اغلب دیده میشود که برخی از بانوان، برای جلب مهر و محبت شوهر، به دعای محبت و حتی گاهی به جادوگران متوسل میشوند! البته تأثیر دعا را با شرایط خاص خود و با روش صحیح و به دور از حرفهسازی و اخّاذی، نمیتوان نادیده گرفت، اما اسیر شدن در چنگال فالبینان و ساحرین و جادوگران که سابقة دیرینهای دارند و حتی امروزه در سراسر دنیا دارای بازار گرمی هستند، نمیتواند در اصلاح امور، کارگشایی اصولی و مفید داشته باشد.
در زمان حضرت رسول خدا(صَلّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) زنی که از سردی و بیمهری و از بدخلقی و تندی شوهرش رنج میبرد، برای رام کردن و جلب مهر و محبّت او به جادوگر پناه برده و در این باب دستوراتی گرفته بود! اما با طلوع آفتاب اسلام و برقراری و گسترش فرهنگ قرآن، آن زن احساس کرد که عمل او با موازین اسلام سازگار نیست، بدین جهت به حضور حضرت پیامبر اسلام(صَلّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) رسید و داستان خود را بازگو نمود. حضرت رسول خدا(صَلّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) با شنیدن این مطلب ناراحت شدند و فرمودند: «وای بر تو، با این عمل، دریاها و زمین را آلوده و تباه کردی و مورد لعنت و نفرت فرشتگان آسمانها و زمین قرار گرفتهای!»[1].
انسان فطرتاً مأنوس و نیازمند به همدم و مونس است و نیاز به صمیمیّت و محبّت و توجّه و احترام و مقبولیّت دارد و این امر، از خواستههای اصیل انسانی است. انسان با محبّت، از لحاظ روحی به بار مینشیند و سرسبز و شادابتر میشود. از این رو وقتی نوع زندگیاش را برخلاف فطرت سالم بشری برگزید، و به خود تحمیل کرد، از فطرتش دور گشته، دچار شکست میشود و اوّلین متضرّر و محروم از سعادت، خود او خواهد بود. آرامش و سکونتی که انسان فطرتاً به دنبال آن است، تنها در سایة محبّت و مودّت میان همسران امکانپذیر است. چراکه آرامش انسان زمانی تأمین میگردد که به خواستههای اصیل و مشروع و فطری او پاسخ داده شود.
بنابراین معلوم میشود که خدای سبحان، قدرت ایجاد تغییر و تحوّل در زندگی و برگردانیدن گوهر گرانقدر محبت به خانه را در توان زن قرار داده است «اِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظيمٌ»[2]. محبّت دارویی است که به تمام دردهای لاعلاج مرهم میباشد و همسر ناسازگار با آن سازگار میشود و فرد لجباز و بدخُلق، دارای اخلاق پسندیده میگردد و این مهمّ را خدای سبحان در اختیار زن قرار داده است «از محبت خارها گل میشود»[3].
قابل توجّه است همانطور که باغبان در باغ زحمت میکشد و سعی و تلاش مینماید و آنگاه بیش از هرکسی، خودش از این باغ لذّت میبرد و در سایة زحمات خود میآرمد و از گل و میوه و عطر و منظرة آن خشنود میگردد، همانگونه خداوند متعال زن را باغبان قرار داده است تا تلاش کند و محیط خانه را در پرتو محبّت، باصفا و زیبا و عطرآگین نماید و سپس، بیش از هر کسی خود در سایة این زحماتش بیاساید و از این همه زیباییها لذّت برد و متنعّم گردد، و این است هنر که جز با صبر و تحمّل و بزرگواری و پا نهادن بر نفس امّاره، امکانپذیر نیست. پرخاش و جنگ و مرافعه و عصبانیّت و گریه نه تنها کارساز نیست و مشکلات را کاهش نمیدهد، بلکه بر مشکلات افزوده و سدّ راه کمال و موفقیت میگردد. با تعقّل و تفکّر و مشورت و توکّل به پروردگار و استقامت و اخلاق حسن و سعة صدر و مدارا میتوان به سعادت دنیا و عقبیٰ دست یافت.
آری تنور زندگی را تا پایان عمر گرم نگه داشتن و لبخند رضایت بر لب همسر و فرزندان نشاندن هنر است، و غبار غم از چهرة همسر زدودن و زندگی را از این طریق بهشتی نمودن هنر است. زن، با محبّت میتواند آنچنان محیط باصفا و صمیمی فراهم آورد که مرد بیتابانه منتظر بازگشت به کانون گرم خانواده باشد، که این کار با گذشت و عفو و اغماض و صبر و حوصله و بزرگواری میسور است و روح بلند و دریادلی میطلبد.
1- وسائلالشّيعه، ج14، ص184
2- همانا چارهسازی شما زنان عظیم است (مبارکة حضرت یوسف (عَلَيهِالسَّلام)/28)
3- مولوی(عَلَيهِالرَّحمة)