وفات و رحلت حضرت فاطمة معصومه(سَلامُ الله عَلَيها)، آن شخصیّت الهی و آسمانی به پیشگاه مقدّس حضرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّریف) و تمام پیروان واقعی و منتظران حقیقی علی الخصوص خواهران محترم، تسلیت و تعزیت عرض میشود. «خداوند متعال به مقرّبین درگاهش، توفیق تأسّی حقيقی از آن بزرگواران به همة ما مرحمت بفرماید».
مطلبی که در مورد شهادت آن بزرگوار لازم به ذکر میباشد، این است که ایشان به همراه چهل نفر به قصد دیدار برادرشان، حضرت امام رضا(عَلَيهِ السَّلام) از شهر خود خارج شده و در شهر ساوه گرفتار دشمن شدند و در مقابل چشمان مبارک آن حضرت، برادران و سایر فامیل را قتل عام کردند و چنان مصیبتی بر آن بزرگوار رسید که سخت بیمار شدند و در خانة موسیبن خزرج که امروزه به نام «بیت النّور» مشهور است، دوران بیماریشان را سپری نمودند و این بیماری آنچنان صعوبتی داشت که در طول17روز، منتهی و منجر به وفاتِ شهادت گونة آن بزرگوار گردید.
قابل توجه است: همانطور که استفاده شده، در طول مدت بیماری، آن بزرگوار، همچنان به ارشاد قلوب و احیای نفوس و تعلیم و تربیت بانوان شهر مقدّس قم اهتمام داشتند و به تأسّی از مادر بزرگوارشان حضرت فاطمة زهرا(سَلامُ الله عَلَيها) و حضرت زینب کبری(سَلامُ الله عَلَيها) تا آخرین لحظة مرگ به فریضة واجب امر به معروف و نهی از منکر، عمل نمودند. و این درس بزرگی برای معلّمان و مربّيان میباشد که چگونه آن بزرگوار تا آخرین لحظه با آن حال نزار، سنگر تبلیغ را حفظ نمودند. آری این حرکت تبلیغی در آخرین روزهای عمر مبارکشان، الی یوم القیامة پیام میدهد که ای معلّمان و ای مربّیان، سنگر قرآن را حفظ کنید و حرمت قرآن را پاس بدارید و آن را جدّی بشمارید و فدای سایر برنامه ها ننمایيد که البتّه این امر با حفظ حقوق خانواده میباشد. خداوند متعال زمانی به بندهاش ارزش قائل میشود که بنده به خداوند و قرآن کریم احترام قائل شود و یکی از مصادیق بارز احترام به خداوند متعال و قرآن کریم، شرکت در جلسة قرآن با خلوص نیّت میباشد. آری، زمینة توفیقات الهیّه را بنده با تلاش خود فراهم میکند. کسیکه کلاس قرآن و تدریس را به هر بهانه ای تعطیل میکند، چگونه انتظار توفیقات بالاتر از سوی خداوند سبحان را دارد؟ اگر عزیزانی هستند که حدود سی سال است که توانسته اند بدون وقفه در جلسة قرآن شرکت کنند، به علّت احترام ایشان به قرآن کریم و تنظیم سایر برنامه ها با قرآن است. افرادی هستند که با وجود اینکه مجلس عزای مادر یا پدرشان بوده، ولی باز احترام قرآن را محفوظ داشته و آنرا تعطیل نکردهاند، همچنین عزیزانی هستند که به علّت مصادف شدن زمان جلسة قرآن با بازگشتشان از سفر حج، بلافاصله از فرودگاه به کلاس قرآنشان رفته و سنگر تبلیغ را حفظ نموده و سپس به خانه رفته اند. آری، آنان بدین سبب که به خداوند متعال و قرآن کریم احترام قائل هستند، توفیق شرکت در جلسة قرآن و توفیقات بالاتر را یافتند و از آن بهره منـد شدند. حال، وقتی انسـان چنین کسـانی را میبیند، دیگر به خود اجازه نمیدهد که به خاطر خانه تکانی و یا خرید عید و غیره کلاس درسش را تعطیل کند. به تجربه ثابت شده است که هر وقت انسان از قرآن یا نماز و ... برای امور دنیوی گرفته است، به عنوان نمونه: نماز را بدون مقدّمه و مؤخّره یا در آخر وقت اقامه نموده یا شرکت در جلسة قرآن را تعطیل کرده، کارش با سختیهایی مواجه شده، بطوریکه آن کار یا به انجام نرسیده و یا اتمام آن به مدّت زمان طولانی انجامیده است. همچنین در مورد رعایت حقوق پدر و مادر و رسیدگی به آنها، هر جا کمکاری و کوتاهی شود، موجب گرفتاری انسان میگردد. گاهی برخی افراد عدم رسیدگی به والدین را چنین توجیه میکنند که به دلیل گرفتاری و مشغلة زیاد، امکان رسیدگی به پدر و مادر را ندارند، درحاليکه به اين مسأله توجّه نمیکنند که چون از پدر و مادر میگیرند، برکت از وقتشان گرفته شده و گرفتار میشوند. کسانیکه توفیقات الهیّه شامل حالشان میشود، زمینة این توفیقات را با احترام و حرمت به خداوند متعال و نماز و قرآن و پدر و مادر، فراهم میآورند، همانطور که خداوند متعال در حدیث قدسی فرمود: «کُنْ لی اَکُنْ لَکَ»[1] باش برای من باشم برای تو.
همچنین فرمودند: «اگر میخواهید میزان ارزش خود را در پیشگاه الهی بدانید، بنگرید که خود چه اندازه به خدا و قرآن ارزش قائل هستید». آری حقیقتاً، به کسیکه خداوند متعال، نعمت قرآن داده، دیگر چه نداده است، چراکـه بـالاتر از آن نعمتی نیست. حضرت پیامبر اسلام (صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) میفرمایند: «کسیکه خداوند به او نعمت قرآن اعطا فرمايد و بعد چنان تصوّر کند که به کس دیگری چيزی برتر از آن داده شده، بزرگی را کوچک و کوچکی را بزرگ شمرده است»[2].
بنابراین کلاس تفسیر قرآن کریم، به فضل الهی و دعای خیر عزیزان امسال نیز طبق سالهای قبل در ایّام نوروز، تعطیلی نخواهد داشت و در روز سيزدهم فروردين هم انشااللّه تعالی برقرار خواهد بود. برخلاف عقیدة باطل برخی افراد که تصوّر میکنند در خانه ماندن در روز سیزدهم نوروز، شوم و بدیمن است، روز سیزده نوروز هیچگونه نحوست و شومی ندارد. سالیان قبل یکی از جوانان، جشن عروسی خود را به روز سیزده نوروز موکول نمود و بـا این حرکت بسیـار زیبـا نـه تنها، بدعت شکنی شد، بلکه از سویی از گناه و معصیت گردشهای گناه آلود نیز جلوگیری گرديد و منافع بسیاری از آن حاصل شد و امید است که عزيزان، با چنین سنّت های نیکویی در جهت رفع بدعتها قدم بردارند.
1- الجواهر السّنيّه، کليّات حديث قدسی، ص162
2- الحياة، ترجمة احمد آرام، ج2، ص227