همانطور که در جلسة سابق استفاده شد، آیة شریفة «مِنَ الَّذينَ هادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ...» در مورد دشمنیها و دسیسه های اهل کتاب (یهود و نصاری) برای مسلمانان است. اینها هم خود گمراه بودند و هم در گمراه نمودن مردم تلاش میکردند و بـا حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) غیرمؤدّبانه رفتار میکردند و برخورد مستکبرانه و استهزاءآمیز داشتند و کلمات و جملات کتاب تورات و انجیل را به میل خود تغییر داده و تحریف می نمودند و می گفتند اینها از جانب خداوند متعال نازل شده است «يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِاَيْديهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللهِ»[1] و خداوند متعال به علّت این جرمها و انکارها، آنها را مورد لعن و نفرین قرار داد و آنگاه خبر داد که عدّة کمی از یهود و نصاری ایمان می آورند و به توحید و حیات الهی راه می یابند که خدای سبحان از آنها به نیکی یاد فرمود: «لَيْسُوا سَواءً مِنْ اَهْلِ الْكِتابِ اُمَّةٌ قائِمَةٌ»[2]. امّا عدّة کثیری نه تنها ایمان نیاوردند، بلکه سعی و تلاش در گمراه نمودن مؤمنین داشتند «اَنْ تَضِلُّوا السَّبيلَ»[3]. این مطالب تنها مربوط به زمان نزول آیات قرآن نیست، بلکه زیبایی و عظمت قرآن به این است که تاریخ مصرف ندارد. از حضرت علی(عَلَيهِ السَّلام) سئوال میکنند: ما در شنیدن و خواندن آیات قرآن کریم خسته نمی شویم و همیشه برای ما تازگی دارد، آن بزرگوار فرمودند: «لِاَنَّ اللهَ لَمْ یُنْزِلْهُ لِزَمانٍ دُونَ زَمانٍ وَ لا لِناسٍ دُونَ ناسٍ فَهُوَ فِی کُلِّ زَمانٍ جَدیدٌ وَ عِنْدَ کُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ اِلٰى یَوْمِ الْقِیامَة»[4] به این سبب که خداوند متعال، قرآن را برای زمان خاص و مردمِ مشخّص نازل نفرموده است، پس آن در هر زمانی، جدید است و آن در نزد هر گروهی موجب سرور و خرّمی میشود تا روز قیامت. امروز هم آیـات قرآن ما را مورد خطـاب قرار می دهد، بنـابراین می فرماید: برخی از یهود و نصاری امروز هم ایمان نمیآورند و درصدد اغوا و به ضلالت کشانیدن مسلمانان هستند.
پس جوانان عزیز: هرگز چنین نپندارید که اگر ما با یهودی یا مسیحی دوستی نمودیم، تأثیری به حالِ ما ندارد و ما دیگر گمراه نمیشویم «عیسی به دین خود، موسی به دین خود». اگر امکان انحراف برای انسان وجود نداشت، هرگز خداوند منّان این همه هشدار نمی فرمود که یهود و نصاری را دوست اتّخاذ نکنید و از آنها تبعیّت ننمایید. آیات الهی، الی یوم القیامه پیام میدهد، لذا امروز هم ما با دسیسه های دشمنان اسلام مواجه هستیم، لکن امروزه با پیشرفت تکنولوژی، دسیسه های دشمنان هم مدرنتر شده اند. امروز هم برنامه های اضلالی و گمراه کننده به سراغ مسلمانان آمده است و همانطور که در جلسة سابق استفاد شد، یکی از بارزترین مصادیق دسیسه های دشمن در زمان کنونی، دشمنی های فرهنگی است کـه شبکه های ماهواره ای فـاسد و برنـامه های اینترنتیِ گمراه کننده مصداق روشنی از آن می باشد و از مصادیق تبعیّت از دشمن این است که بدون تحقیق و مطالعه وارد چنین فضاهای مجازی شویم. هجوم و حملات رسانـه ای و فرهنگی، از طریق سایتها و برنامه های اینترنتی و ماهوارهای، چطور از جوانان ناآگاه قربانی میگیرد. از اینرو شایسته است که معلّمان و مربّیان محترم، آیات قرآن کریم را با مصادیق خود که در هر زمان تعریف میشود، بیان نمایند و پیامهای جاویدان پروردگار متعال را در هر عصر و زمانی به مردم برسانند.
آیة شریفة چهل و شش همين سوره در بیان این مطلب است که یهود و نصاری به جای اینکه بگویند: «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا»، گفتند: «سَمِعْنـا وَ عَصَيْنـا». اگر علمـای یهـود و نصـاری، پـا روی حق نمی گذاشتند و میگفتند: «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا» و مردم را در جریان حقیقت قرار میدادند، امروز همه زیر یک پرچم جمع شده و از آثار این وحدت بهره مند میشدند.
«خشت اوّل چون نهد معمار کج تـا ثریّــا میرود دیـوار کـج»[5]
پس، اگر یهود و نصاری و علمايشان میگفتند: «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا»، به سود و نفع آنها بود «لَكانَ خَيْراً لَهُمْ» و در اینجا «خیر»، مطلق گفته شده، یعنی در دنیا و آخرت، خیر شامل حال آنها میشد. در اینجا معلوم میشود که رمز پیروزی و کلید سعادت این است که در برابر اوامر الهی بگوئیم: «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا». صد و بیست و چهار هزار پیامبر ارسال شدند تا به مردم بگویند: خدائی جز پروردگار متعال وجود ندارد «لا اِلهَ اِلَّا الله» و فقط او را عبادت کنید «يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللهَ»[6]. همانطور که رسالت پیامبراسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)، جز برای اعلای کلمة «لا اِلهَ اِلَّا الله» و توحید نبود، قیام حضرت اباعبدالله الحسین(عَلَيهِ السَّلام) نیز به همین منظور است. اگر انسان از خداوند متعال اطاعت نکند و «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا» نگوید، قطعاً به غیر خداوند «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا» خواهد گفت و رو در رویِ خداوند و رسول گرامی اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و حضرات معصومین(عَلَيهِمُ السَّلام) خواهد ایستاد.
همانطور که استفاده شد، امروزه دشمنـان اسلام بـا انواع برنامه های اینترنتی و ماهوارهای به سراغ مردم، بالأخص جوانان آمده و متأسّفانه اغلب مردم، از هر برنامهای که طراحی میشود و پخش میگردد، بلافاصله استقبال می کنند که این امر مصداقی از «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا» گفتن به غیر خداوند است. دشمن میخواهد مردم را از حقّ به باطل سوق دهد، لکن برنامهها و دسیسه های خود را در پوششِ حقّ جلوه می دهد. مردم مشغول بازی و لهو و لعب میشوند و قدرت تفکّر و تعقّل و علم اندوزی و ... از آنان گرفته میشود و از حقّ باز می مانند که این امر غصّة ممدود در پی دارد «اِضاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّة»[7]. حضرت امیرالمؤمنین امام علی(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «شب و روز در تو کار میکنند، پس تو در آنها کار کن و از تو میگيرند، پس از آنها بگير»[8].
یکبارمصرفترینِ ظرفها، ظرف جوانی است. برگهای زرد پاییزی که فرسوده شده و از درختان به زمین ریخته اند و زیر پای عابرین خش خش می کنند، درواقع به جوانان پیام می دهند که ما هم روزی جوان و سرسبز و شاداب بودیم، ولی امروز این چنین زرد و فرسوده شده و به زمین ریخته ایم و زیر پاها قرار گرفته ایم و بعد از این هم کود شده و زیر خاک میرویم، پاییز و زمستانِ عمر شما هم در راه است. آری، عمر، هدیة خداوند سبحان است و جوانی، چلچراغ آن می باشد و بسی خسارت است که جوان باقیات صالحات و کارهای مفید را رها کند و نیرو و توان و جوانی خود را در راه باطل و لهو و لعب فرسوده نماید. چه نیکوست که جوانان عزیز با شرکت در امور فرهنگی و کارهای الهی، در پیشگاه پروردگار به خود اجر و بها دهند و خود را جاویدان نمایند. عدّهای بعد از مرگ هم، پروندة اعمالشان بسته نمیشود که یک گروه از آنان، افرادی هستند که نوشته يا مطلب علمی مفید و الهی از خود بجا گذارده اند. اگر جوان بداند که چه جواهرات و ودایعی در درون دارد، این قدر با خود ظالمانه برخورد نمیکند و خود را ارزان نمی فروشد.
1- مینويسند کتاب را به دست خودشان، سپس میگويند: اين از نزد خداوند است (مبارکه بقره/79).
2- یکسـان نیستنـد از اهل کتـاب گروهی قيـام کننده (بـه حق) هستنـد (مبـارکة آلعمران/113).
3- اینکه گمراه شوید از راه مستقیم (مبارکة نساء/44).
4- عیون اخبارالرضا(عَلَيهِ السَّلام)، ج2، ص147
5- سعدی(عَلَيهِ الرَّحمَة)
6- ای قوم من خدا را بپرستید (مبارکة اعراف/59).
7- از دست دادن فرصت موجب غصه است (بيان نورانی امام علی(عَلَيهِ السَّلام)؛ بحارالانوار، ج68، ص217).
8- غررالحکم، ص151