در آخرین هفتة ماه مقدس صفر قرار داریم. پایانها و آخرینها، همواره پیام میدهند و پیام آخرینها پیام شتاب است. در این روزها همه در حال خارج شدن از دانشگاه محرم و صفر هستند که از استادش درسها آموخته اند.
«رمز قرآن از حسین آموختیم زآتـش او شعـله‌هـا اندوختیم
تار مـا از زخمه‌اش لرزان هنوز تـازه از تکبیر او ایمـان هـنوز
ای صبا، ای پیک دورافتادگان اشک ما بر خاک پاک او رسان»[1]
بالاترین درسی که حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) و فرزندان و اصحاب آن بزرگوار به ما آموختند، درس عبودیّت و انسانیّت و شرافت و کرامت است. درس مهم دیگری که دانشگـاه حضرت سیّدالعاشقین می آموزد، این است که حق، هزینه دارد. اگر انسان بخواهد به جایی برسد، هزینه کردن لازم است. حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) در راه حق و تقرّب به پروردگار، فرزند و قوم و خویش و هر آنچه را که داشتند، در طبق اخلاص نهاده و بذل محبوب نمودند که سیّدالعاشقین نام گرفتند. حضرت زینب کبری(سَلامُ اللهِ عَلَیه) با اسارت خود و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) و با از دست دادن تاج سری همچون امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) هزینة حق را پرداخت نمودند. «به هوس راست نیاید به تمنّا نشود». نمیتوان همواره در رفاه و آسایش بود و به قرب الهی رسید. قرب، قربانیِ نفس و هوس میخواهد. فرمودند: «ما به خاطر خدا از حلال خدا گذشتیم، شما از حرام خدا بگذرید». این روزها، روزهای بیعت با حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) است که درواقع بیعت با حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) و حضرت رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و بالأخره بیعت با خداوند است، شایسته است که به پروندة اعمال خود بازنگری کنیم و ببینیم کدام یک از اعمال ما، مورد تأیید و امضای آن بزرگواران نیست، آنها را اصلاح کنیم و با توبة حقیقی به جناب حرّ ملحق شویم که دارای مقام رفیعی در پیشگاه الهی هستند. در رفعت مقام ایشان همین بس که امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) در پاسخ فردی که قصد زيارت امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) را داشت، فرمودند: زمانی که متوجّه شدی به سوی شهداء بگو: «اَلسّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ دينِ اللهِ ... بِاَبی اَنْتُمْ وَ اُمّی ...»[2]. امید است به فضل الهی و با توبة حقیقی، این دو ماه را با توبه بدرقه کنیم و بدین طریق به ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنصُرُنی» حضرت اباعبدالله الحسين(عَلَيهِ السَّلام) پاسخ مثبت دهیم و از انصار حسینی محسوب گردیم و از شفاعت کبرایشان بهره مند شویم. «اَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ اَصْحـابِ الْحُسَيْن الَّـذينَ بَـذَلُوا مُهَـجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْن(عَلَيهِ السَّلام)»[3].
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّی الله عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. خداوندا! توفيق توبة حقيقی و رسيدن به عبوديّت و بندگی به همة ما عنايت بفرما. پروردگارا! همة ما را آشنا و عامل به وظايفمان مقرّر بفرما و پيامهای عاشورا را در وجود همة ما محقّق بفرما. خداوندا! توفيق حق پذيری و تبعيّت و پشتيبانی از حق به همة ما مرحمت بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
1- اقبال لاهوری
2- سلام بر شما ای ياوران دين خداوند ... پدرم فدای شما و مادرم (فدای شما)... (مفاتيح الجنان، فرازی از زيارت مطلقة امام حسين(عَلَيهِ السَّلام)، بند آخر).
3- خداوندا، روزی فرما به من شفاعت امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) را در روز ورود و ثابت گردان برای من قدم صدق نزد تو همراه با امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) و اصحاب امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) کسانی که بذل کردند خون قلبشان را در راه امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) (مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا).