خداوند و شما را پیش روى حاجتهاى خویش قرار دادیم، اى آبرومند نزد خداوند، شفاعت کن براى ما نزد خداوند (مفاتيح الجنان، فرازی از دعای توسّل).

[2]- پروردگارا، قرار بده زندگی مرا زندگی محمد و آل محمدی(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ) و مرگ مرا مرگ محمّد و آل محمّدی(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ) (مفاتیح­الجنان، فرازی از زیارت عاشورا).