اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
وَ اِنِ امْرَاَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً اَوْ اِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما اَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَ اُحْضِرَتِ الْاَنْفُسُ الشُّحَّ وَ اِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَاِنَّ اللهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبيراً﴿128﴾ وَ لَنْ تَسْتَطيعُوا اَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّساءِ وَ لَوْ حَرَصْتُمْ فَلا تَميلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوها كَالْمُعَلَّقَةِ وَ اِنْ تُصْلِحُوا وَ تَتَّقُوا فَاِنَّ اللهَ كانَ غَفُوراً رَحيماً﴿۱۲۹﴾
ترجمه: و اگر زنی ترسید از شوهرش، عصیان و نافرمانی یا دوری کردنی را، پس گناهی نیست بر آن دو اینکه اصلاح کنند بین آن دو صلح کردنی، و صلح بهتر است و حاضر کرده شد نفسها را شحّ و بخل و اگر نیکی کنید و تقوا پیشه نمائید، پس همانا خداوند به آنچه عمل میکنید باخبر است﴿128﴾ و هرگز نمیتوانید اینکه عدالت برقرار کنید بین زنان، هرچند که حریص باشید، پس متمایل نکنید تمام میل را به یکی، پس ترک کنید دیگری را مانند معلّق مانده، و اگر اصلاح کنید و تقوا پیشه کنید، همانا خداوند هست آمرزندۀ مهربان﴿۱۲۹﴾
ولادت باسعادت پنجمین امام و هفتمین معصوم، حضرت امام محمّد باقر(عَلَيهِ السَّلام) به پیشگـاه مقدّس فرزند بزرگوارشـان حضرت ولیّ عصر(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و تمام پیروان واقعی و منتظران حقیقی علی الخصوص خواهران محترم تبریک و تهنیت عرض می شود. «خداوند به مقرّبین درگاهش همۀ ما را از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهره مند بفرماید و در دنیا و عقبی با ایشان محشور بفرماید». «اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیـایَ مَحْیـا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی الله عَلَيهِ وَآلِهِ) وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ)»[1].
در آغاز جلسه، تیمّناً و تبرّکاً یک بیان نورانی از قرآن ناطق، حضرت امام محمّد باقر(عَلَيهِ السَّلام) که در کنار قرآن مکتوب، جاویدان هستند، استفاده میشود. این بیان نورانی با تغییراتی، از حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) نیز ذکر شده است.
[1]- پروردگارا، قرار بده زندگی مرا زندگی محمد و آل محمدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) و مرگ مرا مرگ محمّد و آل محمّدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) (مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا).