بعد از اینکه اهمیت مسئلة حجاب و حساسیت اسلام در این مورد روشن شد، معلوم می­گردد که تنها راهی که انسان را به مقصد می­رساند، طهارت قلبی می­باشد که از طریق عمل به تعالیم قرآن حاصل می­گردد.

     آری، رضایت خداوند متعال از بنده، زمانی تحقق می­يابد که او رضایت خداوند را اصل قرار داده و راضی به رضای او باشد. با توجه به اهتمام شدید خداوند متعال به مسئلة حجاب، انسان به میزان مهم تلقی کردن و مقید شدن به حجاب ظاهری و باطنی از عنایات پروردگارش برخوردار شده و از آثار مبارک آن فیض­یاب می­شود.

     توجه به این نکته ضروری است که از رعایت حجاب توسط بنده به خداوند چیزی نمی­رسد «لَنْ یَنالَ اللهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لکِنْ یَنالُهُ التَّقْویٰ مِنْکُمْ»[1]. یعنی بـا رعـایت حجاب به تشکیلات خداوند افزوده نمی­شود و حکم حجاب برای پاکسازی و تطهیر باطنی بنده و رسانیدن او به سعادت جاویدان می­باشد. محال است که بدون رعایت شئونات اسلامی و موازین تقوا در تمام موارد دینی و تکلیفی و از جمله در امر حجاب، انسان، صاحب قلب طاهر باشد، چراکه طهارت قلوب جز به اطاعت نیست.

     پس معلوم می­شود که قلب پاک، محصول عمل پاک، و قلب سلیم محصول عمل سالم است و از دیدگاه قرآن کریم تنها عامل نجات در روز قیامت، قلب سلیم و پاک می­باشد و مؤید آن مناجات حضرت ابراهیم (عَلَيهِ­السَّلام) به درگاه خداوند متعال است که درخواست می­کنند: «وَ لا تُخْزِنی یَوْمَ یُبْعَثُونَ﴿87﴾ یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ﴿88﴾ اِلّا مَن اَتَی اللهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ﴿89﴾»[2]. اعمال ناپـاک و غیر الهی باعث آلودگی و ناپـاکی قلب می­باشد و امکان نداردکه انسان با ارتکاب گناه و انجام معاصی، صاحب قلب سالم شود و در تأیید آن ملاحظه می­شود که هر چند انسان، گناه و معصیت را با اعضا و جوارح انجام می­دهد، لکن خدای سبحان قلب را گناهکار معرفی می­فرماید: «آثِمٌ قَلْبُهُ»[3] و به قول استاد جوادی آملی، اعضا و جوارح ابزار کارند و گناهکار اصلی قلب است و روز قیامت اعضا و جوارح بر علیه گناه صاحبشان شهادت می­دهند «شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ اَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ»[4].

     اکر کسی به حفظ ظواهر و رعایت دستورهای حجاب و عفاف اعتنا نکند، به بهانة اینکه قلب باید سالم باشد، جوابش این است که طهارت دل فقط از راهی حاصل می­شود که خدای سبحان آن را موجب طهارت و تزکیه معرفی می­فرماید.

 

1- نمی­رسد به خداوند گوشتهای آن و نه خونهای آن وليکن می­رسد به او تقوا از شما (مبارکه حج/37).

2- و مؤاخذه مکن مرا در روزيکه برانگيخته می­شوند﴿87﴾ روزيکه نفع نمی­دهد مال و نه فرزندان﴿88﴾ مگر کسيکه بيايد خداوند را با قلب سالم﴿89﴾ (مبارکه شعراء/87، 88، 89).

3- گناهکار است قلب او (مبارکه بقره/283).

4- گواهی می­دهد بر ايشان گوشهايشان و چشمايشان و پوستهـايشان بـه آنچه انجـام می­دادند (مبارکه فصلت/20).