رکن چهارم: همکاری و همیاری در برّ و نیکی و تقوا، و عدم همکاری و همیاری در گناه و معصیت «وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْاِثْمِ وَ الْعُدْوانِ»[1]: شایسته است که شما مؤمنان همدیگر را در خیرات و حسنات و مَبَرّات همراهی و همیاری کنید، هرچند که با يکديگر بیگانه باشيد، لکن کسانی را که در راه گناه و معصیت گام برمیدارند، هرگز همراهی و همیاری نکنید هرچند که نزدیک ترین افراد خانواده و منسوبین و اقربای شما از جمله پدر و مادر و همسر و فرزندان باشند. مبادا قرابت و خویشاوندی و وجوب احترام پدر و مادر باعث گردد که شما آنان را در بیراهه روی هايشان کمک نمائید. اگر پدر و مادر و همسر و فرزندان و سایر اقربا مسیر ناحق و غیر الهی و باطل را برگزیده و بیراهه روند و شما را هم به گناه دعوت نمایند، باید با رعایت احترام و ادب از پذیرش دعوتشان و همچنین معاونت و همکاری آنان در گناه و معصیت و گردش ها و مسافرتهای گناه آلود اجتناب نمائید.
لازم به ذکر است که انسان در مورد چهار رکن مهم و کلیدی مذکور کـه استفـاده شد و از ارکـان جـامعۀ برین و مدینۀ فاضله می باشند، بسیار در معرض آزمایش و امتحان قرار می گیرد و مورد حمله و هجوم نفس و شیـاطین انسی و جنّی قرار گرفته و بـا دشمنی ها و وساوس شیطان روبرو شده و مدام به فسق و نافرمانی و گناه و معصیت دعوت می شود. حال انتخاب با خود اوست که دعوت نفس و شیطان را بپذیرد یا نپذیرد. در طول زندگی انسان، همواره از این دعوتها به سوی خلاف و باطل وجود دارد که از جملۀ آنها دعوت به محافل گناه و معصیت است که موازین شرعی و شئونات اسلامی در آن رعایت نمی شود و شرکت در چنین مجالسی همکاری در فعل باطل و معاونت در مسیر غیر الهی خواهد بود.
[1]- و همکاری نمایید و یار و یاور همدیگر باشید در نیکی و تقوا، و همکاری نکنید (به یکدیگر) در گناه و دشمنی (مبارکه مائده/2).