حضرت امام حسن عسکری(عَلَيهِ السَّلام) در سن بيست و هشت سالگی به شهادت رسیدند و دوّمین امام جوان بوده اند. اوّلین امام جوان، حضرت امام جواد(عَلَيهِ السَّلام) هستند که در سن بيست و پنج سالگی به شهادت رسیدند. وجود مبارک امام حسن عسکری(عَلَيهِ السَّلام) را پس از شهادتشان، حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تجهیز فرمودند و به خاک سپردند. حضرات امامان(عَلَيهِم السَّلام)، قرآن ناطق می باشند و کلامشان همواره در کنار قرآن نازله جاویدان می باشد. اینکه خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ اَنْ لَيْسَ لِلْاِنْسانِ اِلاّ ما سَعى»[1]، انسان را به این فکر فرو می برد که چه سعی و تلاشی مورد رضایت حق سبحان است؟ حضرت امام حسن عسکری(عَلَيهِ السَّلام) در بیان مبارکی به این سؤال، پاسخ می فرمایند و آن اينکه: «اَشَدُّ النّاسِ اجْتِهاداً مَنْ تَرَكَ الذُّنُوب»[2] شدیدترین مردم از لحاظ سعی و تلاش کسی است که گناهان را ترک کند. یعنی در روز قیامت به سعی و تلاش و اجتهاد کسی، بیشتر بها داده می شود که در این دنیا، گناهان را ترک کرده باشد و به عبارتی، بالاترین اجر و پاداش متعلّق به آن صاحب تلاشی است که در ترک گناه جدیّت بالاتری داشته است. عمل به واجبات و ترک معاصی بالاترین نقش را در سعادت انسان دارد، لکن مؤمن پس از فراغت از واجبات و چنانچه به واجبات او لطمه ای وارد نشود، خود را از اجر مستحبّات نیز محروم نمی کند. همانطور که حضرت امام حسن عسکری(عَلَيهِ السَّلام) در بیان نورانی دیگری می فرمایند: «اِنَّ الْوُصُولَ اِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لا يُدْرَكُ اِلّا بِامْتِطاء اللَّيْل»[3] همانا رسیدن به وصال خداوند عزّ و جلّ سفری است که جز با مرکبِ شب درک کرده نمی شود. یعنی شب زنده داری و تهجّد، انسان را در رسیدن به وصال الهی یاری می کند. آری تهجّد و راز و نیاز و خلوت شبانه آثار تربیتی بسیار مبارکی دارد و اکنون این مطلب ضمانت اجرایی فصلی دارد. وجود مقدّس حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) می فرمایند: «اَلشِّتاءُ رَبيعُ الْمُؤْمِنِ»[4] زمستان بهار مؤمن است، و حضرت امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) نيز در اين مورد فرمودند: «اَلشِّتاءُ رَبيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعينُ بِهِ عَلى قِيامِهِ وَ يَقْصُرُ فيهِ نَهارُهُ فَيَسْتَعينُ بِهِ عَلى صِيامِه»[5] زمستان، بهار مؤمن است، شبش در آن طولانى مىشود و از آن، جهت شب زنده دارى يارى مىگيرد و روزش در آن كوتاه مىشود، پس، از آن برای روزه گرفتن استعانت مىجويد.
البته لازم به ذکر است کـه مستحبّـات تا زمانی انسان را واصل الی الله می سازد که به واجباتِ او آسیب وارد نسازد.