به مناسبت قرار گرفتن در پايان سال و آستانة سال جديد، مطالبی در اين زمينه استفاده میشود. خدای سبحان انسان را برای تکامل و به جهت کمال خلق فرموده و او را برای رشد و شکوفايی آفريده است. از علّامه طباطبايی(رَحمَةُاللهِ عَلَيه) سئوال میکنند: هدف از خلقت چيست؟ میفرمايند: بـا توجّه بـه اينکه خداوند در قرآن میفرمايد: «تَعالَوْا»[1]، معلوم میشود که هدف از خلقت، تعالی و عروج و صعود است. از آنجائيکه خداوند انسان را برای رشد و تعالی آفريده، فلذا همة هستی از جمله فصل بهار را ماية رشد قرار داده است «خَلَقَ لَكُمْ ما فِی الْاَرْضِ جَميعاً»[2]. بهار، فصل شکوفايی، سرسبزی و خرّمی و فصل تحرّک و حرکت و زنده شدن و حيات و فصل تازه شدن و نو گشتن و صاحب جمال شدن است، ولذا برای ما پيام دارد و پيام اصلی آن رشد و تعالی است.
هدف خداوند از زيبـايی و سرسبزی و رشـد طبيـعتِ مرده و بیجان، رشد انسان است. يکی از درسهايی که از خاک میآموزيم، امانتداری خاک است. خاک، بذرهای به امانت گرفته را به زيباترين صورت تحويل میدهد. گنجينه ها و دفائن مکنون در خاک اعم از معادن و ... همه امانات الهی هستند و روزی به اِذن او تحويل داده خواهند شد. پس خاک، به زبانِ بی زبانی، پيام میدهد: ای انسان! درس امانتداری و عبوديّت و تسليم و شکوفايی را از من ياد بگير و آنچه را خداوند به تو هبه کرده، سالم به خودش بازگردان. مبادا خائن به امانات الهی باشی «اِنَّ اللهَ يَاْمُرُكُمْ اَنْ تُؤَدُّوا الْاَماناتِ اِلى اَهْلِها». آنجايی که خاک، رام و تسليم میشود و امانتداری میکند، به احسنالحال میرسد. انسان نيز با وجود اينهمه ودايع درونی و مکنون، در صورتی که همانند خاک مطيع و رام و تسليمِ حق متعال گردد، امانتدار خداوند بوده و به احسن الحال خواهد رسيد. وقتی خاک با ودايعِ بالقوّة محدود، به آن احسن الحال میرسد، قابل توجّه است که انسان با اينهمه ودايع عظيم و بی نهايتِ الهی، به چه جايگاه رفيع و به چه احسن الحالی میتواند باريابد.
پيامِ آخرينها، پيامِ سرعت و شتاب است. سرعت در پاک شدن و مُهذّب گشتن. کهنه ها را با خود به سال جديد نبريم و با توبه ای حقيقی و رجوع و برگشت و توسّل به آن بزرگواران، پاک وارد سال جديد شويم و با قلبی پاک دعای تحويل سال را زمزمه کنيم.
«يـا مُقَلِّبَ الْقُـلُوبِ وَ الْـاَبْصارِ يـا مُـدَبِّـرَ الــلَّيْـلِ وَ النَّــهـارِ
يـا مُحَـوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْـاَحْوالِ حَوِّلْ حالَنا اِلى اَحْسَنِ الْحال»[3].
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. خداوندا! توفيق توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی و گناهان به همة ما عنايت بفرما. پروردگارا! همة ما را آشنا و عامل به وظايفمان بفرما. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
1- بياييد بالا (مبارکه نساء/61).
2- خلق نمود برای شما آنچه در زمين است را همگی (مبارکه بقره/29).
3- ای برگردانندة قلبها و چشمها، ای تدبيرکنندة شب و روز، ای تغييردهندة حال و احوال، تغيير ده حالِ ما را به بهترين حال (بيان نورانی امام صادق(عَلَيهِ السَّلام)؛زاد المعاد، ص328).