خداوند متعال در قسمت پايانی آيۀ شريفۀ مورد بحث میفرمايد: «وَ آتَيْنا مُوسى سُلْطاناً مُبيناً». قوم بنی اسرائيل با وجود اينکه آن همه معجزات قابل توجه و اقناع کننده را به چشم خود ديدند، لکن باز از سر عناد و لجاج و حق ناپذيری گفتند: يا موسی خداوند را به ما نشان بده. نمونهای از معجزات قوم بنی اسرائيل عبارت بود از اينکه: فردی از بنیاسرائيل کشته شده بود و قاتلش مشخص نبود، خداوند فرمود: گاوی را بکشيد و آن مرده را به قسمت هايی از بدنِ آن گاو بزنيد تا زنده بشود، و آنها به چشم خود ديدند که آن کشته زنده شد و قاتلش را معرفی کرد «وَ اِذْ قَتَلْتُمْ نَفْساً فَادّارَاْتُمْ فيها وَ اللهُ مُخْرِجٌ ما كُنْتُمْ تَكْتُمُون﴿72﴾ فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها كَذلِكَ يُحْیِ اللهُ الْمَوْتى وَ يُريكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ﴿73﴾»[1].
نمونۀ ديگر از معجزات حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) اين بود کـه قوم بنیاسرائيل به چشم خود ديدند که دريا خشک شد و دو طرف آن مانند دو کـوه در اطراف قرار گرفت و حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) و قوم بنی اسرائيل از دريا گذشتند و زمانی که آخرين نفر از بنیاسرائيل خارج شد و آخرين نفر از فرعونيان وارد آب شد، آبها به هم پيوستند و فرعون و فرعونيان غرق شدند، درحالی که قبل از آن، فرعون ادّعا میکرد دريا از هيبت من شکافته شده است! بنیاسرائيل با وجود اينکه به چشمِ خود اين معجزۀ عظيم را ديدند، ولی هنوز مقداری راه نرفته بودند که ديدند افرادی جمع شده و مشغول پرستش بت هستند، با ديدن آنها گفتند: به ما هم از اين خدايان قرار بده «وَ جاوَزْنا بِبَنی اِسْرائيلَ الْبَحْرَ فَاَتَوْا عَلى قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلى اَصْنامٍ لَهُمْ قالُوا يا مُوسَى اجْعَلْ لَنا اِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ اِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ»[2].
نمـونه سوم از معجـزات بنی اسرائيل اين بود کـه حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) هفتاد نفر از بزرگان بنی اسرائيل را جمع کردند و به کوه طور بردند، در آنجا حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) مشغول مناجات با پروردگارشان بودند که صاعقه آمد و اين هفتاد نفر را که می گفتند باید خداوند را به ما نشان دهی، از بین برد. حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) عرض کرد: خدایا اکنون من چگونه برگردم و به مردم چه بگویم؟ خداوند آنها را زنده کرد و همه به چشم خود این معجزۀ عظیم را دیدند و با وجود باور و یقین، این چنین مبارزه نمودند «وَ اخْتارَ مُوسى قَوْمَهُ سَبْعينَ رَجُلاً لِميقاتِنا فَلَمّا اَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ اَهْلَكْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَ اِيّایَ اَ تُهْلِكُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنّا اِنْ هِیَ اِلاّ فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِها مَنْ تَشاءُ وَ تَهْدی مَنْ تَشاءُ اَنْتَ وَلِيُّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ اَنْتَ خَيْرُ الْغافِرينَ»[3]. و اما آن مصائب و مشکلاتی که مشرکین بر حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) وارد ساختند، قابل مقایسه با سایر پیامبران نیست، همانطور که خودِ آن بزرگوار فرمودند: «ما اُوذِیَ نَبِیٌّ مِثْلَ ما اُذیت»[4].
۱- و زمانی که کشتید انسانی را، پس دفع کردید آن را، و خداوند خارج کننده است آنچه را که پنهان داشتید﴿72﴾ پس گفتیم ما، بزنید آن (مرد) را به بعضی از (قسمتهای) آن (گاو)، این چنین زنده میکند خداوند مردگان را و نشان میدهد به شما آیاتش را، باشد که شما تعقّل کنید﴿73﴾ (مبارکه بقره/۷۲و۷۳).
۱- و گذراندیم بنی اسرائیل را از دریا، پس رسیدند بر جمعی که پرستش میکردند بر بتهایی که بر ایشان بود، گفتند: ای موسی! قرار بده برای ما خدایانی همانند آن خدایانی که برای ایشان است، فرمود: همانا شما قومی جاهل هستید (مبارکه اعراف/۱۳۸).
۱- و برگزید موسی از قومش هفتاد مرد برای میقات ما، پس چون گرفت ایشان را صاعقه، گفت: پروردگارم اگر میخواستی، هلاک میکردی ایشان را از قبل، و مرا هم هلاک میکردی ، آیا هلاک میکنی ما را به سبب آنچه که عمل کردند بیخردان از ما، نیست آن مگر بلای تو، گمراه کنی با آن هر که را بخواهی و هدایت کنی هر که را بخواهی، تویی صاحب اختیار ما پس بيامرز ما را و رحم کن بر ما و تو بهترينِ آمرزندگانی(مبارکه اعراف/۱۵۵).
[4]- اذیت کرده نشد پیامبری مانند آنچه من اذیت شدم (المناقب، ج۳، ص۲۴۷).