بعد از حکم امامت و ولایت در آخرین سورۀ نازله بر حضرت رسول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) که همین سورۀ مبارکه می باشد، دیگر حکمی نازل نشده است. تمام انسان ها بعد از حکم امامت و ولایت موظّف هستند که احکام دینی را که در قرآن کریم بیان نشده، از قرآن ناطق بگیرند، همانطور که خداوند میفرماید: «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»[1]، و مهمترین مطلبی که رسول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) بیان فرمودند، اطاعت از اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) است. تمام احکام در قرآن ذکر نشده و اگر قرار بود که تمام احکام دین در قرآن ذکر شود، حجم قرآن کریم حداقل ده برابر قرآن کنونی بود. از اینرو کلیات مطالب در قرآن ذکر شده و مابقی از سنّت رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) اخذ می شود و این پاسخی است برای کسانی که احکامی را که بطور صریح در قرآن بیان نشده، نمی پذیرند. حضرت پیامبراسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ)، عترت(عَلَيهمالسَّلام) را عِدل قرآن معرّفی فرمودند و تفاوتی ندارد که احکام الهی از قرآن نازل اخذ شود یا قرآن ناطق آن را بیان فرماید. ملاحظه می شود که خداوند متعال چه نعمت عظمایی به ما شیعیان عنایت فرموده و با این نعمت عظمی، نعمت خود را بر ما تمام کرده است.
اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهمالسَّلام) به اقتضای هر زمانی، مردم آن عصر را تعلیم می دهند، لکن اهل تسنّن، اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) و عترت را کنار گذاشتند و تنها به آنچه که از رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) رسیده است اکتفا نمودند، ولذا هر زمانی که بنا به اقتضای آن زمان و رشد فکری مردمانشان، تعالیم از وجود اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) اخذ می شود، دست اهل تسنّن کوتاه مانده است. ملاحظه می شود که خدای سبحان چه تحفۀ عظیمی به ما شیعیان عنایت فرموده است و شیعه گری چه موهبت عظیمی است که هر زمان دسترسی به امام(عَلَيهِ السَّلام) از طريق احاديث و بيانات مبارک ايشان امکان دارد، ولذا در برابر ناسپاسی از این نعمت عظمی باید از خداوند ترسید «وَ اخْشَوْنِ».
[1]- آنچه دادیم بر رسول، پس بگیرید آن را، و آنچه نهی کردیم از آن، پس دوری کنید (مبارکه حشر/۷).