در خاتمه چند مطلب به مناسبت قرار گرفتن در روزهای پایانی سال استفاده می شود:
مطلب اول در مورد دید و بازدیدها و مسافرت های عید می باشد. هرچند صله رحم، یکی از بزرگترین عبادات است که انسان را از راه میان بُر به خداوند می رساند، لکن اگر این عبادتِ عظیم آمیخته به حرام شود، نه تنها در نزد پروردگار اجر و پاداش و منزلتی نخواهد داشت، بلکه مسئولیّت سنگین الهی را در پی دارد. دید و بازدیدهای گناه آلود و محافل معصیت که حریم محرم و نامحرم رعایت نمی شود و نيز مسافرت هايی که در آنها حدود الهی رعايت نمی شود، از گناهان کبیره است. اولیای الهی از هر واقعه ای ره به سوی خداوند می برند و کاری می کنند که میهمانی ها و مسافرت های آنان هم به حساب خداوند گذاشته شود و ره به سوی معبود برند. اولیای الهی، حتی اگر سفرهایشان سفر زیارتی هم نباشد، باز آن را وسیله ای برای رسیدن به خداوند قرار می دهند. اگر سفرهای تفریحی توأم با گناه و معصیت نباشد و با تدبّر و تعقّل و تفکّر صورت گیرد، می تواند انسان را رشد و تعالی دهد. وقتی انسان در حد توان و علم و آگاهی که به او رسیده مراقبت نماید و خود را از گناه و معصیت حفظ کند، خداوند متعال مراقبت بالاتر را عهده دار است.
مطلب دوم در مورد خریدهای عید است. عزیزان اگر همسرتان در خریدهای پایان سال، برای شما کم گذاشته و به نوعی رضایت شما را جلب نکرده است، حیف است سال نو را به اين علت با کینه و بغض آغاز کنید. فراموش نکنید در آن لحظه ای که انسان صبر و عفو و اغماض می کند، با خداوند معامله می نماید. آری، کسی که در برابر ناهنجاری شوهر صبر و مدارا می کند، توجه کند که امر خداوند را اطاعت می کند و با خداوند متعال معامله می نماید و در این صورت دیگر رفق و مدارا برای او سنگین و دشوار نخواهد بود.
در روايتی آمده است: «حضرت امام صادق(عَلَيهِالسَّلام) فرمودند: به خدا قسم از هم جدا نمىشوند دو نفر از شيعيان ما بصورتى كه قهر كنند مگر اينكه از يكى آنها بيزارم و در بيشتر مواقع از هر دو بيزارم، شخصی عرض كرد: فدايتان شوم ظالم و ستمگر حق اوست، اما مظلوم چه كرده؟ فرمودند: زيرا او برادر خود را دعوت به آمد و رفت نمی كند، از پدرم شنيدم که می فرمود: وقتى دو نفر از شيعيان ما با هم نزاع كنند و از هم جدا شوند، مظلوم برود پيش دوست خود تا به او بگويد: ای برادر، من ستمگرم، تا اين فاصله از ميان برود، خداوند داور عادلى است و حق مظلوم را می گيرد»[1].
مطلب سوم اینکه: شایسته است که در تعطیلات نوروز با سر زدن به آسایشگاه های سالمندان و بیمارستان ها و مراکز نگهداری از کودکان بی سرپرست و... و بردن هدایایی برای آنان، راه دیگری به سوی معبود محبوب بگشائیم. همچنین در این ایام سری به کوی فقرا و منازل مساکین بزنیم و بچه ها را نیز با خودمان همراه سازیم، تا به این ترتیب فرزندانی که با وجود وفور نعمت و ثروت، باز قانع و راضی نمی شوند، با مشاهدۀ کودکانی که حتی قدرت تهیّۀ مایحتاج اولیّۀ خود را ندارند، دردآشنا گردند و به مقام سپاسگزاری درآیند و به انفاق و احسان فی سبیل الله توفیق یابند.
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) درود فـرسـت و در امـر ظـهـور و فـرج مـولا و مقتـدایـمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همۀ ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطۀ هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همۀ ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) مقرّر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. خداوندا! توفیق جهاد مالی و انفاق فی سبیل الله و محمد و آل محمدی(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) با اخلاص روزافزون به همۀ ما عنایت بفرما و ما را از محبّین فقرا مقرّر بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرمـا. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- بحارالانوار، ج75، ص382