یکی از افرادی که با وجود مقدّس امام علی(عَلَيهِ السَّلام) حقیقتاً بیعت کرده و عمرشان را به زیباترین صورت خرج مولایشان نموده و به عالی ترین صورت جانشـان را سرمـایه گذاری کردنـد، مرحوم علّامه امینی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه) بودند که واقعاً چه زیبا عمر شریفشان را سرمایه گذاری کردند. علّامه امینی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه) که بزرگ خادم اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) هستند، در زمانی این خدمت بزرگ را ارائه داده اند، که هیچ یک از امکانات اینترنتی و کامپیوتری و رسانه ای که امروزه وجود دارد، در دسترس نبود، لذا آن بزرگوار برای اثبات حقانیّت وجود مقدّس مولی الموحّدین امام علی(عَلَيهِ السَّلام) به هندوستان و مصر و ترکیه سفر کردند و عمر عزیزشان را در این راه صرف کردند تا کتاب نفیس «الغدیر» را در بیست و دو جلد عربی گردآوری نمایند. مهمترین ارزش کتاب الغدیر در این است که علّامه امينی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه)، حقانیّت حضرت علی(عَلَيهِ السَّلام) را از اقرارهای سيصد و شصت عالم و راوی سنّی مذهب، بیان کرده اند. ایشان به کتابخانه های هند و مصر و ترکیه می رفتند و از صبح تا شب در میان کتب مختلف جستجو می کردند تا مطالب مورد نظر را پیدا کنند و با امضاء و سندیّت راوی سنّی حقانیّت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) را بیان نمایند و در حقیقت به زبان و بیان و اقرار آنها، اتمام حجت کرده و بر حق بودن حضرتش را اثبات نمایند. آن عالم بزرگوار از صبح تا شب در کتابخانه های مختلف به جستجوی مطالب مشغول بودند و شب هنگام که زمان تعطیلی کتابخانه بود، از مسئولین کتابخانه درخواست می کردند که درهای کتابخانه را از پشت قفل کنند و بروند و اجازه دهند که ایشان تا صبح به ادامۀ مطالعات خویش بپردازند. حدود چهل سال و روزانه شانزده ساعت در تهیۀ مطالب این دایرة المعارف بزرگ اسلامی زحمت کشیـدند. ایشـان در تبیین هدف خود از نگـارش الغدیر گفته اند: الغدیر، ملل اسلامی را در یک صف واحد، متّحد و متشکل می سازد. مجموعۀ مطالب این اثر، اتّحادی را که در زمان رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) در سایۀ همدلی بین صفوف مسلمین بود، دوباره به جوامع اسلامی برمی گرداند. علامه امینی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه) تمام تلاش خود را کردند تا با سند معتبر از جانب خود اهل تسنّن بیان نمایند که حضرت رسول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) در روز عید غدیر فرموده اند: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاهُ»[1]، و تمامی حاضرین در آنجا با آن بزرگوار بیعت کرده و ولایت ایشان را پذیرفته اند. همچنین حدیث معروف حضرت پیامبر(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) را که فرموده اند: «اِنّی تارِكٌ فيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتابَ اللهِ وَ عِتْرَتی اَهْلَ بَيْتی وَ اِنَّهُما لَنْ يَفْتَرِقا حَتّى يَرِدا عَلَیَّ الْحَوْضَ ما اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما لَمْ تَضِلُّوا»[2]، از زبان خود اهل تسنّن و به اعتراف خودشان ذکر کرده اند. از آنجایی که بیعت با امام علی(عَلَيهِ السَّلام)، بیعت با وجود مقدّس حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و آن نیز همان بیعت با خداوند است، لذا هزینه گذاری در این راه، هزینه گذاری در راه خدای سبحان می باشد. علّامه امینی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه) حقیقتاً چه زیبا عمر مبارک و شریف خویش را ارزش داده و قیمت مند نمودند و سپس چه زیبا از این جهان رخت بربستند.
«خوشـا آنـان کـه بـا عزت ز گیتی
بسـاط خویـش برچیـدند و رفتند
ز کـالاهـای ایـن آشـفتــه بـازار
محبّـت را پسنـدیـدنـد و رفتنـد
خوشا آنـان کـه در میـزان وجدان
حسـاب خویش سنجیدند و رفتند
نگردیـدنـد هرگـز گـرد بـاطـل
حقیـقت را پـرستیدنـد و رفتنـد
خوشـا آنان که بر این صحنهٔ خاک
چو خورشیدی درخشیدند و رفتند
خوشـا آنـان کـه در راه عـدالت
به خون خویـش غلطیدند و رفتند
خوشـا آنـان کـه بـذر آدمـیّـت
در این ویـرانـه پاشیدند و رفتند
خوشـا آنـان که پـا در وادی حق
نهـادنـد و نلغزیـدنـد و رفتنـد
ز تقوا جامه بر تن کن که پاکـان
ز تقوا جـامه پوشیدنـد و رفتنـد
(رسا) در راه خدمت بـاش کوشـا
خوشا آنان که کوشیدند و رفتند»
حق ولایت حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام)، بالاترین حق پس از خداوند متعال و رسول گرامی اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ)، بر ذمّۀ ما می باشد. علّامه امینی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه) در حد توانِ خود و به عالی ترین صورت حق ولایت آن بزرگوار را اداء کردند که کتاب ارزشمند «الغدیر» سند بیعت و خدمت و بذل علّامه امینی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه) در راه ولایت است. حال عزیزان، علّامه امینی(رَحمَةُ اللهِ عَلَیه) این چنین زیبا حق آن بزرگوار را اداء کردنـد و به عالی ترین صورت با ایشان بیعت نمودند، توجه کنیم که ما در حدّ خود چگونه با آن بزرگوار بیعت و ادای حق نمودهایم. البته لازم به ذکر است که خداوند همگان را به یک میزان مکلّف نفرموده است «لا يُكَلِّفُ اللهُ نَفْساً اِلاّ ما آتاها»[3]. عزیزان یکی از مهمترین و بالاترین راه های بیعت و ارتباط و جلب رضایت و خشنودی آن بزرگوار، ترک معصیت است که برای ما اوجب واجبات می باشد. از حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) سئوال شد: واجب چیست و واجب تر چیست؟ ایشان فرمودند: «وَ الْواجِبُ هُوَ التَّوْبَةُ وَ تَرْكُ الذُّنُوبِ هُوَ الْاَوْجَب»[4] توبه امری واجب است و اوجب از آن، ترک گناهان می باشد. ان شاء الله تعالی به احترام حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) امروز عهد و پیمانی با آن بزرگوار ببندیم و از بدبندگی ها و گناهان و معاصی توبه کنیم و با آن بزرگوار عهد ببندیم که تا عید غدیر سال بعد یک نماز صبح از ما فوت نشود و یا یک اسائۀ ادب به پدر و مادر از سوی ما صورت نگیرد. مهمترین وسیله برای طی کردن راه توحید، از طریق پدر و مادر است، لذا اگر در این باره قصور داریم، آن را اصلاح نماییم. خدای سبحان در قرآن کریم، در چهار مورد، رعایت حقوق پدر و مادر را در کنار توحید و خداشناسی مطرح می فرماید «اَلاّ تَعْبُدُوا اِلاّ اِيّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ اِحْسانا»[5]. اگر در امر حجاب و رعایت آن نقص در ما وجود دارد و حجابمان فاطمی و آن حجابی که مولایمان حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) آن را امضاء کنند، نیست، امروز عهد و پیمان ببندیم تا غدیر سال آینده، کوتاهی ننمائیم، یا اگر در امور مالی و پرداخت وجوه شرعیه و حقوق واجبه همچون خمس و زکات ضعف داریم، آنها را اصلاح کنیم، تا ان شاء الله تعالی از شفاعت کسی که مقبولیّت دین ما با امضای آن بزرگوار است، بهره مند گردیم. البته شایان ذکر است که برای ترک معصیت و عادت به عمل صالح، چنانچه چهل روز مواظبت و مراقبت صورت گیرد، بعد از چهل روز به فضل الهی این امر در وجود انسان ملکه خواهد شد و نسبت به آن مسئله در وجود مدیریّتی پیدا خواهد شد و انجام امور خیر و ترک معصیت سهل و آسان تر خواهد شد.
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرست و در امر ظهـور و فرج مـولا و مقتدایمـان حضـرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرما. خداوندا! توفيق تأسّی از انسانهای کامل در تمام زمینه ها و سیراب شدن از چشمه کوثر به دست ساقی کوثر به همۀ ما عنایت بفرما. پروردگارا! توفیق صبر و شکر و تسلیم و رضا بر تمام دادهها و مواهب و نعمتها و تمام مصائب و مشکلات به همۀ ما کرامت بفرما. بارالها! توفيق کسب سرمایۀ عالی ترِ ایمان و تقوا و اخلاص و یقین به همۀ ما مرحمت بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- هرکس من مولای او هستم، پس علی است مولای او (امالی الصدوق، ص2).
[2]- همانا من ترک کننده ام در ميان شما دو وزنۀ سنگين کتاب خداوند و عترتم اهل بيتم را، و همانا آن دو هرگز از هم جدا نمی شوند تا برسند بر من در کنار حوض، مادام که تمسّک جوييد به آن دو گمراه نمی شويد (بحارالانوار، ج2، ص226).
[3]- تکلیف نمیفرماید خداوند نفسی را مگر آنچه را که داده او را (مبارکه طلاق/۷).
[4]- بحارالانوار، ج75، ص31
[5]- اینکه عبادت نکنید مگر او را و به والدین نیکی کنید (مبارکه اِسراء/۲۳).