در ایّام و لیالی بسیار مبارکی قرار داریم. حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) می فرمایند: «وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْر»[1] و فرصت می گذرد همـانند گذشتن ابر، پس دريـابيد و غنيمت شمـاريد فرصت های نيکو را. پانزدهم ذيحجة الحرام سالروز ولادت دوازدهمین معصوم و دهمین امـام و قرآن نـاطق، حضرت امـام هـادی(عَلَيهِ السَّلام) می باشد. آن بزرگوار دو یادگار عظیم برجا گذاشته اند که یکی زیارت جامعۀ کبیره است که استاد جوادی آملی آن را در چندین جلد قطور (جلد وزیری) تحت عنوان «ادب فنای مقرّبان» تفسیر نموده اند که ظاهراً تفسیر آن هنوز به پایان نرسیده است. اگر سورۀ مبارکۀ «توحید» بصورت اجمالی، و دعای «جوشن کبیر» به صورت تفصیلی، درس های توحید و خداشناسی هستند، زیارت جامعۀ کبیره هم یک دورۀ کامل درس امام شناسی است و در تمام مشاهد شریفه، خواندن این زیارت عظیم فضیلت بسیار دارد.
یادگار دوّم حضرت امام هادی(عَلَيهِ السَّلام)، زیارت غدیریه است که در عظمت وجود مقدّس حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) است. در فرازهایی از زیارت غدیریه آمده است: «اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَـا النَّبَـاُ الْعَظيمُ الَّذی هُمْ فيـهِ مُخْتَلِفُونَ وَ عَنْهُ يُسْـاَلُونَ»[2] آن بزرگـوار در این زیـارت، روشن می فرمایند که منظور از نباء عظیم، حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) می باشند. «خدای تبارک و تعالی را به مقرّبین درگاهش سوگند می دهیم همۀ ما را با آن بزرگواران محشور بفرمـاید و ما را از شفـاعت کبرایشان بهره مند بفرمـاید». «اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیـایَ مَحْیـا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)»[3].
[1]- بحارالانوار، ج68، ص337
[2]- سـلام بر تو اى خبـر بـزرگـى كـه آنـهـا در آن اختلاف كردنـد، و از آن بـازخـواست شوند (مفاتيح الجنان، زيارت روز غدير).
[3]- پروردگارا، قرار بده زندگی مرا زندگی محمد و آل محمدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و مرگ مرا مرگ محمّد و آل محمّدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) (مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا).