کوثر ولايت
و
فيض امامت
وجود مقدّس حضرت امام رضا(عَلَیْهِالسَّلام) فرمودند:
«اَلْاِمامُ الْماءُ الْعَذْبُ عَلَى الظَّمٰأِ وَ الدّالُّ عَلَى الْهُدٰى وَ الْمُنْجي مِنَ الرَّدٰى اَلْاِمامُ السَّحابُ الْماطِرُ وَ الْغَيْثُ الْهاطِلُ وَ الشَّمْسُ الْمُضيئَةُ وَ السَّماءُ الظَّليلَةُ وَ الْاَرْضُ الْبَسيطَةُ وَ الْعَيْنُ الْغَزيرَةُ اَلْاِمامُ الْاَمينُ الرَّفيقُ وَ الْوالِدُ الشَّفيقُ وَ الْاَخُ الشَّقيقُ وَ مَفْزَعُ الْعِبادِ فِي الدّاهِيَةِ النَّآد»[1]
امام، آب خوشگوار بر جگر تفتيده و دليلِ راه هدايت و نجاتدهنده از پَستیهاست، امام، ابر پُرباران و باران درشت قطره و آفتابِ روشنیبخش و آسمانِ سايهافکن و زمينِ گسترده و چشمة پُر آب است، امام، دوست امین و پدری نرمخو و مدارا کننده و برادری دلسوز و پناهگاه مردم در سختیهای بدِ روزگار است.
1- بحارالانوار، ج25، ص122؛ اصول کافی، ج2، ص121