شهادت هفتمین امام و نهمین معصوم، حضرت امام موسی کاظم(عَلَيْهِ السَّلام) به پیشگاه مقدّس و منوّر حضرت ولیّعصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و تمام پیروان واقعی و منتظران حقیقی، علی الخصوص خواهران محترم تسلیت و تعزیت عرض میشود. «خداوند به مقرّبین درگاهش، همة ما را با آن بزرگواران زنده بدارد و با آنان بمیراند و با آنان محشور بفرماید».
همچنین پیشاپیش مبعث اعظم رسول مکرم اسلام( صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) به پیشگاه مقدّس تمام حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيْهِم السَّلام) و فرزند بزرگوارشان حضرت ولیّعصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تبریک و تهنیت عرض میشود. «خداوند به مقرّبین درگاهش توفیق تحوّل باطنی و بعثت درونی به همة ما مرحمت بفرماید و عیدی در شأن این عید عظیم کـه همـانـا ظهور و فرج مولا و مقتدایمـان حضـرت امـام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) میباشد، عنایت بفرماید».
پیامهای جاویدان از حضرت امام موسی کاظم(عَلَيْهِ السَّلام):
به مناسبت شهادت حضرت امام موسی کاظم(عَلَيْهِ السَّلام)، تیمّناً و تبرّکاً در آغاز جلسه، چند بیان نورانی از آن قرآن ناطق در کنار پیامهای قرآن کریم، ذیلاً استفاده میشود:
1- «مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَبِاللَّهِ بَدَاَ وَ بِالنَّبِیِّ(صَلَّی الله ُ‌عَلَيْهِ وَ‌الِه) ثَنّى وَ بِنا ثَلَّث»[1] کسی که مؤمنی را مسرور کند، اوّل خداوند، دوّم حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی الله ُ‌عَلَيْهِ وَ‌الِه) و سوّم ما اهل بیت را شادمان کرده است. ملاحظه میشود با یک رفع مشکل و گرفتاری از مؤمن و غمزدایی از او و یک انفاق فی سبیل الله در حقّ مؤمنِ نیازمند و شاد کردن دل او، چه برکات عظیمی شامل حال انسان میشود.
2- «اِنَّ لِلّهِ عِباداً فِی الْاَرْضِ يَسْعَوْنَ فی حَوائِجِ النّاسِ هُمُ الْآمِنُونَ يَوْمَ الْقِيامَة»[2] همانا خداوند را بندگانی است در روی زمین که در جهت رفع مشکلات مردمان (گرهگشایی از ایشان و رفع غم و اندوهشان) تلاش میکنند، ایشان ایمنان در روز قیامت هستند. امّا اگر کسی از انفاق فی سبیل الله خودداری کند، نه تنها از فیوضات و برکات انفاق فی سبيل الله و رضایت حقّ متعال بیبهره میماند، بلکه تبعات آن شامل حال چنین کسی میگردد که حضرت امام موسی کاظم(عَلَيْهِ السَّلام) در بیان نورانی دیگری به آن اشاره فرمودند.
3- «اِيّاكَ اَنْ تَمْنَعَ فی طاعَةِ اللهِ فَتُنْفِقَ مِثْلَيْهِ فی مَعْصِيَةِ الله»[3] بر شما باد که مبادا از انفاق فی سبیل الله خودداری کنید که اگر چنین کنید، دو برابر آن را در معصیت خداوند خرج خواهید کرد. یعنی آنقدر مشکل مالی و بیماری و... برای انسان پیش میآید که چند برابر آنچه را که بايد در راه خداوند خرج میکرد، خرج خواهد نمود. مطلب مذکور قابل توجّه افرادی است که با توجیهات مختلف از پرداخت حقوق واجبه اعم از خمس و زکات و... خودداری میکنند. «خداوند همة ما را از خواب گران غفلت بيدار بفرماید».
پس کسی که در راه خداوند انفاق و احسان میکند، درواقع اولین خدمت را به خویشتن مینماید.
لازم به ذکر است: در کنار انفاقها و احسانهایی که در جهت رفع نیاز نیازمندان انجام میگیرد، یک انفاق عالیقدر و گرانسنگ وجود دارد که موجب احیای قلوب و ارشاد نفوس و زنده کردن مردگان میشود و آن انفاق فرهنگی و امر به معروف و نهی از منکر است. حضرت پیـامبر اسلام(صَلَّی الله ُ‌عَلَيْهِ وَ‌الِه) به حضرت امام علی(عَلَيْهِ السَّلام) میفرمایند: «لَاَنْ يَهْدِیَ اللهُ عَلى يَدَيْكَ عَبْداً مِنْ عِبادِ اللهِ خَيْرٌ لَكَ مِمّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ مِنْ مَشارِقِها اِلى مَغارِبِها»[4] یا علی اگر خداوند هدايت کند به دست تو یک بنده از بندگان خدا را، بهتر است برای تو از هرآنچه که آفتاب بر آن طلوع میکند از مشرق آن تا مغرب آن. بواسطة انفاق فرهنگی، مردگان زنده شده و گمراهان هدایت میشوند، و دین، توسعه مییـابد و توحید تقویت میگردد. اگر انفاقهای مالی، فقر مادی را درمان میکنند، انفاقهای فرهنگی باعث درمان فقر معنوی و دینی و اعتقادی میشوند. از جمله نذرهای مقبول، نذر برای انفاقهای فرهنگی است. چاپ جزوه و کتـاب برای نشر تعالیم دینی و ترویج احکـام دین، مستلزم هزینههای زیادی است و کمکهای جزئی و کلّی، برکات عالیهای در جهت رفع فقر معنوی دارد. «خداوند در شأن خود از همة عزیزان قبول بفرماید».
1- بحارالانوار، ج71، ص314
2- بحارالانوار، ج71، ص319
3- بحارالانوار، ج75، ص320
4- بحارالانوار، ج1، ص216