شب و روز نیمة شعبان، شب و روز پر برکتی است و بعد از شب مقدس قدر، شبی به عظمت این شب نیست. آرزوی حضرات انبیای عظـام و اوصیـای کرام(عَلَيهِم السَّلام)، ظهور مبـارک حضرت امـام زمان(عَجَّلَ الله تَعالي فَرَجَهُ الشَّريف) است. روز نيمة شعبان، روز سرور و شادی حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيهِم السَّلام) و جشن و سرور در مُلک و ملکوت است. روز عیـدی گرفتن است و عیـدی را بـه منتظران حقیقی میدهند. حال قبل از اینکه منتظر عیدی از آن بزرگواران باشیم، توجه کنیم که امام زمان(عَجَّلَ الله تَعالي فَرَجَهُ الشَّريف) هم از ما انتظار عیدی دارند، لکن آن عیدی که آن بزرگوار انتظار دارند، همان است که خداوند متعال در قرآن کریم از لسان رسول مکرم خود میفرماید «قُلْ ما سَاَلْتُكُمْ مِنْ اَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ»[1] بگو آنچه از شما از اجری میخواهم، پس آن برای شماست. همانطور که خداوند متعال انسان را دعوت به توحید میفرماید، درحالی که به آن نیازی ندارد، امام(عَلَيهِ السَّلام) هم مستغرق در بحر توحید و محبت پروردگار هستند و نیازی به ایمان و انتظار و عیدی انسان ندارند و هرچه از او میخواهند برای سعادت خود اوست. خدای سبحان و حضرت پیامبر اسلام(صَلَّياللهُعَلَيْهِوَالِه) و امامان(عَلَيهِم السَّلام)، سراسر رحمت و رأفت هستند و از انسان میخواهند که در خلوت خود توجّه کند که چقدر منتظر است و تا چه اندازه انتظار حقیقی در او تحقّق یافته است؟ راه، دور و غیرممکن نیست «از دوست یک اشـاره از ما بـه سر دویدن»[2]. حضرت امـام زمان(عَجَّلَ الله تَعالي فَرَجَهُ الشَّريف) منتظرند و در انتظار حرکتی از جانب ما هستند. اعمال ما در محضر امام(عَلَيهِ السَّلام) است، فلذا شایسته است در محکمة درونی و در خلوت خود توجّه نماییم که آیا انتظار ما مورد تأیید است؟ وگرنه توبه کنیم و این توبه را به عنوان عیدی به امام(عَلَيهِ السَّلام) تقدیم نماییم که در اين صورت، پُرواضح است که آن بزرگوار چگونه استقبال مینمایند و چه پاداشهایی که نمیدهند. انسان در حدّ ناچیز خود به امام(عَلَيهِ السَّلام) هدیه میدهد و امام(عَلَيهِ السَّلام) در حدّ و شأن خودشان به انسان پاسخ میفرمایند «هَلْ جَزاءُ الْاِحْسانِ اِلاَّ الْاِحْسان»[3]. زمان توبة هر کسی، شب قدر اوست. جوانی که توبه کند، یکشبه ره صدساله میپیماید، ولذا اگر اسائة ادبی به پدر و مادر شده، اگر کوتاهی در نماز و حجاب و فرایض دینی صورت گرفته، از آن توبه کنیم و آن را ترک و اصلاح نمائیم و منتظر هبه و هدیه از آن بزرگواران باشیم؛ چه کسی با آنان معامله نمود و ضرر دید؟ «اَلّلهُمَّ اجْعَلنا مِنَ التَّوّابينَ وَ اجْعَلْنا مِنَ الْمُتَطَهِّرين»[4].
1- مبارکه سبأ/47
2- همام تبريزی
3- آيا پاداش نيکی جز نيکی است (مبارکه الرّحمن/60).
4- خداوندا قرار ده ما را از توبهکنندگان و قرار ده ما را از پاکيزگان (مفاتيحالجنان، دعای هنگام وضو).