اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ اَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِناً اِلاّ خَطَاً وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَاً فَتَحْريرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ دِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ اِلى اَهْلِهِ اِلاّ اَنْ يَصَّدَّقُوا فَاِنْ كانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْريرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ اِنْ كانَ مِنْ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ ميثاقٌ فَدِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ اِلى اَهْلِهِ وَ تَحْريرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ تَوْبَةً مِنَ اللهِ وَ كانَ اللهُ عَليماً حَكيماً﴿92﴾ وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ اَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً﴿93﴾
ترجمه: و (سزاوار) نیست برای مؤمن اینکه بکُشد مؤمنی را مگر از روی خطا و اشتباه و کسی که بکُشد مؤمنی را از روی خطا و اشتباه، پس آزاد کردن بردۀ مؤمنی است و دیه ای تسلیم شده (پرداخت شده) به اهلش (به خانوادۀ مقتول) مگر اینکه ببخشند، پس اگر باشد از طایفه ای که دشمن است برای شما درحالی که (کشته شده) مؤمن است، پس (کفّارۀ آن) آزاد کردن بردۀ مؤمن است و اگر (مقتول) باشد از قومی که میان شما و آن قوم، عهد و پیمانی است، پس دیه ای است تسلیم شده به اهل آن (خانوادۀ مقتول) و آزاد کردن بردۀ مؤمن، پس کسی که نیافت، پس روزه گرفتن است دو ماه متوالی، تخفیفی است از جانب خداوند و هست خداوند عالم و حکمت کردار﴿92﴾ و کسی که بکُشد مؤمنی را از روی عمد، پس جزا و کیفر او دوزخ است و جاویدان است در آن و غضب کرد خداوند بر او و لعنت فرمود بر او و آماده ساخت برای او عذابی بزرگ﴿93﴾
شهادت حضرت فـاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها)، دخت گرامی رسـول خدا(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) در فاطمیّۀ اول به پیشگـاه مقدّس حضرت ولیّ عصر(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) و تمـام پیـروان واقعی و منتظران حقیـقی، علیالخصوص خواهران محترم تسلیت عرض میشود. «خداوند به مقرّبین درگاهش توفیق تأسّی حقیقی از آن حضرت به همۀ ما مرحمت بفرماید و ما را از شفاعت کبرایشان بهره مند بفرماید».