اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
لا يُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ اِلاّ مَنْ ظُلِمَ وَ كانَ اللهُ سَميعاً عَليماً﴿۱۴8﴾ اِنْ تُبْدُوا خَيْراً اَوْ تُخْفُوهُ اَوْ تَعْفُوا عَنْ سُوءٍ فَاِنَّ اللهَ كانَ عَفُوّاً قَديراً﴿۱۴9﴾
ترجمه: دوست نمی دارد خداوند آشکار کردن را به بدی از گفتار (بدگویی در مورد دیگران)، مگر کسی که ظلم کرده شود (مورد ظلم قرار گرفته باشد) و هست خداوند شنوای دانا﴿148﴾ اگر آشکار کنید خیری را یا مخفی دارید آن را یا عفو کنید از بدی، پس همانا خداوند هست بسیار عفو کنندۀ قادر﴿149﴾