اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
اِنَّ الَّذينَ تَوَفّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمی اَنْفُسِهِمْ قالُوا فيمَ كُنْتُمْ قالُوا كُنّا مُسْتَضْعَفينَ فِی الْاَرْضِ قالُوا اَ لَمْ تَكُنْ اَرْضُ اللهِ واسِعَةً فَتُهاجِرُوا فيها فَاُولئِكَ مَاْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ ساءَتْ مَصيراً﴿97﴾
ترجمه: در حقیـقت کسـانی کـه دريـافت میکنند (قبض روح می کنند) ایشان را فرشتگانِ قابض ارواح، آن کسانی را که ظلم کردند بر نفسهایشان، میگویند: درچه حالی بودید شما (در دنیا)؟ گویند: ما ضعیف داشتهشدگان بودیم در زمین، گویند: آیا نبود زمینِ خداوند وسیع، پس مهاجرت می کردید در آن، پس آن گروه جایگاهشان دوزخ است و بد است از لحاظ بازگشتگاه بودن﴿97﴾
تَوَفّی: دریافت بطور کامل و اخذ تامّ و گرفتنِ بی کم و کاست.
مستضعف: ضعیف داشته شده، کسی که توان و قدرت از او گرفته شده است.