اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
لَعَنَهُ اللهُ وَ قالَ لَاَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِكَ نَصيباً مَفْرُوضاً﴿118﴾ وَ لَاُضِلَّنَّهُمْ وَ لَاُمَنِّيَنَّهُمْ وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذانَ الْاَنْعامِ وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللهِ وَ مَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطانَ وَلِيّاً مِنْ دُونِ اللهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْراناً مُبيناً﴿119﴾
ترجمه: لعن کرد او را خداوند و گفت البته البته اخذ میکنم از بندگان تو بهره ای معیّن﴿118﴾ و البته البته گمراه می کنم ایشان را و البته البته در آرزو قرار می دهم ایشان را و البته البته امر می کنم ایشان را، پس البته البته می بُرند گوش های چهارپایان را و البته البته امر می کنم ایشان را پس البته البته تغییر می دهند خلقت خداوند را و کسی که اتّخاذ کند شیطان را به عنوان سرپرست از غیر خداوند، پس به تحقیق زیان کرده زیانی آشکار﴿119﴾
اُمنیه: آرزو بَتک: قطع