پس از گذشت دو ماه عرض ادب به محضر مبارک حضرت سیّدالشُّهداء(عَلَيهِ السَّلام)، حال در آستـانة شهادت حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) و سبط اکبر آن بزرگوار، حضرت امام حسن مجتبی(عَلَيهِ السَّلام) و همچنین شهادت حضرت امام رضا(عَلَيهِ السَّلام) قرار داریم. امشب شب شهادت حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) و شب بیعت با آن بزرگوار است و بیعت بـا آن حضرت، بیعت بـا خداوند متعـال می باشد «اِنَّ الَّذينَ يُبايِعُونَكَ اِنَّما يُبايِعُونَ الله»[1]. بیعت کنندگانِ ظاهری، خیلی زود بیعت شکستند، ولکن بیعت حقيقی، بیعتی است که خداوند و آن بزرگوار از ما خواسته اند و آن همان ادای اماناتی است که آن حضرت در ميان ما به امانت سپرده اند. بیعت حقیقی با حضرت پیـامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) با تمسّک جستن به قرآن و عترت(عَلَيهمِ السَّلام) تحقّق می یابد و آن، جز با دو کلمة «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا»[2] امکان پذير نیست. بنابراین شایسته است که با تعقّل و تفکّر و بازنگری کلّی در حوزة عمل به فرایض و واجبات دینی، توجّه نماييم که در کدام قسمت از آنها «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا» نداريم، با توبه و اصلاح در آن زمینه، خود را مورد عنایات خاصّ حضرتش قرار دهیم. اگر تا حال نمازمان قضا می شد، یا اهتمام کافی به امر حجاب نداشتیم، یا در ادای حقوق والدین کوتاهی داشتیم و یا اگر گرفتار آفات گفتاری بمانند: دروغ و تهمت و غیبت و... بودیم، با جبران آنها و با برگشتن و «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا» گفتن، با حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) بیعت نماییم و امید است در این صورت، حقیقت بیعت در مورد ما نیز محقّق گردد.
امشب آمده ایم تا از پدر عاشورا، امضای قبولی بگیریم و خود را مورد رحمت و شفاعت آن بزرگوار قرار دهیم تا شاید گوشه چشمی بر ما کنند و ما را نیز وارد کشتی نجات حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) نمایند. پُرواضح است که این توفیق الهی فقط شامل حال گروه یا افراد خاصّی نیست. در این دو ماه مقدّس، هر کس به طريقی تلاش کرده در دل حضرت امام حسين(عَلَيهِ السَّلام) راه يابد، عدّه ای از راه عزاداری، عدّه ای از راه احسان و انفاق، عدّه ای از راه زیارت و... لکن هدف همه یکسان بوده است و آن این است که خود را به خیمة امام(عَلَيهِ السَّلام) برسانند و به نوعی به نهضت حضرت اباعبدالله الحسین(عَلَيهِ السَّلام) خدمت کرده باشند «در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد»[3].
«در بزم وصـالش همه کس طـالب یارند
تا یار که را خواهد و میلش به که باشد»[4]
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همة ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همة ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) مقرر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»