ولادت بـاسعادت پنجمين امـام و هفتمين معصـوم، حضرت امام محمد­باقر(عَلَيهِ­ السَّلام) و هفتمين امام، حضرت امام موسی­ کاظم(عَلَيهِ ­السَّلام) بـه پيشگـاه مقـدّس و منـوّر فرزنـد بزرگـوارشـان حضـرت ولیّ­ عصر(عجِّل­ اللهُ ­تعالی ­فَرَجَهُ­ الشَّريف) و تمام پيروان حقيقی و منتظران واقعی علی­الخصوص خواهران محترم تبريک و تهنيت عرض می­شود «خداوند به مقرّبين درگاهش توفيق تأسّی حقيقی از آن بزرگواران به همة ما مرحمت بفرمايد».

     حضرت امام محمد باقر(عَلَيهِ­ السَّلام) خصوصيّت منحصر به فردی که دارند، اين است که پدرشان فرزند حضرت امام حسين(عَلَيهِ­ السَّلام) و مادرشان فرزند امام حسن(عَلَيهِ­ السَّلام) می­باشند ولذا از هر دو طرف منتسب به حضرت علی(عَلَيهِ ­السَّلام) و حضرت فاطمه(سلام­ الله ­عَلَيها) هستند.

     با توجّه به اينکه کلام و بيان قرآن ناطق در کنار قرآن مکتوب جهانی و جاودانی است، لذا تيمّناً و تبرّکاً درس را با يک بيان نورانی از حضرت امام محمّد باقر(عَلَيهِ ­السَّلام) آغاز می­کنيم. آن بزرگوار فرمودند: «لا يَكُونُ الْعَبْدُ عالِماً حَتّى لا يَكُونَ حاسِداً لِمَنْ فَوْقَهُ وَ لا مُحَقِّراً لِمَنْ دُونَه‏»[1] بنده، هرگز دانا و عاقل نخواهد شد مگر اينکه به بالاتر از خود حسد نورزد و پايين­تر از خود را تحقير نکند. حال توجّه کنيم که چقدر اين حالت در وجود ما محقق شده است. همچنين فرمودند: «مَنِ اغْتيبَ عِنْدَهُ اَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فَنَصَرَهُ وَ اَعانَهُ نَصَرَهُ اللهُ وَ اَعانَهُ فِی الدُّنْيا وَ الْآخِرَة» هر کس در غیاب خواهر یا برادر دینی خود غیبتی صورت گيرد و او دفاع و پشتیبانی کند، خداوند در دنیا و آخرت، یار و همراه و پشتیبان او خواهد شد، امّا کسی که در غياب برادر دينيش غيبتی صورت گيرد و او برادر خويش را نصرت و پشتيبانی ننموده و از او دفاع نکند، درحالی که قدرت بر ياری و پشتيبانی او داشت، خداوند او را در دنيا و آخرت حقير می­گرداند «وَ مَنِ اغْتيبَ عِنْدَهُ اَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فَلَمْ يَنْصُرْهُ وَ لَمْ يُعِنْهُ وَ لَمْ يَدْفَعْ عَنْهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلى نُصْرَتِهِ وَ عَوْنِهِ اِلّا حَقَّرَهُ اللهُ فِی الدُّنْيا وَ الْآخِرَة»[2]، همانطور که حضرت امام علی(عَلَيهِ ­السَّلام) فرمودند: «سامِعُ الْغِيْبَةِ اَحَدُ الْمُغْتابَيْن‏»[3] شنوندة غيبت يکی از غيبت­ کنندگان است.

 

1- بحارالانوار، ج75، ص173

2- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص251

3- تصنيف غررالحکم و دررالکلم، ص221