نکته ای که لازم به یاد آوری می باشد، اين است که: بسی خسارت است برای انسان که ولادت عُظمای قرآن ناطق، حضرت فاطمه مرضیه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) و عید محبوبۀ پروردگار، عیدی با این همه عظمت، تحت الشّعاع روز زن و یا روز مادر قرار گیرد. البته روز مادر بر تمام مادران و زنان مؤمن و موحّد و بانوان فاطمی تبریک و تهنیت عرض می شود و پُرواضح است که رسالت مادران و زنان موحّد این است که با الگوگيری و اُسوه پذيری از وجود مقدّس آن بانوی عظیم القدر، خود را به آن جمال و زیبایی موعود برسانند. ملاحظه می شود که خداوند متعال شخصیّت آسمانی حضرت فاطمه زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) را چگونه در آیات متعدّد قرآن کریم از جمله آیۀ مبارکۀ تطهیر، آیۀ مودّت و آيۀ مباهله و سورۀ مبارکۀ کوثر و... تجلیل و توصیف می فرماید. وجود مقدّس حضرت پیامبر اسلام(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) می فرمایند: «لَو كانَ الْحُسْنُ شَخْصاً لَكانَ فاطِمَةَ بَلْ هِیَ اَعْظَمُ اِنَّ فاطِمَةَ ابْنَتی خَيْرُ اَهْلِ الْاَرْضِ عُنْصُراً وَ شَرَفاً وَ كَرَماً»[1] اگر تمـام حُسن و نیکوئی تبدیل به شخصی می شد، حتماً آن شخص فاطمه بود، بلکه باز هم فاطمه بزرگ تر است، همانا فاطمه دخترم از جهت اصل و نسب، شرافت و کرامت، بهترین ِ اهل زمین است. وجود مقدّس امام علی(عَلَيهِالسَّلام) می فرمایند: من به فاطمه و پدرش افتخار می کنم «وَ لِیَ الْفَخر بِفاطِمَةَ وَ اَبیها»[2]. حضرت امام محمّدباقر(عَلَيهِالسَّلام) می فرمایند: «لَقَدْ كانَتَ عَلَيْهَا السَّلامُ مَفْرُوضَةُ الطّاعَةِ عَلى جَميعِ مَنْ خَلَقَ اللهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ وَ الطَّيْرِ وَ الْوَحْشِ وَ الْاَنْبِياءِ وَ الْمَلائِكَةُ»[3] حضرت فاطمه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) بر همۀ مخلوقات خداوند، اعم از جن و انـس و پرنـده و درّنـده و پیـامبران و فرشتگـان واجب الاطاعه بود. حضرت امام حسن عسکری(عَلَيهِالسَّلام) می فرمایند: «نَحْنُ حُجَجُ اللهِ عَلی خَلْقِهِ وَ جَدَّتُنا فاطِمَةُ حُجَّةُ اللهِ عَلَیْنا»[4] ما حجّت خداوند بر آفريدگانش هستيم، و جدّۀ ما فاطمه(سَلامُ اللهِ عَلَيها)، حجّت خداوند بر ما می باشد. همچنین وجود مقدّس امام زمان(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) می فرمایند: «وَ فِی ابْنَةَ رَسُولِ الله(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) لی اُسْوَةٌ حَسَنَةً»[5] و در دختر پیامبر خدا(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) برای من الگوی نیکویی است. تمام این توصیف ها و تجلیل ها، بیانگر این حقیقت است که اسلام نه تنها زن را تحقیر نکرده، بلکه او را بزرگ داشته و عظمت مقامی بخشیده است، بطوری که ملاحظه می شود حضرت پیامبر اسلام(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) اولین عبد و زیباترین مخلوق پروردگار، تمام قد به پای حضرت فاطمه زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) بلند شده و دستشان را می بوسند، فلذا لازم است عزیزان محترم، خصوصاً جوانان عزیز، در مقابل دسایس دشمنان، مجهّز و مسلّح بوده و این حقیقت را یقین و باور داشته باشند که دینِ اسلام هرگز زن را تحقیر نکرده، بلکه گناه و تبه کاری و بیراهه روی و بی عفّتی را تحقیر نموده است. زن و مرد، از لحاظ مقام باطنی در پیشگاه خداوند تفاوتی ندارند و اگر تفاوتی وجود دارد، فقط در وظايف دنيوی و ظاهری آنهاست و هر دو در پيشگاه الهی مسئول اند و هر کدام به تنـاسب عملشـان پـاداش و یا کیفر می بینند. هر دو می توانند با حُسن اختیار، به حیات طیبه و لقاءالله نائل شده و خداوند را با صفت مهرش ملاقات کنند و یا با بیراهه روی و سوءاختیار، از رحمت الهی دور شده و با صفت قهر پروردگار روبرو گردند. تفاوت انسان ها در محضر پروردگار فقط در ایمان و تقواست «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ اَوْ اُنْثٰى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَة»[6]. بنابراین هر کدام از زن و مرد که تقوای الهی بالاتری داشت، در پیشگاه پروردگار عزت و احترام و تقرّب بالاتری خواهد داشت.
تفسیری که بانو «نصرت السّادات امین» بنام «مخزن العرفان» نوشته اند، هرگز به دليل اينکه مؤلّف آن، زن می باشد، از تفسیر «اَلمیزان» علّامه طباطبایی(رَحمَةُ اللهِ عَلَيهِ)، از لحاظ مقام و منزلت پایین تر نيست.
مطلب پایانی در مورد روز سیزدهم فروردین می باشد. لازم است خواهران محترم به این حقیقت توجه نمایند که اسلام هرگز گردش و تفریح و مسافرت را منع نفرموده، بلکه آنچه که ممنوع و حرام است، گناه و بدعت و سنت های غیرشرعی می باشد، لذا چنانچه گردش و تفریح ها، بصورتی باشد که شئونات اسلامی و دینی رعایت نگردد و به هر نوعی حريم شکنی صورت گيرد غيرمجاز بوده و یا اگر کسی به قصد اینکه روز سیزدهم نوروز، نحس است، از خانه خارج شود، بدعت محسوب می شود و بدعت گناهی دامنه دار است و مبارزه با بدعت های غیرِ الهی بر مسلمانان ضرورت دارد و چه زیباست که خواهران عزيز، عملاً در این بدعت شکنی در حوزۀ توانایی خود فعالیّت الهی داشته باشند و برای درهم شکستنِ سنّت های باطل، قدم های مثبتی بردارند، به عنوان نمونه: مراسم عروسی و ختم و عزا و... را در چنین روزهايی برگزار کنند تا بدین طریق هم در راستای بدعت شکنی و هم در راه دین خدمتی کرده باشند و هم باقیات صالحاتی از خود برجا گذارند و از آثـار مبارک آن در دنیا و عقبی بهره مند گردند.
در خاتمه، جلسه را با دو دعا از حضرت فاطمه زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) به پایان می بریم. آن بزرگوار می فرمايند: «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْاَلُكَ الْهُدٰى وَ التُّقٰى وَ الْعَفافَ وَ الْغِنٰى وَ الْعَمَلَ بِما تُحِبُّ وَ تَرْضٰى»[7] پروردگارا! همانا من درخواست می کنم از تو هدايت و تقوى و عفاف و بىنيازى و عمل به آنچه كه تو از آن راضى و خشنود مىگردى. در بيان نورانی ديگری نيز می فرمايند: «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْاَلُكَ كَلِمَةَ الْاِخْلاصِ وَ خَشْيَتَكَ فِی الرِّضا وَ الْغَضَبِ وَ الْقَصْدَ فِی الْغِنى وَ الْفَقْرِ»[8] پروردگارا! از تو كلمۀ اخلاص و ترس از خودت چه در حال رضا و خوشنودى و چه در حال غضب و خشم را خواستارم و همچنين ميانه روى و اعتدال در تهيدستى و بىنيازيم را. ملاحظه می گردد که آن بزرگوار چگونه دعا کردن را به ما می آموزند و یاد می دهند از خداوند چه بخواهیم، آن بزرگوار با دعای خود، راهِ به مقصد رسیدن را به انسان می آموزند. ایشان به پیشگاه خدای سبحان عرض می کنند: خدایا من از تو هدایت و تقوی و عفّت و غنی بودن را می خواهم. چراکه می دانند انسان اگر غنی بود، روحش در برابر مصائب و شداید روزگار موج برنمی دارد و از حال تعادل خارج نمی شود و در نهایت عرضه می دارند: خدایا مرا به عملی موفق گردان که مورد رضایت و سبب خشنودی توست. خدایا از تو کمال عبودیّت و اخلاص و بندگی را می خواهم تا عبد پول و مقام دنیا نباشم و در هر حال فقط از تو ترسان باشم تا هم در حالِ وفور نعمت و هم در حال فقدان نعمت، عبد و بندۀ تو باشم.
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) درود فـرسـت و در امـر ظـهـور و فـرج مـولا و مقتـدایـمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همۀ ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطۀ هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همۀ ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) مقرّر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرمـا. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- فرائد السّمطین، ج2، ص68
[2]- بحارالانوار، ج28، ص248
[3]- دلائل الامامه، ص28
[4]- تفسیر اطیب البیان، جلد13، ص225، ذیل آیۀ 3 از سورۀ مبارکۀ جن
[5]- الغیبة، طوسى، ص286، ح245
[6]- کسی که عمل شايسته ای انجام دهد از مرد يا زنی، درحالی که او مؤمن باشد، پس البتّه البتّه زنده می کنيم او را به حياتی پاکيزه (مبارکه نحل/97).
[7]- زندگانى حضرت زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها)، ترجمه روحانى، ص1052
[8]- زندگانى حضرت زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها)، ترجمه روحانى، ص1061