سرمایة عظیم محبّت و مودّت که خدای سبحان، به زن و شوهر عنایت فرموده و آن را از آیات خود محسوب داشته است، به شرط ایمان و تقوا، ثابت و جاویدان باقی میماند. یعنی همانطور که به جریان انداختن سرمایههای مادّی، موجب سودآوری و افزایش سرمایه میگردد، سرمایة محبّت و مودّت هم در صورت به کار گرفتن در مسیر صحیح، افزایش یافته و جاودانی میگردد. زن و شوهر، به شرط عمل به تعالیم عالیة قرآن مجید میتوانند این سرمایة عالیقدر را حفظ نمایند و بر میزان آن بیفزایند و آن را تقویت کرده و جاویدان سازند.
آری، سرمایة محبّت و مودّت در اثر سازگاری، عفو و گذشت و اغماض و محبّت و احترام متقابل زن و شوهر که از توصیههای اکید دین مبین اسلام است، حفظ میشود و بقا مییابد و به دنبال آن سکونت و آرامش که عالیترین محصول مودّت و رحمت است، حاصل میگردد «لِتَسْکُنُوا اِلَیْها»[1].
نعمتهای پروردگار با قدردانیهای عملی حفظ میشوند و جاویدان میگردند و سـوء استفاده از نعمـت، مـوجب سلب نعـمت مـیشود. سوءرفتارها، کممهریها یا بیمهریها، بیصبریها و عدم عفو و گذشت و گلایهها و شکایتها و سختگیریهای بیمورد، زود رنجیها و توقّعات بیجا از شوهر و بهانه جوییها و ناسازگاریها، سلامت خانواده را در معرض خطر قرار میدهد. در حقیقت زن و شوهر با سوءرفتارهای خود، کانون مقدّس خانواده را تبدیل به محیطی سرد و خاموش مینمایند.
با توجه به اینکه دین مبین اسلام، دین رحمت و محبّت است، برخوردهای مؤمنین با همدیگر باید سرشار از محبّت و عطوفت باشد که در این میان، کسی که در محبّت و احترام و خوش رفتاری، در اولویّت بالاتری قرار دارد، همسر میباشد.
محبّت و احترام به شوهر، نهتنها موجب آرامش و سکونت در زندگی مشترک میشود، بلکه خود زن نیز بیش از هر کسی، از اثرات مثبت آن منتفع میگردد، و هم چنین باعث فراهم شدن محیطی سالم و شاداب و پاک برای فرزندان شده که در شکلگیری و رشد شخصیّت آنان، نقش بسزایی دارد.
حال که زن در اثر محبّت و احترام، میتواند چنین زندگی بهشتی برای خود و همسر و فرزندان فراهم سازد، به راستی خسارت است که با اعمال و رفتار و سخنان نابجا و نسنجیدة خود، محبّت و مودّت را در خانواده، کمرنگ سازد و سکونت و آرامش را از بین ببرد.
نکتة دیگری که در راستای محبت و مودّت در خانواده لازم است مورد توجه قرار گیرد، این است که: با توجّه به اینکه تقوا، سرمنشأ تمام فضایل اخلاقی میباشد، لذا زوجین هر چقدر بهرة بیشتری از تقوا داشته باشند، بهرة بالاتری از سکونت و آرامش که عالیترین محصول ایمان و تقواست، خواهند داشت «اَلا بِذِکْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبِ»[2]. بنابراین با معیار قرار دادن ایمان و تقوا در مرحلة انتخاب همسر، از سوئی، و با سازگاری و تلاش و حُسنخلق و مهر و محبّت به همسر از سوی دیگر، ازدواج مبارک شده و سعادت زوجین، تضمینی و جاودانی میگردد؛ برای اینکه چنین وصلت و ازدواجی و چنین زندگی مشترکی مقبول درگاه حق واقع شده و مورد امضای پروردگار متعال قرار میگیرد.
«بِالنَّبِیِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرینَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ»
1- تا در کنار آنان آرامش یابید (مبارکةروم/21).
2- آگاه باشید با یاد خدا آرامش مییابند دلها (مبارکةرعد/28).