در مورد وجود مقدّس امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) چند بحث وجود دارد: 1- اتّفاقاتی که قبل از ظهور می افتد. 2- اتفاقاتی که زمان ظهور می افتد. 3- اتفاقاتی که بعد از ظهور می افتد که همان مسئلۀ رجعت است. شیعه باید قسمتی از این برنامه های ظهور را بداند، اینکه سفیانی کی خروج می کنـد، خراسـانی یـا یمـانی کی لشکرکشی می نماید. اينکه حضرت امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) به هنگام ظهور در کنار باب کعبه، اولین جملاتی که بر زبان مبارکشان جاری می سازند، آیۀ شریفۀ «بَقِيَّتُ اللهِ خَيْرٌ لَكُم»[1] و «اَنَا بَقِيَّةُ اللهِ»[2] است. اتّفاقاتی که به هنگام ظهور مبارک آن حضرت و دولت کریمۀ ایشان واقع می شود، موجب می گردد که زمین، قطعه ای از بهشت شود. اینکه اولین کسی که با حضرت امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) بیعت می کند، جناب جبرئیل(عَلَيهِ السَّلام) است «اِنَّ اَوَّلَ مَنْ يُبايِعُ الْقائِمَ(عَلَيهِ السَّلام) جَبْرَئِيل»[3]، سپس سیصد و سیزده نفر که به محض اطّلاع، از اقطار عالم، خودشان را با سرعت به محضر امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) می رسانند* و با ایشان بیعت می کنند و اینکه حضرت عیسی(عَلَيهِ السَّلام) از آسمان آمده و به وجود مقدّس امـام زمـان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) اقتداء نموده و نماز اقامه می کنند*. گروه دوم از منتظران، ده هزار نفر هستند که بـه سیصد و سیزده نفر گروه اول می پیوندند و با امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) بیعت می کنند*. حضرت امام محمّدباقر(عَلَيهِ السَّلام) می فرمایند: «چون قائم ما قيام كند، دستش را بر سر بندگان نهد و از بركت آن دست، عقل و خرد آنها كمال يابد»[4]. امام صادق می فرمایند: « اَلْعِلْمُ سَبْعَةٌ وَ عَشْرُونَ حَرْفاً فَجَمیعُ ما جاءَتْ بِهِ الرُّسُلُ حَرْفانِ فَلَمْ یَعْرِفِ النّاسُ حَتّیَ الْیَوْمِ غَیْرَ الْحَرْفَیْنِ فَاِذا قامَ قائِمُنا اَخْرَجَ الْخَمْسَةِ وَ الْعَشْرینَ حَرْفاً فَبَثَّها فِی النّاسِ وَ ضَمّ اِلَیْهَا الْحَرْفَیْنِ حَتّی یَبُثَّها سَبْعَةً وَ عِشْرینَ حَرْفاً»[5]. با وجود این همه اکتشافات و پیشرفتی که در علم صورت گرفته، قبل از ظهور تنها دو حرف از علم آشکار شده و بیست و پنج حرف دیگر بعد از ظهور کشف می شود که مجموعاً بیست و هفت حرف شده و علم کـامل می گردد. بعد از ظهـور حضرت امـام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و دوران امامتشان، حضرات ائمّۀ اطهار(عَلَيهِمُ السَّلام) یکی پس از دیگری رجعت نموده و حکومت می کنند. ملاحظه می شود که چه بهشتی در آن روز ایجاد می شود و آن روز چه برکاتی دارد. حضرت امیر المومنین علی (عَلَيهِمُ السَّلام) می فرمایند:« یَذْهَبُ الشَّرُّ وَ یَبْقَی الْخَیرِ»[6] شرّ از جهان رخت بربندد و تنها خیر باقی بماند. دولت کریمۀ حضرت امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) درواقع دولت خداوند تبارک و تعالی است و فرج امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف)، فرجالله می باشد *. غم هـا و غصّه ها بعد از ظهور، تبدیل به شادی و سرور می گردد. امام باقر می فرمایند:« هیچ مومنی نیست مگر این که دلش شاد و مسرور شود»[7]. شادیِ ظهور چنان است که حضرت امام صادق(عَلَیهِالسَّلام) فرمودهاند: « اِذا قامَ اُتِیَ الْمُؤْمِنُ فی قَبْرِهِ فَیُقالُ لَهُ یا هذا اِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صاحِبُکَ فَاِنْ تَشَاْ اَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ اِنْ تَشَاْ اَنْ تُقیمَ فی کَرامَةِ رَبُّکَ فَاَقِمْ »[8] چون قائم ظهور كند، بالاى سر مؤمن روند در قبر او، و به او گويند: اى فلانى، به راستى صاحب الامر تو ظهور كرده، اگر خواهى خود را به او برسانى، برسان، و اگر خواهى در سايۀ كرامت پروردگار خود بيارامى، بيارام. به قول مرحوم حافظ:
«نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالـمِ پیر دگربـاره جوان خواهد شد»
بالاتر از آن، بر اساس نصّ صریح قرآن کریم، زمینِ مرده بعد از مردن زنده می شود «اِعْلَمُوا اَنَّ اللهَ يُحْیِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»[9]. نه تنها عالم زنده می شود، بلکه حیـات برین دیـگری در آن روز حـاصل می گردد.
[1]- آنچه خداوند براى شما باقى گذارده برايتان بهتر است (مبارکۀ هود(عَلَيهِ السَّلام)/86).
[2]- منم باقی مانده و ذخيرۀ خداوند (اعلام الوری، ص463).
[3]- بيان نورانی امام صادق(عَلَيهِ السَّلام)، بحارالانوار، ج52، ص286
*بحارالانوار، ج52، ص286
*«يَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ(عَلَيهِ السَّلام) فَيُصَلّی خَلْفَه» روح الله، عيسى بن مريم(عَلَيهِ السَّلام) از آسمان فرود آيد و پشت سر او نماز گذارد (بيان نورانی امام صادق(عَلَيهِ السَّلام)؛ بحارالانوار، ج51، ص146).
* «لا يَخْرُجُ الْقـائِمُ مِنْ مَكَّةَ حَتّى تَكْمُلَ الْحَلْقَةُ قُلْتُ وَ كَمِ الْحَلْقَةُ قالَ عَشَرَةُ آلَاف» امـام قائم(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) از مکه خارج نمی شود مگر هنگامی که گروه تکمیل شوند، یکی از اصحاب پرسید: آن گروه چند نفرند؟ حضرت فرمودند: «ده هزار نفر» (بيـان نـورانی امـام صادق(عَلَيهِ السَّلام)؛ بحارالانوار، ج52، ص367).
[4]- اِذا قامَ قائِمُنا(عَلَيهِ السَّلام) وَضَعَ يَدَهُ عَلى رُءُوسِ الْعِبادِ فَجَمَعَ بِها عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِها اَحْلامُهُم (كمال الدين و تمام النعمه، ج2، ص675).
[5] - علم بیست و هفت حرف است. پس همه آنچه را که هر یک از پیامبران آورده اند دو حرف است و تا امروز مردم غیر از آن دو حرف را نمیشناسند و آنگاه که قائم ما قیام نماید، بیست و پنج حرف دیگر را خارج ساخته و در میان مردم منتشر میسازد و دو حرف دیگر را به آن ها می افزایدتا تمام بیست و هفت حرف علم را در میان مردم منتشر نماید( بحارالانوار، ج52، ص336).
[6] - الزام الناصب، ص139
* برگرفته از برنامۀ سمت خدا.
[7] - بحارالانوار، ج52، ص328.
۱- بحارالانوار، ج53، ص 91.
[9]- بدانید، همانا خداوند زنده می گرداند زمین را بعد از مرگ آن (مبارکۀ حدید/17).