با وجود اينهمه تفضّلات الهيّه و خوان عظمت و سفرة رحمت و ميهمانی کرامت، بيش از يک سوّم اين ضيافت عظيم سپری شده، لذا شايسته و بجاست که مروری بر پروندة اعمال خود نمائيم و توجّه کنيم که در کدام قسمتها دچار آفت و آسيب گشته­ ايم تا در جهت آفت ­زدايی گام برداريم. بالاترين حجاب، حجاب گناه است و بزرگترين مانع و سدّ و رهزن که انسان را از رسيدن به مقام عبوديّت و بندگی بازمی­دارد، رهزن گناه می­باشد. حال که فرصتی استثنائی پيش آمده و لحظه لحظه ­ها عيد است، شايسته است که در جهت کاربردی نمودنِ روزه تلاش کنيم. خداوند متعال در سورة مبارکة نور، بندگانش را به توبة جمعی دعوت می­فرمايد: «تُوبُوا اِلَى اللّهِ جَميعاً اَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون‏»[1]. طعام و شراب باعث ابطال ظاهر روزه می­شوند، لکن توجّه کنيم که مبطلات حقيقت روزه چيست؟ هيچ کس مانند خود انسان نمی­تواند در تشخيص اعمال و گناهان اقدام کند «بَلِ الْاِنْسانُ عَلى‏ نَفْسِهِ بَصيرَةٌ﴿14 وَ لَوْ اَلْقى‏ مَعاذيرَة﴿15»[2]. گناهانی که هر کس خود می­داند و خداوند متعال از آنها آگاه و باخبر است. بزرگترين گناه، حقّ ­النّاس، مخصوصاً در فضای خانواده است که از جمله مصاديق آن، بداخلاقی و پرخاشگری و عصبانيّت در فضای خانواده است که باعث تضييع حقوق افراد خانواده می­شود و انسان را از رسيدن به حقيقت و باطن ماه مبارک رمضان بازمی­دارد.

     يکی ديگر از بزرگترين رههزن­ها، ارتباط با نامحرم است که البتّه منظور، روابط نامشروع و فساد و فحشاء نيست، بلکه گفتگو با نامحرم خارج از حدّ شرعی در ارتباطات روزمرّه می­باشد که به علّت کثرت و تکرار، عادّی شده و مسأله لوث گشته است. وقتی ايمانها ضعيف و مَعار است، چنين تبعاتی دربر دارد و اوّلين قدم برای اصلاح، تقويت ايمان و بستن راههای خروجی ايمان می­باشد. وقتی انسان از سوئی اعمال صالحات انجام می­دهد و خود را عبد می­داند، ولی از سوی ديگر، حالت صعود و رشد و تعالی در خود احساس نمی­کند، احتمال دارد که ايمان او از جايی و توسّط گناه و معصيتی خارج می­شود. ايمان و عمل صالح، تأثير متقابل بر همديگر دارند. گناه باعث ضعيف شدن ايمان می­گردد و وقتی ايمان ضعيف و سست شد، اعمال صالح کاهش می ­يابند و گناهان افزايش می­ يابند ولذا مهمترين و اوّلين قدم، بستن راه های خروجی ايمان است و همانطور که استفاده شد، يکی از آنها گفت و گو و ارتباط با نامحرم در عرصه­ های مختلف، خارج از حدّ مشروع و الهی است، به عنوان نمونه: در محيط کار، در برخورد با همکار نامحرم يا در دانشگاه و مدرسه، در برخورد با استاد يا دبير نامحرم و يا نامحرم ­های فاميلی اعم از شوهرخواهر، برادرشوهر، پسر­عمّه، پسرخاله، پسرعمو و... يا همسايگان که حدود شرعی بطور کامل رعايت نمی­شود و آرام آرام عادت می­گردد. همچنين است سفره ­هـای مختلط و افطـاری­های گنـاه ­آلود و ديد و بازديد­ها و معاشرت­هايی که حريم محرم و نامحرم رعايت نمی­شود و به دليل تکرار، قُبح مسأله از بين می­رود، درحالی که در روايت آمده است که رسول اکرم(صَلَّی ­اللهُ ­عَلَيهِ ­وَ­آلِهِ) نهی فرمودند از اينکه زن بدون ضرورت، بيش از پنج کلمه با مرد نامحرم صحبت کند «نَهى اَنْ تَتَكَلَّمَ الْمَرْاَةُ عِنْدَ غَيْرِ زَوْجِها وَ غَيْرِ ذي مَحْرَمٍ مِنْها اَكْثَرَ مِنْ خَمْسِ كَلِماتٍ مِمّا لا بُدَّ لَها مِنْه‏»[3]. امّا ملاحظه می­شود که چگونه به هنگام خريد در بازار و...، چانه زدن با مرد نامحرم صورت می­گيرد و گاهی برای گرفتن مقدار اندکی تخفيف، ای بسا عفّت و حيا حراج می­گردد!

     عيد يعنی صعود در مقام بندگی و قدمی به قرب خداوند نزديکتر شدن و براستی خسارت است که انسان در ماهِ به اين عظمت که ماه صعود توحيد و افزايش سرماية ايمان است و لحظه لحظه ­های آن عيد می­باشد، بجای افزودن بر ذخاير معنوی خود، بـا گناه و معصيت، اندوخته ­های معنوی و سرماية ايمان خود را تاراج و تباه نمايد.

     همچنين در همين راستا از مادران محترم تقاضا می­شود در فرستادن دختران نوجوان و جوان برای انجام کارهای خارج از خانه و خريد که لازمه­ اش برخورد با نامحرم است، محتاطانه عمل نمايند و عزيزان جوان و نوجوان نيز، بدون ضرورت، رجوع به مغازه و برخورد با نامحرم را به بزرگترها بسپارند. کثرت ارتباطات و مراودات با نامحرم، موجب از بين رفتن زشتی و قباحت گناه می­شود و ايمان کاهش مي­ يابد و وقتی ايمان کاهش يافت، اعمال صالح و توحيدی هم کاهش يافته و انسان به گناه و معصيت راغب می­شود.

     پس شايسته است که اگر قصور و کوتاهی در زمينة رعايت کامل حريم بين محرم و نامحرم صورت گرفته، با توبة حقيقی درصدد اصلاح و جبران آن برآييم و از اين پس اهتمام بالاتری در اين زمينه داشته باشيم و از خيابان ­گردی­ها و مغازه­ گردی­های غيرضروری اجتناب نماييم و بطور کلّی حجابها و رهزن ­ها و موش­های درون را بزدائيم تا انشاء­الله تعالی در ماه کرامت و رحمت، از عنايات بالاترِ ميزبان کريم بهره­ مند شويم.

«گر نه موشى دزد در انبـار ماست     گندم اعمـال چل سـاله كجـاست

اول اى جـان، دفعِ شرّ مـوش كن     وانگهان در جمع گندم جوش كن»[4]

     «بارالها! به ­روان مقدّس حضرت محمد­ و­ آل ­محمد(صَلَّی­ اللهُ ­عَلَيهِ ­وَ­آلِهِ) درود فرست و در امر ظهـور و فرج مولا و مقتدایمـان حضـرت ولیّ­عصـر (عَجَّلَ­ اللهَ­ تَعالٰی ­فَرَجَهُ­ الشَّریف) تعجیل بفرما. خداوندا! توفیق توبة حقیقی و اصلاح عمل به همة ما مرحمت بفرما. بارالها! آنی ما را به حال خود رها مکن و جوانان ما را از شرور آخرالزّمان در حفظ و حمایت خود محفوظ بفرما. پروردگارا! توفیق درک ماه مبارک رمضان و رسیدن به حقیقت روزه­داری و کسب تقوای الهی به همة ما مرحمت بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غريق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمديده علي ­الخصوص مردم مظلوم فلسطين، عراق و سوريّه نجات کرامت بفرما».

«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ    صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»

 

1- توبه کنيد به سوی خداوند همگی ای مؤمنان باشد که شما رستگار شويد(مبارکه نور/31).

2- بلکه انسان بر نفس خود بيناست﴿14 هرچند برای خود عذرهايی بتراشد﴿15 (مبارکه قيامت/14و15).

1- نهی فرمود (رسول خدا(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ)) اينکه سخن بگويد زن نزد غيرِشوهرش و غيرِ محارمش بيش از پنج کلمه در حال ضرورت (بيان نورانی امام علی(عَلَيهِ­السَّلام)؛ امالی شيخ صدوق، ص423).

1- مثنوی معنوی مولانا(عَلَيهِ­الرَّحمَة)، دفتر اوّل