اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانْفِرُوا ثُباتٍ اَوِ انْفِرُوا جَميعاً﴿71﴾ وَ اِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ فَاِنْ اَصابَتْكُمْ مُصيبَةٌ قالَ قَدْ اَنْعَمَ اللهُ عَلَیَّ اِذْ لَمْ اَكُنْ مَعَهُمْ شَهيداً﴿72﴾ وَ لَئِنْ اَصابَكُمْ فَضْلٌ مِنَ اللهِ لَيَقُولَنَّ كَاَنْ لَمْ تَكُنْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يا لَيْتَنی كُنْتُ مَعَهُمْ فَاَفُوزَ فَوْزاً عَظيماً﴿73﴾
ترجمه: ای کسانی که ایمان آوردهاید، بگیرید سلاحتان را (آمادگی کامل در دفاع با دشمن داشته باشید) پس حرکت کنید به صورت دسته دسته یا حرکت کنید دسته جمعی﴿71﴾ و همانا از شما البته کسی است که البته البته سُستی میکند، پس اگر برسد شما را مصیبتی، میگوید به تحقیق نعمت بخشید خداوند بر من زمانی که نبودم با آنان حاضر﴿72﴾ و اگر برسد شما را فضلی (پیروزی) از جانب خداوند، البته البته میگویند گویی نبوده است بین شما مؤمنین و بین او (منافق و ضعیفالایمان) دوستی، ای کاش من بودم با ایشان پس رستگار میشدم رستگاری بزرگی﴿73﴾
حِذر: هم به معنای سلاح و هم به معنای آمادگی و بیدار باش.
مُبَطِّئ: کسی که سست شده و کُندی میکند و دیگران را هم سست و دلسرد مینمايد.