با توجه به اینکه کلام و پیام قرآن ناطق در کنار پیام قرآن مکتوب پیوسته زنده و جاویدان است، لذا تیمّناً و تبرّکاً در آغاز درس، چند بیان نورانی از آن بزرگواران، ذیلاً استفاده می­شود.

     1- حضرت امام هادی(عَلَيهِ ­السَّلام) می­فرمایند: «اَلْعِتابُ مِفْتاحُ الثِّقالِ»[1] خشونت و سرزنش، کلید مشقّت و سختی است. این بیان نورانی که ظاهراً سه کلمه است، بیانگر حقیقت بزرگی می­باشد. در تربیت اولاد، روابط میان همسران و برخورد با تمام مردم اعّم از متعلّمین و... خشونت و سرزنش برای خود فرد باعث مشقّت و سختی می­گردد. دین مبین اسلام، دین محبّت است و انسان، فطرتاً محبّت ­طلب و تشویق ­طلب و تنبیه­ گریز است و تربیتی که توأم با محبّت و ملایمت و تکریم و احترام باشد، تربیت موفّقی خواهد بود. امّا تربیتی که توأم با خشونت و سرزنش باشد، موجب گستاخ شدن و فرار همسر و فرزندان و متعلّمین می­گردد و باعث ناآرامی و عدم سکونت در زندگی می­شود. پدر و مادر و معلّمی که بـا فرزندان و متعلّمین خود رفتار محبت­آمیز دارند، باعث جلب آنان می­شوند و چنین کسی در تربیت، دچار مشکل نمی­گردد.

«درس معلّـم اَر بُـوَد زمـزمة محبـّتی

                                                  جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را»[2]

     2- حضرت امام جواد(عَلَيهِ­ السَّلام) می­فرمایند: «اِيّاكَ وَ مُصاحَبَةَ الشَّريرِ»[3] بر شما باد دوری از مصاحبت با افراد شرور و دوست ناباب. دوست ناباب و منحرف، مانند شمشیری است که ظاهر آن زیبا و باطنش کُشنده است.

«تا توانی می گریز از یـار بد                       یـار بد بـدتر بـود از مـار بد

مار بد تنها تو را بر جان زند                      یار بد بر جان و بر ایمان زند»[4]

     تأثیر دوست و همنشین در هدایت و ضلالت انسان به حدّی است که فرمودند: «اَلمَرءُ عَلیٰ‏ دینِ خَلیلِهِ»[5]. خداوند متعال در سورة مبارکة فرقان یکی از علل دوزخی شدن دوزخیان را از زبان آنها چنین می­فرماید: «يا وَيْلَتىٰ‏‏ لَيْتَني‏ لَمْ اَتَّخِذْ فُلـاناً خَليلاً»[6] ای وای بر من، ای کاش فلانی را دوست اتخاذ نمی­کردم. بنابراین شایسته است که جوانان عزیز در انتخاب دوست و همنشین با احتیاط و دقت کافی عمل نمایند، چراکه ای بسا ممکن است دوست ناباب، باعث تباهی سرمایة ایمانشان گردد.

     3- از حضرت امام جواد(عَلَيهِ ­السَّلام) مذکور است: «وَ ثَلاثٌ يُبَلِّغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللَّهِ كَثْرَةُ الْاِسْتِغْفارِ وَ خَفْضُ الْجانِبِ وَ كَثْرَةُ الصَّدَقَةِ»[7] سه خصلت است که انسان را به رضوان پروردگار می­رساند: کثرت استغفار و توبه و انابه، نرم­ خويی و خوش ­خلقی و کثرت­ و زيادی صدقه. و با توجه به اینکه ماه شریف رجب، ماه توبه و انابه و استغفار است، با استفاده از این فرصت گرانقدر می­توان راه میانبر به مقصد زد. آری، مؤمن کثیر­الاستغفار و کثیر­الدعا و کثیر­الصدقه است.

     در مورد عظمت مقام و فضایل حضرت مولی الموحّدین علی(عَلَيهِ­ السَّلام) و بیانات نورانی آن بزرگوار نیز در متن درس استفاده خواهد شد.

 

1- بحارالانوار، ج75، ص 369

2- سعدی(عَلَيهِ­ الرَّحمَة)

3- بحارالانوار، ج75، ص 364

4-  سعدی(عَلَيهِ­ الرَّحمَة)

5- آدمی بر دین و آیین دوست خویش است (بحارالانوار، ج47، ص291).

6- مبارکه فرقان/28

7- بحارالانوار، ج75، ص81