چهارّم ربیع الثّانی، سالروز ولادت باسعادت حضرت عبدالعظیم حسنی(رَحمَةُ اللهِ عَلَيه) بود که یکی از برکات کشور ايران هستند. آن بزرگوار چهار امام را زیارت نمودند که عبارتند از: حضرت امام موسی کاظم(عَلَيهِالسَّلام)، حضرت امام رضا(عَلَيهِالسَّلام)، حضرت امام جواد(عَلَيهِالسَّلام) و حضرت امام هادی(عَلَيهِالسَّلام)، که در زمان امام هادی(عَلَيهِالسَّلام) اعتقادات خودشان را به محضر آن حضرت عرضه کردند و آن بزرگوار تأیید فرمودند و دیگران را به حضور حضرت عبدالعظیم حسنی(رَحمَةُ اللهِ عَلَيه) راهنمایی نمودند. نسبت ایشان با چهار واسطه به حضرت امام حسن مجتبی(عَلَيهِالسَّلام) می رسد و به این سبب عبدالعظیمحسنی(رَحمَةُ اللهِ عَلَيه) نامیده شدند. در فضیلت زیـارت آن بزرگوار از حضرت امـام هادی(عَلَيهِالسَّلام) مذکور است که در روايتی به شخصی که از زيارت امام حسين(عَلَيهِالسَّلام) آمده بود، فرمودند: «لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ الْعَظيمِ عِنْدَكُمْ لَكُنْتَ كَمَنْ زارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِیٍّ(عَلَيهِالسَّلام)»[1] اگر قبر عبدالعظيم را كه پيش خودتان است زيارت كرده بودى، همانند كسى بودى كه امام حسين(عَلَيهِالسَّلام) را زيارت نموده است.
امشب، شب وفات حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) است و در عظمت مقام آن بزرگوار همین بس که حضرت امام رضا(عَلَيهِالسَّلام) زیارت آن بزرگوار را زیارت خودشان بیان فرمودند «مَنْ زارَ الْمَعْصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زارَنی»[2]. حضرت امام صادق(عَلَيهِالسَّلام) نيز در زمانی از ایشان تجلیل فرمودند که هنوز متولّد نشده بودند و فرمودند: «اِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ وَ اِنَّ لِلرَّسُولِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدينَةُ وَ اِنَّ لِاَميرِ الْمُؤْمِنينَ حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَةُ وَ اِنَّ لَنا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَةُ قُمَّ وَ سَتُدْفَنُ فيهَا امْرَاَةٌ مِنْ اَوْلادی تُسَمّى فاطِمَة فَمَنْ زارَها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة»[3] همانا برای خداوند حرمی است و آن مکه می باشد و همانا برای رسول الله(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) حرمی است و آن مدینه می باشد و همانا برای امیرالمؤمنین(عَلَيهِالسَّلام) حرمی است و آن کوفه می باشد، و همانا برای ما حرمی وجود دارد و آن شهر قم است و به زودی دفن کرده می شود در آن بانويی از اولاد من، به نام فاطمه، پس کسی که زيارت کند او را، واجب می شود برای او بهشت. همچنین همانطور که حضرت پیامبر اسلام(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) به حضرت فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) می فرمودند: «فِداها اَبُوها»[4]، حضرت امـام موسی کاظم(عَلَيهِالسَّلام) نیز به حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) می فرمودند: «فِداها اَبُوها»[5].
بنابراین به هنگام تشرّف به زیارت حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) چنین تصوّر نکنیم که تنها به زیارت یک امام زاده مشرّف شده ایم، بلکه آنجا حرم اهل بیت(عَلَيهِمالسَّلام) می باشد و براستی بسی خسارت است که تا نزدیکی های شهر قم سفر کنیم، ولی از فیض زیارت حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) و حضرت عبدالعظیم حسنی(رَحمَةُ اللهِ عَلَيه) که درواقع زیارت اهل بیت(عَلَيهِمالسَّلام) و زیارت حضرت امام حسین(عَلَيهِالسَّلام) است، محروم بمانیم.
سیر در شخصیّت الهی حضرت فاطمۀ معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) و حضرت عبدالعظیم حسنی(رَحمَةُ اللهِ عَلَيه) این حقیقت را روشن می سازد که آن دو بزرگوار با وجود اینکه داخل در حضرات معصومین(عَلَيهِمالسَّلام) نیستند، ولی دارای چنین مقام رفیعی می باشند و عظمت مقام ایشان، به دلیل تقوا و تسلیم و طاعات خودشان است، نه به دلیل انتساب به امامت و ولایت و فرزند امـام بودن، چراکه در این صورت فرزند امـام هادی(عَلَيهِالسَّلام) جعفر کذّاب نام نمی گرفت و طرد نمی شد. جعفر کذّاب با وجود اینکه پدر و برادر و برادرزاده شان معصوم بودند، ولی به دلیل اعمال ناشایستی که داشت، کذّاب نام گرفت و طرد شد.