در خاتمه مطالبی در آستانة تشرّف به عتبات عالیات استفاده میشود:
اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
سلامم را به همة عزیزان، مخصوصاً به جوانانِ نوردیده برسانید و مطرح کنید علّت اینکه بدون خداحافظی عازم این زیارت شدم، این است که نخواستم شما از بهشت محروم شوید. اینجا (محفل قرآن کریم) بهشت است، این جا مکّه و مدینه است، اینجا نجف و کربلاست، اینجا مشهدالرّضاست، اینجا دارالشّفاست. نگران نباشید که التماس دعا نکردید، چون در این تشرّف، سلام شما عزیزان را به رو میگیرم و به این زیارت مشرّف میشوم، انشاءالله که با دعای خیرتان پذیرش بالایی داشته باشم. این زیارت به علّت احساس وظیفه است و خواهش دل نبود، وگرنه در کنار جوانان بودن توفیق الهی بوده و دلنشین است. همة جوانان را دعا میکنم، مخصوصاً جوانانی که در اینجا حضور دارند را بیشتر دعا میکنم. همة آنها را دوست دارم، اگر آنها هم مرا دوست دارند، جلسة روزهای چهارشنبه را جدّی بگیرند. این جلسه مال من نیست که اگر من نباشم، تعطیل شود، این جلسه، جلسة قرآن و عترت و اهلبیت عصمت و طهارت(عَلَيهِم السَّلام) است. اين جلسه صاحبانی دارد و اینجا مستدام و ماندگار است. انشاءالله به دعای خیر شما عزیزان در قید حیات به جمعتان برمیگردم و اگر خواست خداوند طور ديگری رقم زد، بدانید این جلسه ماندگار است. اگر مرا دوست دارید که من هم جوانان را خیلی دوست دارم، در جلسة چهارشنبه حضور مستمر داشته باشید و فعالتر از سابق همکاریتان را با مسئولین محترم ادامه دهید. از همة خواهران، مخصوصاً از جوانان عزیزم التماس دعا دارم و بدانید هرچقدر دعا کنید تا زیارتم قبول شود، دعای من هم نسبت به شما قبولتر خواهد شد؛ نیازمند دعای خیرتان هستم تا با معرفت و آنطور که خداوند دوست دارد به محضر آن بزرگواران عرض ارادت کنم و نائبالزّیارة خوبی برای شما باشم.
«جز یک نَسَب از تو به خود بسته نیستم
من آنچنـان که آل علی هست، نیستم»[1]
انشاءالله تعالی هفتة آینده که مصادف با نیمة شعبان و هفتة جوان میباشد، به دعای خیرتان در حضورتان خواهم بود و امید است که جوانان عزیز و نوردیدگان گرامی حتماً تشریف داشته باشند. منتظر دعای خیر شما عزیزان هستم «التماس دعا».
«بجز از علی نبـاشد بـه جهـان گره‌گشـایی
طـلب مدد از او کن چـو رسد غـم و بـلایی
چو بـه کـار خویش مانی، در رحمت علی زن
بـجز او بـه زخم دل‌هـا ننهد کسی دوایـی
ز وِلای او بزن دم کـه رهـا شَـوی زِ هَر غـم
سر کـوی او مکـان کن بنگر کـه در کجایی
علی ای حقیـقت حق، علی ای ولـیّ مطـلق
تـو جمـال کبـریـایی تـو حقیـقت خدایی
نظری ز لطف و رحمت به من شکستهدل کن
تـو کـه یـار دردمندی تو کـه یـار بینوایی
همه عمر همچو (شهری) طلب مدد از او کن
که به جز علی نباشد به جهان گره‌گشایی»[2]
«بر مشـامم میرسد هر لحظه بـوی کربـلا
میبرد عشق حسیـن ما را به سوی کربـلا
تـا بگیـرم در بغل قبـر حسیـن ابـن علی
آمدم من کو بـه کو در جستـجوی کربـلا
گر کـه من آلـودهام امـا شدم مهمـان تو
تـا بـگیـرم آبــرو از آبــروی کـربــلا
تـشنـة آب فراتـم ای اجـل مهـلت بـده
تـا بنـوشم جرعه جرعه از سَبـوی کربـلا
در مسیر کربلا از جان و سر خواهم گذشت
گـر ببنـدد راه را بـر من عَـدوی کربــلا
تـا کـه بنشیـند غبـار زائریـنش بر رُخم
ميزند خیـمه دل من رو به روی کربــلا»
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. خداوندا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت به همة ما مرحمت بفرما. پروردگارا! توفيق توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی و گناهان به همة ما عنايت بفرما. خداوندا! توفيق بهرهمندی از فيوضات و برکات ايّام و ليالی مبارک ماه شريف شعبان به همة ما عنايت بفرما. پروردگارا! همة ما را آشنا و عامل به وظايفمان بفرما. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همة ما را از شيعيان و پيروان حقيقی و واقعی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ السَّلام) مقرر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
1- شهريار(عَلَيهِالرَّحمَة)
1- عباس شهری