همانطور که حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) حقیقتی جاویدان هستند، پیام ها و یاری طلبی آن حضرت نیز ماندگار و جاویدان است. امروز هم ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ يَنْصُرُنی» امام(عَلَيهِ السَّلام) بلند است و نه تنها آن روز، بلکه تا قیام قیامت یاری طلبی می فرمایند. این پیامها زنده و جاویدان است و هر سال شیعه به میدان می آید تا با پاسخ به ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ يَنْصُرُنی» امام حسین(عَلَيهِ السَّلام)، وارد سفینۀ نجات آن حضرت شود «اِنَّ الْحُسين مِصْباحُ الْهُدی وَ سَفينَةُ الْنِّجاة»[1]. اگر در روز مقدّس عاشورا، شهدای کربلا با بذل خون خویش وارد سفینۀ نجات امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) شدند، امروز هم عدّه ای، بـا انفاق و احسان، و عدّه ای با زیارتِ آن بزرگوار، و عدّه ای با خدمت رسانی به زائرین آن حضرت، خود را وارد کشتی نجات آن بزرگوار می سازند. عدّه ای شبانه روز به زائرین حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) خدمت رسانی می کنند که خادمان گمنامی می باشند که به این ترتیب می خواهند وارد سفینۀ نجات امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) گردند. خدمت رسانی به زائران آن حضرت، خدمت رسانی به امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) است و خدمت به آن حضرت، خدمت به خداوند می باشد و خدمت به پروردگار، یاری و نصرت الهی را به دنبال دارد «اِنْ تَنْصُرُوا اللهَ يَنْصُرْكُم»[2].
پس هر کسی به نحوی به ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ يَنْصُرُنی» حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام)، پاسخ مثبت می دهد و تمامی پاسخ ها به ندای حضرت، زیباست؛ امّا زیباترین پاسخ به ندای آن حضرت، ترک معصیت و انجام واجبات است. تنها راه میان بری که می تواند انسان را سریع تر وارد کشتی امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) کند، ترک معصیت است. هیچ پاسخی همانند توبه و ترک معصیت انسان را سریع تر و از راه میان بُر به مقصد نمی رساند و به حسینیّون مرتبط نمی سازد. آری ترک گناه، انسان را هم به قافله زائرین حقیقی می رساند و هم با حضرات معصومین(عَلَيهمِ السَّلام) پیوند می دهد و به عالی ترین صورت به آنان ملحق می سازد. مهمترین راهِ تمسّک به اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهمِ السَّلام)، توبه و ترک گناه و معصیت است. حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) با واقعۀ عاشورا به بشریّت اعلام فرمودند که من نماز را زنده کردم، شما با نمازتان مرا یاری کنید. من دین خداوند را زنده کردم، شما ای جوان! با حجاب و عفت مرا یاری کن و وارد سفینۀ نجات من شو. حضرت امام علی(عَلَيهِالسَّلام) می فرمایند: «مَا الْمُجاهِدُ الشَّهيدُ فی سَبيلِ اللهِ بِاَعْظَمَ اَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَكادَ الْعَفيفُ اَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلائِكَة»[3]. با ترک گناه و معصیت، قلب پاک و طاهر می شود و قلبِ پاک، سِیر می کند «بُعد منزل نبُوَد در سفر روحانی»[4].
از مجموع مطالب مذکور معلوم می شود که حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) با بیان نورانی «رِضًى بِقَضائِکَ وَ تَسْلیماً لِاَمْرِکَ» این پیام جاویدان را به عالمیان دادند که: من به شهادت شش ماهه و سه ساله و اهل بیت و یارانم راضی هستم، به اسارت خاندانم راضی هستم، تو ای شیعه، چقدر در مقام سلم و تسلیم قرار داری؟
امروز که روز مقدّس اربعین است، برای اینکه بتوانیم دل عاشورایی و اربعینی پیدا کنیم، شایسته است یک بازنگری در پروندۀ اعمال خود داشته باشیم تا از راهِ میان بُر به مقصد برسیم. در دین مبین اسلام مانند دین تحریف شدۀ مسیحیّت، اقرار و اعتراف به گناهان در پیش کشیش و... لازم نیست، بلکه همین که کسی متوجّه خطاها و قصورهای خود شد و دل برگشت و متحوّل شد و بینی و بین الله توبه کرد و جبران مافات نمود، در پیشگاه الهی مورد قبول واقع می گردد.
البته همان طور که سابقاً نیز استفاده شده، توبۀ گناهانِ مربوط به حقّ الناس باید از طریق حلیّت طلبی و تسویه حساب با کسی که حق او ضایع گشته، صورت گیرد.
[1]- همانا حضرت امام حسين(عَلَيهِ السَّلام)، چراغ هدايت و کشتی نجات است (بيان نورانی حضرت پيامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه)؛ کتاب معالیالسبطين، تأليف سيّد عبدالرزاق مقرم، ص121).
[2]- اگر یـاری کنيد خداوند را، ياری می کند شما را (خداوند) (مبـارکـه حضرت محمّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه)/7).
[3]- نيست بيشتر از لحاظ اجر از مجاهد شهيد در راه خداوند از کسی که قدرت داشت، پس عفّت ورزيد، البتّه نزديک است شخص باعفّت اينکه باشد فرشتهای از فرشتگان (نهجالبلاغه، حکمت474).
[4]- حافظ(عَلَيهِ الرَّحمَة)