به مناسبت ولادت باسعادت حضرت امام علی النقی(عَلَيهِ السَّلام) تیمناً و تبرکـاً یک پیـام نورانی از آن حضرت در آغـاز درس استفاده میشود، آن بزرگوار میفرمایند: «ما ذَنْبُ الْاَيّامِ حَتّى صِرْتُمْ تَتَشاَمُونَ بِها اِذا جُوزيتُمْ بِاَعْمالِكُمْ فيها»[1] روزها چه گناهی دارند که وقتی به کيفر اعمالتان در روزها عذاب میشويد، روزها را شوم میدانيد؟ همانطور که در جلسة سابق استفاده شد، خرافات که از جمله مصاديق آن بدعت و نحس و شوم دانستن چيزی يا روزی يا کسی است، از وساوس شيطانی میباشد. بدعت يعنی مطلبی که سابقة دينی و اصالت شرعی ندارد، ولی اشاعه و ترويج داده شود. از جمله موارد بدعت، بديُمن دانستن برگزاری مراسم ختم در روزهای شنبه و چهارشنبه، نحس دانستن روز سيزده نوروز و ... است، ولذا شايسته است که خواهران محترم بـا مبـارزه عملی با چنين بدعتهايی در زمرة افراد بدعت شکن محسوب شوند.
1- بحارالانوار، ج56، ص3