به مناسبت اعیاد شعبانیه، چند بیان نورانی از حضرت امام حسین(عَلَیه السَّلام) و امام سجّاد(عَلَیه السَّلام) در آغاز درس استفاده شد. حال در این قسمت شایسته است که یادی از فضایل و مناقب حضرت ابوالفضل العباس(عَلَیه السَّلام) نموده و دقّت نمائیم که چه چیزی باعث رفعت مقام آن بزرگوار گردید و چه عواملی موجب شد تا ایشان به آن جایگاه عظیمه بار یابند. با توجه به زیارت نامۀ آن حضرت، علّت رفعت مقام ایشان معلوم می گردد. به ما آموختند که آن بزرگوار را این چنین زیارت نمائیم: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ الْمُطیعُ لِلّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِاَمیرِالْمُؤمِنینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَین(صَلَّی اللهُ عَلَيهِم وَ سَلَّم)»[1]. آن بزرگوار به معنای حقیقت کلمه مطیع خداوند و اولیای او بودند و این اطاعت محض، رمز صعود ایشان بود.
در کنار آن همه اطاعت و تسلیم، صفت بسیار مهم و حائز اهمیّت دیگر که در طلیعۀ اوصـاف الهی و کریمـانۀ آن حضرت، خودنمایی می کند و عامل رفعت مقام ایشان گردید، ادب مافوق تصوّر آن بزرگوار بود. آری، حضرت ابوالفضل العباس(عَلَیه السَّلام)، مظهر و کانِ ادب بودند. ادب یکی از عالی ترین میراث حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيهِمُ السَّلام) است که معلّم باید وارث آن گردد و حضرت عبّاس(عَلَیه السَّلام) در نهایت درجه آن را به ارث برده اند. اگر متعلّم ادب را در اعمال و سکنات معلّم خویش نبیند، چگونه می تواند وقتی در آینده، خود او معلّم شد، ادب را رعایت کند؟
عزیزان محترم! مبلّغ هرچند تعارف کند و بگوید که من معلّم نیستم، لکن همین کـه در جـایگـاه و مسند حضرت پیـامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) و معلّمان حقیقی جلوس کرده است، آن درون بینان اِشراف بر اعمال و رفتارش دارند و اعمالش زیر ذرّ ه بین قرار دارد. از اینرو شایسته است که توفیق ادب و صبر و بردباری و تواضع و بطور کلّی توفیق خدمت به اسلام و متعلّمین را از خدای سبحان و حضرات انبیاء و اوصیاء و اولیاء(عَلَيهِمُ السَّلام) درخواست نماید، تا انشاءالله تعالی بندۀ خوبی برای پروردگار و فرزند و وارث خوبی برای آن بزرگواران و خادم خالصی برای متعلّمین گردد.
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرست و در امر ظهـور و فرج مـولا و مقتدایمـان حضـرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرما. خداوندا! توفيق تأسّی از انسانهای کامل در تمام زمینهها و سیراب شدن از چشمه کوثر به دست ساقی کوثر به همۀ ما عنایت بفرما. پروردگارا! توفیق صبر و شکر و تسلیم و رضا بر تمام داده ها و مواهب و نعمتها و تمام مصائب و مشکلات به همۀ ما کرامت بفرما. بارالها! توفيق کسب سرمایۀ عالی ترِ ایمان و تقوا و اخلاص و یقین به همۀ ما مرحمت بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- سلام بر تو ای بندۀ صالح، مطیع برای خداوند و برای رسولش و برای امیر المومنین و حضرات حسن و حسین(صَلَّی اللهُ عَلَيهِم وَ سَلَّم) (مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت حضرت عباس(عَلَیه السَّلام)).