اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
اَمْ لَهُمْ نَصيبٌ مِنَ الْمُلْكِ فَاِذاً لا يُؤْتُونَ النّاسَ نَقيرا﴿53﴾
ترجمه: برای آنهـاست بهره ای از سلـطنت، پس آن زمـان نمیدادند مردم را به اندازه ذرّه ای﴿53﴾
نقير: چيز بسيار ريز و کوچک که مرغ و پرنده با يک منقار زدن از زمين برمیدارد، همچنين به گودی پشت هستة خرما هم گفته شده است. خلاصه نقير، کنايه از بی ارزشی و کوچکی است.