همان طور که در جلسات سابق استفاده شد، اگر انسانها، در دوران غیـبت مطیـع اوامر قرآن کریـم و اهل بیت(عَلَيهمِ السَّلام) و تصدیق کنندة اهل بیت(عَلَيهمِ السَّلام) باشند، منتظر امام محسوب می شوند و کسی که منتظر امام شد، در رکاب آن بزرگوار و مورد تأیید آن حضرت است.
یکی از اقسام و مصادیق جهاد، انتظار است. توجّه کنیم که حضرت امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) از ما چه می خواهند؟ مهم ترين دغدغة امام عصر(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) دغدغة ظهور است. آن بزرگوار هم منتظِرند و هم منتَظر، ولذا از ما هم می خواهند منتظر واقعی باشیم. حال توجّه کنیم که آیا ما منتظر هستیم؟ آیا به صرف گفتنِ «عَجِّلْ لِوَلِيِّكَ الْفَرَجْ»[1]، انسان منتظر محسوب می شود؟ پرواضح است که باید عوامل ظهور را در وجود خود ایجاد کرد تا حقیقتاً منتظر محسوب گردید. اگر به صرف گفتن «عَجِّلْ لِوَلِيِّكَ الْفَرَجْ» ظهور محقّق می شد، سالیان سال است که باید آن حضرت، ظهور می کردند، ولی تاکنون ظهور محقّق نشده است. آن بزرگوار از ما روح انتظار و حقیقت بیعت را می خواهند، همان طور که می فرمايند: «وَ لَوْ اَنَّ اَشْياعَنا وَفَّقَهُمُ اللهُ لِطاعَتِهِ عَلَى اجْتِماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَاَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقائِنا»[2] و چنانچه شيعيان ما، خدا به طاعت خود موفّقشان بدارد، قلباً در وفاى به عهدشان جمع مىشدند، سعادت لقاى ما از ايشان به تأخير نمىافتاد. در بیان نورانی دیگری از آن حضرت مذکور است: «فَما يَحْبِسُنا عَنْهُمْ اِلّا ما يَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَكْرَهُهُ»[3] ما را از شیعیان، جز کارهای ناپسند آنها (که خبرش به ما می رسد و ما آنها را روا نمی داریم)، جدا نمی کند.
پس انسان زمانی منتظر محسوب می شود کـه موانع ظهور را از بین ببرد و زمینه های ظهور را فراهم آورد. انسان همراه با تشرّف به اسلام، متعهّد می شود که دستورات اسلام را بکار بگیرد و اگر آنها را بکار گرفت و به مقام عبودیّت و بندگی نائل شد، به عهد خود وفا کرده، وگرنه شیطان را عبادت نموده است «اَ لَمْ اَعْهَدْ اِلَيْكُمْ يا بَنی آدَمَ اَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ اِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبين»[4].
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همة ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همة ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) مقرر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- تعجيل نما برای فرج ولیّ خود (بيان نورانی امام صادق(عَلَيهِ السَّلام)؛ فلاح السائل و نجاح المسائل، ص168).
[2]- بحارالانوار، ج53، ص177
[3]- ما را از شيعيان دور نمی سازد مگر اعمال ناپسندی که از آنها به ما می رسد (بحارالانوار، ج53، ص177).
[4]- آيا عهد نبستم با شما ای فرزندان آدم اينکه عبادت نکنيد شيطان را همانا او برای شما دشمنی آشکار است مبارکه یس/60