مصائب حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيهِمُالسَّلام) همواره جنبة آزمونی داشته است، چراکه آنان نه تنها گناه و مکروهی انجام نمیدهند، بلکه حتّی فکر گناه هم نمیکنند. نمونة بارز آن، وجود مقدّس حضرت امام حسین(عَلَيهِالسَّلام) میباشند که در میدان عاشورا با آن همه مصائب، از طرف خداوند آزمایش شدند و تمـام آن وقایع، آزمایشِ صبر و تحمّل و مدارای آن حضرت بود. واقعة عاشورا تفسیر عملی قرآن کریم و امتحان صبر و استقامت حضرت سیّدالشهدا(عَلَيهِالسَّلام)، حضرت امام سجّاد(عَلَيهِالسَّلام)، وجود مقدّس حضرت زینب کبری(سَلامُاللهِعَلَيها)، حضرت قمر منیر بنیهاشم ابوالفضل العبّاس(عَلَيهِالسَّلام)، جناب علی اکبر(عَلَيهِالسَّلام)، جناب قاسم(عَلَيهِالسَّلام) و سایر اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) و اصحاب و یـاران آن حضرت بود. واقعة عاشورا بـا آن مصـائب سخت و صعبالعبور، بینظیر است. استاد مطهری(رَحمَةُاللهعَلَيه) میفرمایند: «من مصائب وارده بر حضرت را در آن نیمروز شمردم، حدود بيستويک یا بيستوچهار ظلم متوّجه آلالله و آل رسول(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) شده است».
استاد جوادی آملی میفرمایند: حضرت سیّدالشهداء(عَلَيهِالسَّلام)، تمام اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) را به اذنالله همراه خود بردند، تا آنان قسمتی از پیامهای عاشورا را بعد از شهادت حضرت سیّدالشهدا(عَلَيهِالسَّلام) و سایر شهداء، به مردم برسانند. اگر اسارتی به دنبال آن شهادت نبود، پیامهای عاشورا منتقل نمیشد و تمامی این حماسه و خونهای ریختهشده ابتر میماند. به این سبب دشمن میخواست که اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) را در منطقهای دورافتاده اسکان دهد تا خبری پخش نشود. آری چهرة قیام عاشورا توسط حضرت سیّدالشهداء(عَلَيهِالسَّلام) و چهرة پیـام آن، توسط حضرت امـام سجّاد(عَلَيهِالسَّلام) و حضرت زینب(سَلامُاللهِعَلَيها) پایدار و ماندگار گشت.حضرت اباعبداللهالحسین(عَلَيهِالسَّلام) تا زنده بودند، خودشان ابلاغ حقایق کردند و بعد از شهادتشان حقایق توسط اهل بیت ایشان ابلاغ و تبیین گردید.