دین اسلام، دین خانواده محور است. وجود مقدّس حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) در روز مقدّس عاشورا، اسلام را تفسیر کردند و درواقع محور بودنِ خانواده را در آن روز سمعی و بصری فرمودند. از اینرو اهتمام به خانواده از مهم ترین درس هایی است که می توان از قیام امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) فراگرفت و مهم ترین مسئله در محیط خانواده، خارج کردن فرزندان و افراد خانواده از ظلمت جهالت و کفر و شرک به نورِ توحید و ایمان، و درواقع خارج کردن از ضلالت به هدایت است. حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) با رسالتشان، و حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) با قیامشان، و حضرت امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) با زیارت اربعین، به ما آموختند که باید احیای دین و هدایت مردم در رأس قرار گیرد و به این مسئله در خانواده، همراه با محبت اهتمام داده شود. فلذا شایسته است که فرزندان با تربیت اهل بیتی پرورش یابند و اهتمام اعضای خانواده، رهانیدن همدیگر از ظلمت جهالت به نور ایمان باشد. حضرت امام محمد باقر(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «در خانهای که اعضای آن خانواده کلاس آموزش دینی برقرار کنند، سلام مرا به آن خانواده برسانید»[1]، ولذا حداقل هفته ای یکبار با صمیمیّت، دور هم نشستن و حقایق و آموزه های دینی را بطور دسته جمعی مرور کردن، در تربیت دینی فرزندان و اتّحاد و انسجام خانواده نقش بسزایی دارد. مدینۀ فاضله، از پدر و مادر و خانواده های فاضل ایجاد میگردد. پدر و مادر فاضل، فرزندان فاضل تربیت میکنند و به این ترتیب خانواده های فاضل تشکیل میگردد و خانواده های فاضل، جامعۀ فـاضل و مدینۀ فـاضله را تشکیـل میدهنـد. حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) میفرمایند: «اَدِّبُوا اولادَكُمْ عَلى ثَلاثِ خِصالٍ حُبِّ نَبِيِّكُمْ وَ حُبِّ اَهْلِ بَيْتِهِ وَ قِراءَةِ الْقُرآنِ»[2] فرزندانتان را بر پایۀ سه محبت تربیت کنید، محبّت پيامبرتان و محبّت اهل بيت او و تلاوت قرآن. همین فرزندانِ برخاسته از خانوادهها، جامعه را میسازند. امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) نيز قیام کردند تا خانواده های حسینی تشکیل شوند و فرزندان حسینی تربیت شوند و مدینۀ فاضله ایجاد گردد.
با توجه به مطالب مذکور و عنایت و اهتمام اسلام به خانواده، حال توجه کنیم بعد از گذشت چهل روز ابراز عشق و علاقه و دلدادگی به اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِم السَّلام) چه کسی به ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ يَنْصُرُنی»[3] حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) بیشتر لبّیک گفته و «یاحسین» چه کسی به «تا حسین» رسیده و اخلاق و عمل او حسینی گشته است و خدمات و ابراز ارادتهای او مورد امضای خدای سبحان و محبوبانش قرار گرفته است. بعد از چهل روز عزاداری و ابراز ارادت، باید اخلاق حسینی و صبغۀ حسینی و مدارا و صبر حسینی در وجود ما جلوه گر شود. عزیزان جوان و نوجوان، این را یقین بدانید که یکی از مهم ترین راه های حسینی شدن و صبغۀ حسینی گرفتن، احترام به بزرگترها و مزیّن شدن به ادب حسینی است. کسی که به بزرگترها احترام قائل است، اصالت خانوادگی خود را نشان میدهد. ما با اخلاق حسینی و با صبر و ادب حسینی خود را به دیگران معرفی میکنیم. اگر ساحران فرعون، به آن مقام ایمانی رسیدند که به گفتۀ مفسّر بزرگ مرحوم طبرسی: «کانُوا اوَّلَ النَّهارِ کُفّاراً سَحَرةً و آخِرَ النَّهارِ شُهَداءَ بَرَرَة»[4] صبحگاهان كافر بودند و ساحر، و شامگاهان شهيدان نيكوكارِ راه خدا!، قسمت اعظم آن در سایۀ ادب بود. به همین ترتیب ادب جناب حرّ در حُسن عاقبت ایشان نقش به سزایی داشت. حضرت پيامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) فرمودند: «ما اَكْرَمَ شابٌّ شَيْخاً اِلّا قَضَى اللهُ لَهُ عِنْدَ سِنِّهِ مَنْ يُكْرِمُه»[5] هر جوانى كه پيرى را براى سنش گرامى دارد، خداوند هنگام پيرىِ وى يكى را بياورد كه وى را گرامى دارد. همچنین میفرمایند: از والا شمردنِ خداست احترامِ موى سپيدِ مسلمان «مِنْ اِجْلالِ اللهِ اِجْلالُ ذِی الشَّيْبَةِ الْمُسْلِم»[6]. در بیان نورانی دیگری نيز فرمودند: «اَلْبَرَكَةُ مَعَ اَكابِرِكُم»[7] برکت همراه با بزرگترهای شماست.
نکتۀ دیگری که در راستای تربیت حسینی فرزندان قابل توجه میباشد، این است که هرچه میتوانید به کودکان و جوانانتان محبت کنید و آنان را با محبتهای سالم اشباع و ارضاء نمائید تا وقتی وارد جامعه ای میشوند که محبتهای مسموم از طرف دشمنان نثارشان میگردد، در برابر هر محبّتِ مسمومی سست نشوند.
یکی از پزشکانی که از خارج از کشور آمده بود، تعریف میکرد: در یکی از بیمارستانها دختری بستری بود که مبتلا به بیماری اسهال بود و مدت ها با وجود درمان و استفاده از داروهای پیشرفته درمـان نمیشد و تلاش پزشکـان در مورد مداوای او مفید واقع نمیگردید، بطوری که این امر پزشکان را به شگفت واداشته بود تا اینکه یک روز پرستاری را مسئول کردند که این دختر را در زمان خلوتش مراقبت نماید، و متوجه شدند این دختر در زمان خلوت گَردی را میخورد، بالأخره از او سئوال کردند و او اقرار کرد که من در خانواده ای انگلیسی به دنیا آمده ام و کسی در خانه به من محبت نمیکند، ولی اینجا در بیمارستان پرستاران و دکترها به من محبّت میکنند، لذا از این گَرد اسهال آور استفاده میکنم تا از بیمارستان مرخص نشوم!
پس محبت، بزرگترین سرمایۀ توحیدی است و خداوند متعال چه زیبا محبت انسان را جهت داده است. بالاترین سرمایۀ توحیدی، محبّت به اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) است که حقیقتاً روح و جان ما را با آن پروریدند و شایسته است که فرزندان، با نان حلال پدران، محب اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام)، و به وسيلۀ شیرِ پاک مادران، اهل بیتی رشد و پرورش یابند تا ان شاءالله تعالی در پناه آن بزرگواران رستگار دنیا و آخرت شوند.
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرسـت و در امر ظهـور و فـرج مـولا و مقتـدایـمـان حضرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همۀ ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطۀ هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما و توفيق هجرت معنوی و باطنی به همۀ ما عنايت بفرما. پروردگارا! همۀ ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ السَّلام) مقرّر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهره مند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»